مرتضی بهروزی فر، در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه کشورهای اکو، در زمینه انرژی جایگاه چندانی ندارند، اظهار کرد: با ترکیه از گذشته ارتباطاتی را داشتیم و شرایطی که اکنون وجود دارد اینگونه نیست که امکان توسعه روابط روشن باشد، و در مجموع باید گفت اینکه تصور شود تا قبل از رفع مشکل ایران با دنیا و آمریکا می توانیم در منطقه کاری انجام دهیم که موجب توسعه شود دور از ذهن است.

وی با بیان اینکه این کشورها کوچک هستند، مصرف کننده آن ها افغانستان و پاکستان و ترکیه است، گفت: این کشورها باتوجه با ارتباطاتی که با دنیا و آمریکا دارند اینکه بخواهد تحریم ها را به جان بخرند و با ایران ارتباط برقرار کند دور از ذهن بوده و اینکه گمان شود با این کشورها می توانیم مشکلاتمان را برطرف کنیم بعید است.

این کارشناس ارشد حوزه انرژی با بیان اینکه بعد از فروپاشی شوروی این جو ایجاد شد که منطقه خزر خاورمیانه دوم است و ظرفیت های زیادی در آن وجود دارد که بعد از گذشت زمان مشخص شد که آن صحبت ها چندان منطقی و درست نبوده است، گفت: اینکه گمان شود در خزر آنچنان ذخایری وجود دارد که می تواند نیاز دنیا را برطرف کند اثبات شده نیست، از سوی دیگر باید به این مساله توجه کرد که ذخایر نفت و گاز در جنوب کشور کم نیست و با حداقل هزینه می توانیم برداشت کنیم.

بهروزی فر با بیان اینکه باتوجه به شرایطی که در جنوب کشور وجود دارد باید دید آیا توانسته ایم از آن ذخایر برداشت کافی داشته باشیم که بعد بخواهیم به ذخایر دریای خزر فکر کنیم، اظهار کرد: تا چالش ها با دنیا حل نشود و تعامل با دنیا نداشته باشیم نمی توانیم مشکلات را برطرف کنیم.

به گفته وی اگر ما بتوانیم با ترکمنستان تعامل در حوزه گاز برقرار کنیم قطعا این مساله می تواند به نفع ما باشد اما تا زمان رفع تحریم ها این اتفاق نخواهد افتاد، می توانیم برای آینده زمینه سازی کنیم اما اینکه فکر کنیم مشکلات از این طریق حل خواهد شد از نظر من ممکن نیست.

به گزارش ایسنا، پانزدهمین نشست سران سازمان همکاری اقتصادی (اکو) قرار است هفته آینده با هدف حل و فصل مناسبات اقتصادی، ایجاد راهکارها و زمینه‌ساز گسترش فعالیت‌های اقتصادی با اولویت همسایگان در ترکمنستان برگزار شود، کشورهای عضو اکو علیرغم ظرفیت‌ها و پتانسیل‌هایی که دارند هنوز موفق نشده‌اند در زمینه توسعه تجارت و اقتصاد جایگاه خوبی را در عرصه جهانی به دست آورند، در حالی که با توجه به شرایط خاص منطقه و توانمندی هایی که کشورها در زمینه های مختلف دارند می توانند در قالب یک همگرایی و همکاری خود را نشان داده و موجب ارتقاء این سازمان شوند.

به نظر می رسد در این اجلاسیه باید فعالیت های اقتصادی و درصد رشدی که اکو طی یکسال گذشته داشته با توجه به شعار همکاری اقتصادی منطقه ای در دوران پسا کرونا مورد برررسی و ارزیابی قرار گیرد. جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از پایه گذاران این سازمان و جایگاهی که در سطح منطقه دارد طبیعتا می تواند به عنوان یک عضو اثر گذار نقش آفرینی کند.
طی این سال ها که اجلاس سران اکو برگزار شده همواره ایران با توجه به سیاست هایی که داشته پیشنهاداتی را در ابعاد مختلف مطرح کرده است؛ از جمله گردشگری سلامت، لغو ویزا به خصوص ویزای درمانی در راستای توسعه گردشگری سلامت، مبارزه با فساد، تاکید بر مقررات زدایی، روند تسهیلات گمرکی میان اعضای اکو، تقویت همکاریهای علمی و فناوری، گسترش همکاریهای اقتصادی، صنعتی، کشاورزی، انرژی، به کارگیری شیوه تهاتر و مبادله با پولهای ملی و ایجاد مقررات هماهنگ گمرکی و... بخشی از پیشنهادات ایران به اکو بوده است.

پایه و اساس سازمان همکاری اقتصادی از ابتدا بر مبنای رشد و توسعه اقتصادی از هر جنبه بوده اما علی رغم پتانسیل ها و ظرفیت هایی که اعضا دارند به دلایل متعدد از جمله نا متوازن بودن سطح اقتصادی اعضا، وضعیت متفاوت نظام اقتصادی کشورهای عضو و یا دخالت های فرامنطقه ای نتوانسته نقش بزرگی در رشد تجارت جهانی داشته باشد.

انتهای پیام