این مردم که اغلب ساکنانی از کشورهای مجاور و اتباع بیگانه غیرمجاز هستند برای فرار از مشکلات شهروندی و در موارد بسیار فقر و مشاغل غیرمجاز به این مناطق پناه اورده‌اند اما مسئله مربوط به کودکانی است که در این مکان‌ها زندگی می‌کنند و از نظر شهری، بهداشتی و سایر امکانات از کمترین حقوقی نیز برخوردار نیستند.
نبودن فضای تفریحی، امکانات آموزشی، زیرساخت‌های شهری و حتی نبودن گاز و امکانات رفاهی و گرمایشی و سرمایشی زندگی را چنان بر این مردمان تنگ گرفته است که این کودکان شاید از خوشی‌های ساده‌ای هم در زندگی خود ندارند.
کودکان مناطق حاشیه‌ای مردان و زنانی هستند که در آینده قرار است همچنان امروز در کنار ما زندگی کنند اما نبود امکانات، دور ماندن از فرهنگ و برخورد نداشتن با مردمان سایر مناطق با وجود فاصله ناچیز از مرکز شهر، منجر به ایجاد شکافی بین فرهنگی خواهد شد.
ساماندهی، توسعه و توجه به حقوق این مردم و حتی رسیدگی به مشکلات گسترده اجتماعی از لازمه‌هایی است که باید برای نجات این کودکان در نظر گرفت.
البته متولیان یزد در آغازین روزهای قبول مسئولیت به این مناطق رفته و از مردم و مشکلات این مناطق دیدن کردند اما باید منتظر بمانیم تا ببینیم کودکان محروم این منطقه حاشیه‌ای از لطف مسئولان بهره خواهند برد یا ماجرای بی‌مهری به مناطق حاشیه‌ای همچنان ادامه خواهد یافت؟
انتهای پیام
نظرات