به نقل از ویفروم، بیش از یک قرن پیش بود که الگوی استاندارد گذرنامه‌ها ایجاد شد و بسیاری معتقدند که تجدیدنظر اساسی نیاز دارد، اقتصاددانان و حامیان مرز باز خاطرنشان می‌کنند که یک سند مسافرتی کاغذی  که در ایستگاه‌های قطار اروپا برای تسریع صف مطرح شده بود، در حال‌حاضر ناکارآمد، پرهزینه و در نهایت نابرابر است.

کارولی هندریکس، کارآفرین استونیایی، مدیرعامل شرکت Jobbatical منتقد سرسخت گذرنامه‌های کاغذی است. گذرنامه‌ها را یک سازمان غرب‌محور پس از جنگ جهانی اول طراحی کرده است و عنوان کرد: گذرنامه‌ها به جای ترویج تحرک در سراسر کشورها به یک ابزار محرومیت تبدیل شده‌اند اما چگونه می‌توان چنین مشکلی را برطرف کرد؟

هندریکس می‌گوید: این کار با خلاصی از مراحل سخت گذرنامه‌های مبتنی بر کاغذ آغاز و به گفته او دیجیتالی‌شدن شناسه‌ها باعث صرفه‌جویی قابل‌توجهی در هزینه‌ها خواهد شد.

مدیر ارشد فناوری اطلاعات استونی گزارش کرد: این کشور با استفاده از امضاء الکترونیکی معادل ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را ذخیره کرده است.

همچنین اداره مهاجرت برلین عنوان کرد: فرآیندهای دیجیتالی می‌تواند زمان پردازش برنامه‌ها را از سه ماه به سه روز کاهش دهد.

ارتباط بین گذرنامه و کمبود نیروی کار

در نهایت، هندریکس معتقد است که تاکید بر مزایای اقتصادی تحرک فرامرزی را برای تغییرات اجتماعی هموار خواهد کرد و ساده‌شدن بوروکراسی می‌تواند منجر به اصلاح مهاجرت شود، این تغییر به‌زودی اتفاق خواهد افتاد زیرا کشورهایی که به‌طور فعال بر روی راهبردهای جذب استعداد کار می‌کنند درمی‌یابند که مهاجرت یکی از بزرگترین نقاط اصطکاک در این فرایند است.

در حال حاضر، شرکت‌ها و دولت‌ها احساس می‌کنند که ما در بزرگترین کمبود استعداد در تاریخ بشریت هستیم و این موضوع بدتر خواهد شد و همه تا سال ۲۰۳۰ به دلیل کمبود نیروی کار ماهر (۸۵ میلیون شغل خالی در جهان تا سال ۲۰۳۰ به دلیل کمبود نیروی کار ماهر) آن را احساس خواهند کرد.

موانع اصلاح گذرنامه

پیش از این کشورهایی مانند استرالیا و سنگاپور گذرنامه‌های الکترونیکی مبتنی بر تلفن‌های هوشمند را تا حدی پذیرفته‌اند.

برخی از کارشناسان بر این باورند که سردرگمی در مورد گذرنامه واکسن کووید -۱۹ باعث می‌شود که کشورهای بیشتری آماده پذیرش اعتبارنامه‌های دیجیتالی شوند اما چرا هنوز نتوانسته‌ایم جزوه‌های کاغذی ۱۰۰ ساله را به‌طور کامل کنار بگذاریم؟

به اعتقاد هندریکس این موانع، ناسیونالیسم (ملی‌گرایی) و نوستالژی هستند. تنها یک ملت می‌تواند به بقیه جهان نشان دهد که دیجیتالی‌کردن گذرنامه‌ها می‌تواند به‌طور ایمن و عادلانه انجام شود و دولت‌ها برای موفقیت در این نبرد و کسب پیروزی در تلاش هستند و فقط به اولین کشوری نیاز داریم که بتواند آن را استقرار کند و دیگران نیز به سرعت آن را دنبال خواهند کرد.

انتهای پیام