وقتی صحبت از فرش شود، اولین محلی که می‌توان برای خرید این هنر تصور کرد، تبریز است. اما در مسافتی اندک از این شهر، مردمانی هم هستند که از سالیان دور در همین نقطه‌ی کشور، هنری را آغاز کرده و رمزو رازهای هنر دست پدران خود را از نسلی به نسل دیگر انتقال می‌دهند.

تابلوفرش ایرانی که به جرئت می‌توان گفت حجم عظیمی از تولید آن به دست سردرودی‌ها انجام می‌گیرد، با تصاویر حیرت انگیز و رنگ‌های بی نظیر نخ‌های ابریشمی، چراغ بازارهای فرش را روشن کرده و جلوه دیگری از هنر دست آذربایجان را نمایان می‌سازد.

شهر سردرود، خواستگاه تابلوفرش ایرانی است که نام و آوازه آن در اوراسیا پیچیده و هنر دست زنان و مردان این خطه را به وسیله‌ی یک فرش تنیده در بطن قاب چوبی، به منازل آن سوی مرزها می‌کشاند.

این شهر کوچک، مردمانی با قلب بزرگ دارد. از هر دری در این شهر، صدای بافندگی و دفه زنی و یا دستگاه نخ ریسی به گوش می‌رسد. اغلب و حتی به جرئت می‌توان گفت که تمامی مردم سردرود در کار تابلوفرش از رنگرزی و ریسندگی گرفته تا شیرازه دوزی و کارگاه‌های چوبی و تهیه قاب دور تابلوفرش مشغول هستند.

کار بافندگی و تحویل کار فرش از هر مرحله بافندگی، با توجه به این‌که اغلب بافندگان نیز بانو هستند، تنها بر اساس اعتماد انجام می‌گیرد و بر پایه همین اعتماد است که یک فرش چند ۱۰میلیونی به دست افراد دیگر سپرده می‌شود. 

این روزها با اوج گیری کرونا در کشور، مشاغل خانگی طرفدار بالایی پیدا کرده‌اند و به خصوص بانوانی که در شرایط سخت اقتصادی، کمک حال همسران خود و یا سرپرست یک خانواده هستند، بیشتر به سمت این نوع از اشتغال‌ها سوق می‌یابند. بافندگی، نخ ریسی و شیرازه دوزی از جمله مشاغلی هستند که بانوان ایرانی می‌توانند در منازل خود و به دور از  استرس محل کار، اقدام به کسب درآمد کنند.

بافندگی، رنگرزی، ریسندگی، قایق و شیرازه دوزی و طراحی کامپیوتری نقشه‌ها تنها بخش کوچک از شغل‌هایی است که با چرخ تابلوفرش سردرود می‌چرخند و به خانه‌های بانوان پرتلاش و مردان سخت کوش سردرودی و حتی مردمان علاقه مند از سایر خطه‌های کشور روزی می‌رساند.

برای عرضه یک تابلوفرش سردرودی مراحلی را باید طی کرد که نخستین گام آن، طراحی یک نقشه بر اساس عکس دلخواهی است که مشتری مایل به بافت آن بر روی تابلوفرش است. در این راستا ابتدا عکس طرح، با کامپیوتر استانداردسازی شده و تعداد رنگ‌های آن برای کار بافندگی کمتر می‌شود.

پس از پاک کردن رنگ‌های اضافی طرح، رنگ‌های هر بخش جداسازی شده و رنگ بندی طرح تکمیل می‌شود. وقتی طرح نهایی تایید شد، این طرح مانند یک عکس، چاپ شده و سپس مرحله رنگرزی آغاز می‌شود. در این مرحله نیز نخ‌های مورد استفاده در طرح بر اساس میزان استفاده شده، رنگ شده و آماده می‌شوند. این نخ‌های آماده، بایستی با کمک دستگاه، ریسیده و به شکل کلاف مربعی شکل درآیند، که البته قبلا این امر تنها با دست انجام می‌گرفت و معمولا نخ‌ها به شکل گرد درمی‌آمدند. 

یک بافنده با کمک این نخ‌ها و بر اساس طرح، فرش را می‌بافد و سپس فرش به مرحله پرداخت و روگیری می‌رود. بعد از این امر نیز شیرازه دوزی آن انجام گرفته ( یعنی کجی‌های فرش برطرف شده و لبه‌های آن صاف و دوخته می‌شود)  و سپس فرش آماده به مرحله قاب سازی می‌رسد. بعد از این مرحله نیز تابلوفرش آماده برای تحویل به مشتری بوده و یا برای فروش به مغازه فرستاده می‌شود.

رحیمه خانم یکی از بانوان پرتلاش سردرودی است که تقریبا از شش سال گذشته به شیرازه دوزی تابلوفرش‌های این شهر مشغول است و گاهی نخ ریسی را هم انجام می‌دهد. او، شیرازه  دوزی را کاری راحت و آسان برای افراد کاردان می‌داند که هر چند درآمد بالایی ندارد اما می‌تواند از طریق همین درآمد پایین خواسته‌های خود را عملی کند.

این بانوی هنرمند با بیان این‌که زنان منطقه ما زیاد از خانه خارج نمی‌شوند و اغلب در منزل هستند و اگر کار هم نکنند، افسرده می‌شوند، به ایسنا می‌گوید: تا وقتی که بیماری کرونا وارد کشور نشده بود، با همسایه‌ها در خانه و یا پارکینگ سربسته یکی از همسایه‌ها جمع می‌شدیم و در کنار هم، قایق و شیرازه دوزی تابلوفرش‌های مشهور سردرود را انجام می‌دادیم اما اکنون هر کسی در خانه خود، کارش را انجام می‌دهد.

او با اشاره به این‌که مردان زیادی هم هستند که شیرازه دوزی می‌کنند، ادامه می‌دهد: همیشه در این فصل از سال، کارمان بسیار زیاد می‌شد و حتی مهمانی نمی‌رفتیم و شبانه روز کار می‌کردیم تا بتوانیم تمام کارها را برای نمایشگاه تحویل دهیم، اما الان که در دوران شیوع کرونا قرار داریم، نمایشگاه‌ها لغو شده و بازارها تعطیل است، کار ما هم رونق چندانی ندارد.

او با تاکید بر این‌که شیرازه دوزی کاری سخت است که هر کسی نمی‌تواند آن را انجام دهد، می‌افزاید: در شیرازه دوزی، فرش نهایی به دستمان می‌رسد و باید کجی‌های فرش چندمیلیونی را ببریم و سپس اطراف آن را بدوزیم تا بعد از آن، قاب چوبی برایش آماده شود، برای همین با یک خطای قیچی، کل فرش نابود می‌شود و کار بسیار حساسی است.

رحیمه خانوم اظهار می‌کند: اغلب بانوان سردرودی فرش می‌بافند و یا نخ ریسی می‌کنند. نخ بافی، حوصله بالایی می‌خواهد زیرا باید چند ساعت پشت دستگاه نشست و فقط چرخ دستگاه را چرخاند و در نهایت پشم‌های اضافی نخ‌ها بر روی زمین برجا می‌ماند، اما شیرازه دوزی کار هر کسی نیست و نمی‌توان به هر کسی اعتماد کرد و این کار را به آن سپرد.

او می‌گوید: هنر این شهر، بافندگی است و مردم امروز این شهر، نحوه کار، ادامه این هنر و سپس گسترش آن را از پدران خود به ارث برده‌اند، وگرنه هر کسی نمی‌تواند این هنر را بر روی دار قالی پیاده سازد. همان طور که قبلا یک بافنده تنها با نگاه کردن به عکس، تابلوفرش را می‌بافت اما امروز این هنر گسترش یافته و نقشه‌های فرش با اعداد و شماره گذاری بر اساس کامپیوتر تهیه می‌شود.

او ادامه می‌دهد: پتانسیل سردرود برای بافتن تابلوفرش‌های خاص بسیار بالا است اما کشور ما ظرفیت و کفاف این تعداد تابلوفرش را ندارد و در نهایت اغلب باید به کشورهای خارجی صادر شود و افراد زیادی هم در خارج طرفدار این هنر هستند.

لیلا خانوم نیز از ۹ سال گذشته در این حوزه فعالیت کرده و ابتدا به نخ ریسی مشغول بود اما وقتی با نحوه شیرازه دوزی فرش آشنا شده، کار خود را به این حوزه تغییر داده است.

او به ایسنا می‌گوید: خیلی علاقه به کار کردن داشتم. وقتی دیدم در خانه کار چندانی نمی‌توان انجام داد و کار دیگری از دستم برنمی‌آید، شروع کردم به شیرازه زدن اطراف فرش‌ها و تاکنون نیز با عشق و علاقه به کارم ادامه داده‌ام.

او با بیان این‌که موفق نشده تحت پوشس بیمه قالی بافی قرار بگیرد، می‌افزاید: درآمد این کار، نه زیاد خوب و نه زیاد بد. بنده نیز نه از نظر مالی بلکه به سبب علاقه‌ای که به این کار دارم،  روزانه بسته به تعداد فرش‌ها، چند ساعتی را به کار اختصاص می‌دهم. همسرم به بیرون از خانه کار کرن من، راضی نیست اما با این کار من مشکلی ندارد؛ هم‌چنین کار کردن و کسب درآمد، روحیه ما را سرزنده نگه می‌دارد.

این بانوی سردرودی در خصوص دستمزد شیرازه دوزی فرش‌ها نیز می‌گوید: قایق و شیرازه دوزی بر اساس اعتماد بین دو طرف انجام می‌گیرد زیرا بایستی فرش نهایی را به دست فردی سپرد که قیچی به دست دارد. دستمزد شیرازه دوزی هر متر از فرش نیز بستگی به صاحب فرش دارد. ممکن است صاحب فرش، هر متر را پنج یا شش هزار تومان حساب کند و یا خیلی گرانتر باشد و تا متری هشت هزار تومان نیز راضی شود.

او متذکر می‌شود: من فقط برای کارگاه کار می‌کنم و از این طریق کار تحویل می‌گیرم. اما دو سال است که کار ما کمتر شده است. همسرانمان با ما کاری ندارند. پول و فعالیت روحیه ما را سالم نگه می‌دارد و از طرفی بدون کار افسرده می‌شویم.

صفیه خانوم نیز یکی از بانوان سردرودی است که برای تهیه جهیزیه دخترش کار نخ ریسی را آغاز کرده و از شش سال گذشته در این حرفه مشغول است. او به ایسنا می‌گوید: هر روز با دستگاه برقی نخ ریسی دارای دینام کار می‌کنم، زمانی هم که برق نباشد، دستگاه را به صورت دستی می‌چرخانم.

او که با گذشت چندین سال کار در حوزه فرش هنوز بیمه قالی بافی ندارد، ادامه می‌دهد: روزانه به اندازه ۵۰ هزار تومان، نخ ریسی می‌کنم. شکر خدا از کارم هم راضی هستم و با علاقه کارم را ادامه خواهم داد.

کاظم آقا نیز از مردان کهنه کار سردرودی است و از پیشکسوتان تابلوفرش این شهر به شمار می‌رود که این هنر را  از پدرش به ارث برده و از هفت سالگی تاکنون که ۶۲ سال دارد، فرش‌های بسیاری را بافته، نخ‌های بی شماری را ریسیده و همه کاری در این حوزه انجام داده است و نیز اکنون با همسر خود، در حیاط سرسبز خانه‌شان به نخ ریسی مشغول هستند.

او که از هفت سال پیش اقدام به بیمه قالی بافی کرده است، به ایسنا می‌گوید: پس از سال‌ها کار در عرصه فرش و تابلوفرش، از چند سال پیش مبتلا به عارضه ام اس و بنا بر گفته‌ی پزشک، ازکار افتاده شده‌ام اما درصد کارافتادگی بنده به میزان ۶۳ درصد بوده که فقط سه درصد کمتر از حد کارافتادگی بیمه بوده و تامین اجتماعی بازنشستگی پیش از موعد بنده را قبول نمی‌کنند، برای همین باید سه سال دیگر کار کنم تا به صورت عادی بازنشسته شوم.

او با بیان این‌که در ازای سه ماه، مبلغ ۶۰۰ هزار تومان بابت بیمه قالیبافی پرداخت می‌کند، می‌افزاید: با این شرایط بیماری‌ام، کار کردن بسیار برایم سخت شده است و گاهی آنقدر خسته می‌شوم که همسرم، کنارم می‌نشیند و کار می‌کند.

کاظم آقا می‌گوید: از زمان ازدواج با همسرم، همیشه در کنار هم کار کرده‌ایم و حتی خانومم الان که بیماری سختی دارم، بیشتر از بنده کار می‌کند.

او اکنون چرخ دستی دستگاه نخ ریسی را به دست گرفته و می‌چرخاند و به ریسندگی نخ‌های اضافی مانده در بافندگی‌های قبلی مشغول است. این نخ‌ها دوباره بعد از ریسندگی به کارگاه برده شده و رنگ می‌شوند و برای بافندگی‌های بعدی استفاده می‌شوند. نخ‌های تابلوفرش سردرود، به دلیل ریزبافت بودن اغلب از استرالیا وارد می‌شوند و معمولا پشم‌های تولید شده در داخل کشور مخصوص فرش‌های درشت بافت هستند.

حبیب آقا، مردی ۵۱ ساله اهل سردرود است که از دوران کودکی در کار فرش بوده و از چند سال پیش در حوزه  تابلوفرش فعالیت می‌کند. او هم‌چنین از پنج سال پیش به رفوگری فرش‌ها نیز مشغول است.

او به ایسنا می‌گوید: از وقتی چشم باز کردم، در کار فرش هستم. چند سال پیش فرش را کنار گذاشته و مغازه باز کردم اما دیدم که کار بر روی فرش برایم راحت تر است. به کارم علاقه زیادی دارم و به همین دلیل است که ساعت‌ها در کارگاه پشت دار قالی می‌نشینم و فرش می‌بافم و یا رفو می‌کنم.

حبیب آقا با بیان این‌که رفوگری از بافندگی فرش سخت تر است، اظهار می‌کند: بیمه قالی بافی ندارم و به صورت اختیاری بیمه شده‌ام. روزهایی که بافندگان، بیمه قالی بافی می‌شدند، مغازه باز کردم و وجدانم نگذاشت اقدام کنم، وقتی از سال ۹۲ بار دیگر به قالی بافی روی آوردم نیز بیمه قالی بافی به مشکل برخورده بود و پس از آن هم کلا قطع شد.

او با بیان این‌که ماهانه ۹۰۰ هزار تومان بابت بیمه اختیاری هزینه پرداخت می‌کند، می‌گوید: به سختی می‌توانم این مبلغ را تامین کنم زیرا این حجم از هزینه برای یک بافنده و یا رفوگر فرش یک فشار سخت زندگی است.

زهرا خانوم، بانوی اهل تبریز است که از ۱۲ سال پیش در سردرود ساکن شده و تقریبا هشت سال است که بافندگی می‌کند، همسر او از چند ماه پیش بیمار بوده و خانه نشین است و از طرفی سه فرزند دارد که باید برای مدرسه آماده شوند.

او که هر روز برای تامین مخارج خانه خود، فرش می‌بافد و به تازگی وسط بافی فرش را هم انجام می‌دهد، به ایسنا می‌گوید: در کنار علاقه به کار برای گذران زندگی و تامین مخارج خانه مجبور به کار کردن هستم. قبلا کهی می‌توانستم بیمه شوم، زیاد پیگیر نبودم اما الان که می‌خواهم بیمه شوم، بیمه قالی بافی کلا برداشته شده است.

او ادامه می‌دهد: به خاطر کرونا، افراد زیادی از روستاهای دور و نزدیک طالب کار فرش و بافندگی هستند، از این رو به دلیل جلوگیری از به سرقت رفتن نقشه و مشکل اعتماد، اغلب فرش‌ها نصفه کاره هستند و بنده در حوزه وسط بافی این فرش‌ها و تکمیل نقشه آن‌ها فعالیت دارم.

او که به دلیل کار بسیار، یکی از استخوان‌های دستش دچار مشکل شده، می‌افزاید: با وجود گرانی و افزایش بی شمار فشار اقتصادی بر خانواده‌ها، دستمزد بافندگی خیلی کم افزایش یافته است.

فاطمه خانوم نیز بانوی دیگری است که از ۱۰ سالگی ‌به همراه برادرانش بافندگی می‌کرده و ۲۳ سال است که در کار تابلوفرش مشغول است. او مدت بسیاری پیگیر بیمه قالی بافی بوده اما موفق به عضویت در بیمه قالی بافی نشده است.

او در مقابل این سوال که چرا هنوز با گذشت سال‌های بسیاری هنوز به کار بافندگی ادامه می‌دهد، اظهار می‌کند: اگر به وضعیت زندگی‌ام نگاه کنید، می‌فهمید که چرا هنوز ادامه می‌دهم و باید تا زمانی که دستانم کار می‌کنند، فرش ببافم.

او ادامه می‌دهد: هنوز خانه و زندگی خودم تکمیل نشده و بسیاری از ملزومات خانه‌ام را تامین نکرده‌ام، باید برای دخترم که نامزد است، جهیزیه آماده کنم. من همیشه کار کرده و کار می‌کنم تا اول نیازهای فرزندم تامین شود.

او متذکر می‌شود: کار بر روی فرش، سخت است با این حال تمامی افرادی را که در شهر سردرود می‌شناسید و می‌بینید به نوعی در این حرفه مشغول هستند.

خاموشی چراغ تولید تابلوفرش سردرود با موانع مالیات و بیمه

هادی ابری سردرودی، رئیس تنها اتحادیه تابلوفرش کشور نیز به ایسنا می‌گوید: تابلوفرش سردرود در طول سال‌های گذشته، چراغ بازار فرش تبریز را روشن کرده اما اکنون مالیاتی که در این صنعت وضع می‌شود، در حال خاموش کردن چراغ صنف قالی بافی و تولید تابلوفرش سردرود است.همچنین بیمه نشدن قالی بافان، فعالان این حوزه را دلسرد می‌کند.

وی اظهار می‌کند: قبلا می‌گفتیم که این شهر به واسطه تابلوفرش به یک شهر بدون بیکار تبدیل شده که توانسته برای ۱۰ برابر جمعیت خود یعنی تعدادی نزدیک به ۳۵۰ هزار نفر در سطح کشور اشتغال زایی کند و به این تعداد بافنده داشته باشد اما متاسفانه اکنون این حوزه با غفلت مسئولان رو به رو شده و تعداد شاغلان آن در سطح کشور به زیر ۱۰۰ هزار نفر رسیده است.

وی با اشاره به مشکل بیمه قالی بافان که طی چند سال گذشته هیچکدام از قالی بافان تحت پوشش بیمه قرار نگرفته اند، می‌افزاید: در حوزه قالی بافی، هر کسی که اقدام به اشتغالزایی حتی با یک نفر کند، به سرعت بیمه او را قطع می‌کنند و حتی امسال نیز قرار است بحث بیمه قالی بافی کلا منتفی شود.

کاهش تعداد گالری‌های تابلوفرش سردرود

ابری با اشاره به وجود ۲۴۰ گالری تابلو فرش در سردرود طی سال‌های گذشته، اظهار می‌کند: قبلا با رشد قابل توجه و خوبی در زمینه گالری داری در این حوزه رو به رو بودیم زیرا در آن زمان تولید معاف از مالیات بود اما اکنون اداره مالیات وارد عمل شده و بر روی تولید هر فرش مالیات وضع می‌کند که این امر در نهایت باعث شده تا صنعتی بودن هنر-صنعت قالی بافی از بین رفته و تعداد گالری‌های تابلوفرش سردرود به زیر ۱۰۰ مورد برسد.

وی تصریح می‌کند: عنوان شعار سال که به گفته‌ی مقام معظم رهبری به مانع زدایی و پشتیبانی در بخش تولید اختصاص یافته است، تولیدکنندگان صنف قالی بافی را خوشحال کرده که رهبر انقلاب درد ما را دانسته و تنها راه نجات کشور را توجه به حیطه تولید بیان کرده است اما اکنون مالیات برای یک تولیدکننده یک مانع بزرگی است که متاسفانه به جای پشتیبانی از تولید، اقدام به سنگ اندازی در این مسیر می‌کند.

گرانی مواد اولیه و دستمزد قالی بافی/نیاز به سرمایه در گردش بیشتری است

وی متذکر می‌شود: با توجه به گرانی‌ کالاهای مختلف در کشور، قیمت مواد اولیه قالی بافی و دستمزد کارگران نیز بالا رفته و این صنف نیاز به سرمایه در گردش بیشتری دارد اما حتی ریالی از آن حمایت نمی‌شود.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با تاکید بر این‌که تابلوفرش سردرود به تنهایی توانایی جذب تمامی بیکاران کشور را دارد، می‌گوید: اکنون در نقاط مختلف کشور هر کسی که خواهان کار با ما بوده  و حتی کار با فرش را بلد نیست، به او آموزش‌های رایگان را ارائه می‌دهیم و سپس به هر تعداد که نیاز دارد، می‌تواند کار تابلوفرش از ما دریافت کند.

وی با تاکید بر این‌که هیچ محدودیت فردی برای کار با ما وجود ندارد، می‌افزاید: تنها در مجموعه تولیدی و فروشگاه بنده در صورت حمایت مسئولان، امکان اشتغال زایی برای ۲۰ هزار نفر وجود دارد.

وی ادامه می‌دهد: برخی از بافندگان تابلوفرش سردرود مدرک لیسانس دارند و حتی تعدادی دیگر، دستمزدی مطابق با قانون کار دریافت می‌کنند. ما در سال‌های گذشته گفتیم که می‌توانیم برای چهار میلیون زن بی سرپرست، بدسرپرست و یا سرپرست خانوار در زمینه تابلوفرش شغل ایجاد کنیم تا از این طریق برای خود درآمدزایی کنند اما متاسفانه هیچ حمایتی از سوی مسئولان انجام نگرفت.

ابری با اشاره به وضعیت شیوع کرونا در کشور، متذکر می‌شود: با وجود تعطیلی اغلب صنوف در دوران کرونا اما فرصت برای اشتغال در زمینه تابلوفرش ایجاد شد چرا که در این راستا قراردادهای بافت تابلوفرش در خانه که برخی حتی پنج ماهه بود، زودتر و طی یک ماه تمام شد. 

وی تصریح می‌کند: بافندگی هیچ آلودگی صوتی و محیط زیستی نداشته و بدون ایجاد سدمعبر و ضرر دیگری برای جامعه، ارزآوری بالایی برای کشور دارد.

مشکل خودتحریمی تاثیرگذارتر از تحریم خارجی

وی در خصوص دلیل اصلی ایجاد مشکلات در صنف تولید تابلوفرش، می‌گوید: وجود تحریم‌های خارجی چندان بر صنف ما تاثیرگذار نیست زیرا کمر ما را تحریم‌های داخلی و همان خودتحریمی شکسته است. طبق آمار مرکز ملی فرش، دو میلیون نفر قالیباف به همراه خانواده‌ها و صنوف همگن و در مجموع هشت میلیون نفر در حوزه فرش و قالی بافی کشور مشغول هستند که با تحریم صنعت فرش از سوی آمریکا، این تعداد افراد وارد چالش می‌شوند ولی مسئولان داخلی به جای چاره اندیشی برای این وضعیت، همسو با سیاست تحریم خارجی، هیچ پشتیبانی از صنف فرش کشور ندارند.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با اشاره به مشکل صادرات و زمان دریافت تعهد ارزی، اظهار می‌کند: برخی از فرش‌ها باید به مدت چند سال در نمایشگاه خارجی بمانند و سپس فروخته شوند تا ارز آن وارد کشور شود، اما اکنون برای دریافت تعهد ارزی، تنها یک سال زمان وجود دارد و در نهایت تجاری که فرش خود را صادر می‌کنند، نتوانسته‌اند ارز خود را بازگردانند و مجبور به تهیه از بازار آزاد شده‌اند که این امر باعث شده تا این تجار، بار دیگر اقدام به صادرات نکنند.

وی می‌افزاید: با اینگونه سختگیری‌ها، صادرات فرش را از دو میلیارد دلار در سال ۷۴ به زیر ۵۰ میلیون دلار رسانده‌ایم که این امر به معنای فاجعه و زنگ خطری برای قشر عظیم بیکار کشور است که به دست خودمان آن را ایجاد کرده‌ایم.

وی ادامه می‌دهد: اختلاف بین بانک مرکزی و گمرک در صادرات فرش و برگشت تعهد ارزی باعث شده تا آمار صادرات فرش ما که زمانی دنیا، ایران را با فرش و فرش را با ایران می‌شناختند، کاهش یابد و امروز این جایگاه پرافتخار کشور در بازارهای جهانی را کشورهای دیگری تصاحب کنند.

وضع مالیات بر مواد اولیه قالی بافی

ابری در خصوص مشکل مالیات بر واردات مواداولیه فرش، اظهار می‌کند: مثلا در زمان واردات نخ، هم تعرفه گمرکی و هم مالیات بر آن وضع می‌شود که باید تولیدکننده آن را بپردازد و در نتیجه قیمت جنس بالا می‌رود. سپس با وضع مالیات بر توزیع نخ نیز قیمت محصول بار دیگر افزایش می‌یابد و پس از بافت تابلوفرش و فروش آن به بازار تبریز و سپس بازار تهران در هر مرحله مالیات دیگری گرفته می‌شود که این وضعیت افزایش قیمت پلکانی باعث شده تا قیمت تمام شده فرش ایرانی به شدت بالا رود و در نهایت نتواند در بازارهای جهانی رقابت کند.

وی با اشاره به وضعیت مشابه وضع مالیات بر ابریشم، می‌افزاید: این روند افزایش قیمت که با اسم حمایت از تولید داخل انجام می‌گیرد، تنها کمر تولیدکنندگان را می‌شکند. 

وی با اشاره به طرح توسعه مشاغل خانگی، می‌گوید: فعلا تنها حمایتی که از تولیدکنندگان و کارآفرینان حوزه فرش می‌تواند انجام بگیرد، تسهیلات مشاغل خانگی این طرح است که اگر این وام اجرایی نشود آینده صنعت فرش کشور را با دست خودمان تمام خواهیم کرد. 

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود می‌افزاید: در میان مشاغل مختلف خانگی، تابلوفرش می‌تواند بهترین گزینه باشد. ما طرح مشاغل خانگی را دیر شروع کردیم و حتی اکنون چندان حمایتی از آن انجام نمی‌گیرد در حالی که کشور چین از سال ۲۰۰۰ میلادی وارد این حیطه شده و حتی اصلی ترین علتی که قیمت کالاها به خصوص اسباب بازی در این کشور را کاهش داده، استفاده از ظرفیت مشاغل خانگی است.

وی با بیان این‌که این طرح قطعا یک کار مثبتی در زمینه کاهش نرخ بیکاری است، ادامه می‌دهد: در آذربایجان شرقی هیچ مکانی برای ارائه صنایع دستی که هنر دست بانوان است، وجود ندارد. 

امضای تفاهم نامه برای احداث هایپرفرش سردرود

وی می‌گوید: در این راستا با اداره کل میراث فرهنگی استان تفاهم نامه‌ای را امضا کردیم تا یک هایپرفرشی در سردرود برای فروش آثار فرش دستبافت تاسیس کنیم که البته نیاز به حمایت دارد. ما حتی حاضر هستیم تا اولین بوم گردی این حوزه را هم راه اندازی کنیم ولی باید برای بحث امتیاز و مجوزها و تسهیلات آن کمک شود.

وجود نمایندگی تابلوفرش سردرود در ۱۸ استان کشور

ابری با بیان این‌که در بیش از ۱۸ استان کشور نماینده‌ای از سردرود در حوزه فرش وجود دارد، تصریح می‌کند: طبق آمار مرکز ملی فرش ایران، ۸۵ درصد تولید تابلوفرش کشور توسط سردرود انجام می‌گیرد. 

وی در خصوص آخرین وضعیت ثبت جهانی تابلوفرش سردرود، تشریح می‌کرد: تابلوفرش سردرود در سازمان جهانی مالکیت فکری wipo ثبت جهانی شده و نشان ملی جغرافیایی در کشور را کسب کرده است و اکنون نیز در حال طی مراحل ثبت سردرود به عنوان شهر ملی تابلوفرش و ثبت جهانی در یونسکو هستیم.

استقبال بالای چینی‌ها از تابلوفرش سردرود

وی با تاکید بر استقبال بالای چینی‌ها از تابلوفرش سردرود، می‌گوید: اکنون در نقاط مختلف شهر می‌توان چینی‌هایی را مشاهده کرد که در مغازه‌های مختلف به صورت زنده اقدام به مزایده تابلوفرش می‌کنند. در نمایشگاه داخلی و خارجی نیز همواره این افراد مشتاق به هنر تابلوفرش در غرفه‌های سردرود حضور دارند.

رئیس اتحادیه تابلوفرش سردرود با بیان این‌که اکنون به طور مستقیم و غیرمستقیم بیش از ۲۰ هزار نفر در زمینه تابلوفرش سردرود فعال هستند، اظهار می‌کند: به تازگی کارگاه بافندگی را در خطه خراسان با اشتغال زایی برای ۲۰۰ نفر تجهیز کردیم. گام بعدی ما برای احداث کارگاه‌های دیگر در مناطق محروم استان‌های سیستان و بلوچستان و خوزستان خواهد بود.. 

وی در خصوص دلیل موفقیت سردرود در زمینه تابلوفرش، اظهار می‌کند: تابلوفرش در سردرود قدمتی ۸۰ ساله دارد که دلیل ماندگاری و موفقیت آن را می‌توان استقبال مردم این دیار به انتقال فوت کوزه گری بافندگی از نسلی به نسل دیگر دانست.

انتهای پیام