به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، محققان دانمارکی در مطالعه اخیرشان موفق به برداشتن یک قطعه کوچک(یک سانتی متری) از قشر مغز انسان و زنده نگه داشتن آن به مدت ۱۲ ساعت شدند. این گام رو به جلو و موثر محققان دانمارکی می‌تواند به دانشمندان در توسعه داروها و درمان‌های جدید برای بیماری‌های کشنده کمک کند.

گروهی از دانشمندان به سرپرستی "اما لوئیز لوث"(Emma Louise Louth) از دانشگاه کپنهاگ، تکه‌ای از بافت مغز را از قشر مغز یک بیمار استخراج کردند و به سرعت فرآیند جدیدی را برای اطمینان از زنده ماندن آن آغاز کردند.

محققان دانمارکی برای انجام این کار ابتدا بافت را خنک کردند و آن را در معرض اکسیژن قرار دادند تا سلول‌ها زنده بمانند. سپس قطعه کوچکی از آن را در مخلوطی از یون‌ها و مواد معدنی(همان مواد موجود در مایع مغزی نخاعی) قرار دادند.

"اما لوئیز لوث" در یک بیانیه مطبوعاتی که به اشتراک گذاشت اظهار کرد که او و دیگر همکارانش در این مطالعه توانستند بافت مغز را به مدت ۱۲ ساعت زنده نگه دارند و موفق به انجام کاری شدند که تاکنون تنها بر روی حیوانات امکان پذیر بود.

لوث در ادامه افزود: انجام مطالعه بر روی موش‌ها در مقابل انجام آزمایش بر روی انسان‌ها همانند نگاه کردن به نوکیا ۳۳۱۰ به منظور یادگیری تعمیر آیفون است. عملکردهای اساسی بافت هر دو(انسان و موش) یکسان است اما پیچیدگی مغز انسان بسیار بیشتر است. ما می‌دانیم که تفاوت‌هایی در انواع سلول‌ها و بیان گیرنده‌های خاص وجود دارد. بنابراین، امکان آزمایش مستقیم بر روی بافت انسانی یک فرصت منحصر به فرد است.

این اولین مطالعه بود که محققان در آن بر روی ارتباطات تقویت شده با دوپامین بین نورون‌ها در انسان و موش متمرکز بودند. یافته‌های مطالعه نشان داد انتقال‌دهنده عصبی مرتبط با پاداش، ارتباطات بین نورون‌ها را در مغز انسان تقویت می‌کند.

به گفته لوث، دانستن این موضوع می‌تواند به توسعه درمان‌های جدید منجر شود.

لوث در ادامه گفت: نتایج حاصل از این مطالعه به ما این فرصت را داد تا دریابیم که دوپامین نقش متفاوتی در انسان و موش ایفا می‌کند.

دوپامین یک ترکیب آلی از خانواده کاتکولامین‌ها و فنتیل‌آمین‌ها است که نقش حیاتی در بدن و مغز دارد. دوپامین از پیش‌سازهایش در مغز و کلیه سنتز می‌شود، دوپامین همچنین در بیشتر گیاهان و جانوران سنتز می‌شود. دوپامین در مغز نقش پیامرسان عصبی و در خون نقش هورمونی دارد، دوپامین به صورت عمده در وزیکول‌های نورون‌های دوپامینرژیک و همچنین در غدد آدرنال ذخیره می‌شود.

این گروه تحقیقاتی در حال حاضر روی روشی کار می‌کنند که بتوانند برش‌های کوچک مغز را تا ۱۰ روز زنده نگه دارند.

انتهای پیام