دکتر روح‌الله بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تشیع و عاشورا منظومه مهربانی اظهار کرد: یکی از پرسش و شبهات اساسی امروز در عاشورا شناسی بررسی تحریف‌های است که بر رخساره تاریخی، اعتقادی و فرهنگی عاشورا رخ داده است.
وی گفت: امروز بسیاری از تاریخ شناسان، متفکران، عاشورا پژوهان و شیعه شناسان همواره از نشستن گرد و غبار تحریف در رخساره نهضت امام حسین(ع) سخن می‌گویند و ابعاد مختلف آن را از منظر تاریخی، سیاسی، آیینی، تبلیغی و ترویجی مورد واکاوی قرارداده و گاهی از بروز انحراف در معرفی و شناخت عاشورا و لزوم بازنگری و بررسی و زدودن این انحرافات از رخساره نهضت حضرت ابا عبدالله الحسین یاد می‌کنند.
بهرامی ادامه داد: البته که حوادث و تحولات تاریخی همواره می‌تواند در دست دوستان و دشمنان خود خواسته یا ناخواسته دست مایه تحریف و تلبیس شود و در باب حادثه عظیم عاشورا و فرهنگ عاشورایی نیز برخی از این انحرافات را می‌توان نتایج اقدامات دشمنان تشیع و قدرت‌های حاکمی قلمداد کرد که خود عامل این رخداد دلخراش در تاریخ اسلام بوده است.
وی افزود: در راستا و تداوم همان سبک و سیاق حاکمیتی بوده که مسبب رخداد عاشورا شده است و یا در همان مسیر حرکت کرده‌اند، یعنی قدرت‌هایی که در تاریخ و در امتداد قدرت سفیانیان شکل گرفته و با همان ماهیت در تقابل حرکت حسین بن علی (ع) قرار داشته و چون این حرکت عظیم را دارای قابلیتی برجسته برای تقابل با سنت‌های سیئه خویش دانسته‌اند و آن را دست مایه جنبش ها و خیزش‌های سیاسی و اعتقادی بر علیه منافع و مطامع خویش دیده‌اند، برای کاستن از قدرت مولد این نهضت سیاسی و اعتقادی بسترهای لازم را برای تحریف و تخریب این جنبش در اشکال مختلف و در طول تاریخ فراهم ساخته و چهره عاشورا را مخدوش کرده و روایات، اخبار، احادیث جعلی و وارونه در مذمت تشیع و در کاهش قدرت و قابلیت این نهضت دینی بکار برده تا یادآوری و شناخت این جنبش و حرکت راستین به انحراف کشانده و یا این نهضت در سایه غفلت و گمنامی واقع شود.
این دانشیار تاریخ اسلام اضافه کرد: سرکوب جنبش‌های شیعی، ممانعت از نشر اخبار صحیح و مقاصد اساسی و روا داشتن اتهامات ناروا برای ایجاد انحراف در مسیر مقاصد بنیادین این نهضت و به فراموشی سپردن فضائل اساسی این حرکت عظیم و خنثی‌سازی آثار پرتکاپوی آن و تقویت ابعاد انفعالی و یا تحریف مفاهیم بنیادین و اصولی به سمت و سوی جهت‌گیری‌های خاص از جمله این تحریفات بوده است.
یکی از مفاهیم بنیادین عاشورا مسئله حب‌الحسین (ع) است
بهرامی افزود: یکی از مفاهیم بنیادین عاشورا مسئله حب‌الحسین (ع)، ابراز عاطفه، ظهور احساسات و هیجانات در رثای حضرت اباعبدالله (ع) و حرارت و دوستی اهل بیت و امام حسین (ع) است.
عضو هیات علمی گروه علوم تاریخی دانشگاه رازی کرمانشاه گفت: امروز یکی از اشکالات و ابهاماتی که مورد نقد که در عاشورا پژوهی و عاشورا شناسی و فرهنگ عاشورا و یا در زمینه برگزاری مراسم و مواسم عاشورایی مورد نقد و نظر و گاه مورد طعن تشیع و دوستداران امام حسین (ع) قرار می‌گیرد، همین ابراز عاطفه بیش از اندازه و نوحه گری، ابراز هیجانات، مداحی، شعر، برگزاری مراسم عزا و رثای سرور و سالار شهیدان و یاران کربلاییش و برپایی خیمه و محمل عزا و بروز عاطفه و هیجان و گریه است؛ بطوری که اخیرا نوعی دوگانه و ناساز گاری در باب عاشورا شکل گرفته است.
وی صریح کرد: ایجاد تقابل میان عاطفه و تدبیر، عقل و احساس و ایجاد چهره‌ای مخدوش و تعریف دوگانه در فرهنگ عاشورا و ترسیم نوعی تقابل ناسازگار میان دوگانه عقل و عشق، عمل و شعار، تقابل احساس و عاطفه با مسئولیت اجتماعی و سیاسی است.
وی خاطرنشان کرد: به نظر می رسد ناقدان چنین وضعیتی را نباید دست کم گرفت و از دو نظر باید مورد توجه قرار گیرند؛ نخست کسانی که دلسوزانه و عاقلانه بر انحرافاتی که ممکن است خواسته و یا ناخواسته بر چهره عاشورا رخ داده و یا در حال رخ دادن است می‌نگرند و دنبال تقویت اهداف بنیادین رسالت حسین بن علی (ع) و درس‌های آن برای تاریخ اسلام و تاریخ بشریت باشند و نگران آن هستند که جنبه‌های عملی نهضت عاشورا و سویه‌های منطقی و تعقلی نظیر ستم‌ستیزی، عدالت‌خواهی، آزادگی و سایر مسئولیت اجتماعی که از اهداف راستین نهضت امام حسین (ع) را که کار کردی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دارد به حاشیه رانده شود، اما طیف دیگری را می‌توان در دایره ناقدین این بعد از ابعاد نهضت امام حسین (ع) نام برد که قصد و دیدگاهایشان مغرضانه و به منظور همان ایجاد تقابل و دوگانه‌سازی برای نشان دادن عاطفه‌گرایی و در برابر عقل‌گرایی، مسئولیت‌گرائی در برابر بی‌مسئولیتی و انفعال، آگاهی در برابر جهل و خرافه‌پرستی است.
بهرامی بیان کرد: آنچه در این رویکرد برجسته است تقلیل ابعاد عاطفی نهضت امام حسین بن علی (ع) به مراسم صوری و شکلی مبتنی بر گریه، رثا و تعزیه، لعن و نفرین بر اعداء ایشان است و مدعی‌اند که چنین مراسم و مناسکی صورت‌گرایی دینی است این امر را اسباب انفعال بی‌مسئولیتی اجتماعی دانسته و در تفسیری رادیکال‌تر بر پائی مراسم و آیین‌های عاشورائی را حکم داوریی مخدر برای انفعال اجتماعی و سیاسی جامعه قلمداد کرده و حذف این شعائر و کنار گذاشتن هیجانات و عواطف و فرهنگ صوری عاشورا را ترویج می‌کنند.
حب حسین(ع) امری نیست که با حادثه عاشورا پدید آمده باشد بلکه حبی الهی است
رئیس انجمن ایرانی تاریخ اسلام استان کرمانشاه با بیان اینکه نکته اساسی و مورد غفلت در هر دوی این دیدگاه‌ها عدم تبیین دقیق عاشورا بر مبانی اصولی و بنیادین این حادثه است، اظهار کرد: اصل حب مقام ائمه هدی که به سوی نور هدایت می‌کنند اصلی الهی است، ابراز عاطفه و دوستی نسبت به اهل بیت نبی مکرم اسلام (ص) اجر و مزد رسالت الهی است که پیامبر در آن هیچ تمنای و اجرایی برای خویش نجسته بجز حب اهل بیت رسالت. حب حسین امری نیست که با حادثه عاشورا پدید آمده باشد بلکه حبی الهی است که با رسالت پیامبر و اهل بیت ایشان آمیخته است و تقابل با حسین (ع) در عاشورا تقابل با حب الهی و دوستداری رسول خدا بوده است.
این دانشیار تاریخ اسلام با اشاره به اینکه سرچشمه حب حسین(ع)، دلسوزی و عاطفه‌ای که بر این امام همام و سرنوشتی که برای ایشان در کربلا رقم خورده با رسالت رسول خدا در پیوند است، گفت: ستمکاری و آزار و اذیت حسین بن علی(ع) و اهل بیت او دست رد بر رسالت رحمانی و عاطفی پیامبر بوده است.
وی اضافه کرد: بر اساس چنین تفکر بنیادینی نگاه مهربانانه و عاطفی جزوی از رسالت پیامبر رحمت و مهربانی است و در راس این مهربانی، مهرورزی و عاطفه و حب شخص پیامبر و اهل بیت او قرار دارد. یعنی ابراز عشق و علاقه به اهل بیت(ع) بخش مهمی از رسالت پیامبر است که تداوم آن با حفظ و ابراز این ارادت، عاطفه و احساسات مهربانانه، عطوفت آمیز و رقت قلب نسبت به سرنوشت اهل بیت پیامبر مکرم اسلام گره خورده بطوری که هم وحی الهی و توصیه رسول او تاکید بر حفظ این حرمت و ملاطفت و مهربانی در حق اهل بیت است.
عاشورا محمل جاودانه مهربانی، عاطفه و محبت است
بهرامی در ادامه با اشاره به اینکه چطور است که مصائب بزرگی که بر حسین بن علی وارد شده و ستمی که بر ایشان و اهل بیت (ع) در کربلا روا داشته شده نتواند سرچشمه بروز عواطف و احساسات باشد، عنوان کرد: کلام نافد پیامبر بزرگوار اسلام که می‌فرمایند: ان للحسین حراره فی قلوب ناظر بر این مسئله است که هر قلبی که در مورد حسین به عنوان یکی از اهل بیت پیامبر(ص) در هر سطحی که آگاه باشد بخاطر آن حرارت ذاتی که در درون آن نهفته است و اجر رسالت نبی الهی محسوب می‌شود چشمه عاطفه او را به تحرک وا می‌دارد و هر کس به نسبت معرفتی که پیدا می‌کند عاطفه او نیز بیدار می‌شود و کسی نمی‌تواند با وجود شناختی و معرفتی که نسبت به نهضت حسین (ع) و سرنوشت ایشان دارد فاقد عاطفه و هیجان و احساس باشد و عقل، عشق و عاطفه را در هم نیامیزد.
وی تصریح کرد: بنا بر این عاطفه یکی از اضلاع بسیار جدی اندیشه، حیات و عقیده و تاریخ تشیع محسوب می شود که در منظومه رسالت حضرت رسول و تفکر تشیع جایگاه بسیار رفیعی دارد.
عضو هیات علمی گروه علوم تاریخی دانشگاه رازی کرمانشاه افزود: البته بعد عاطفی تشیع و بعد عاطفی کربلا رفیع‌ترین ابعاد عاطفی تشیع محسوب می‌شود و خود عاطفه و حب اهل بیت و امام حسین(ع) در اندیشه تشیع دارای اضلاعی چندگانه است که بنده آن را تثلیث محبت در اندیشه شیعی می‌دانم که مسلک و مذهب تشیع را بایستی مذهب مهربانی و عاطفه دانست و اساسا همه جزع و فزع و آه و ناله علیه خشونت است و برای زنده نگهداری یاد عدالت، آزادگی، طغیان بر ستمگری و نامهربانی است لذا تشیع قله قاف مهربانی در عقاید بشری بشمار می‌آید تا راه را هموار کند و آثار برکات اصلاح وجود انسان در بستر حقیقت رحمت و مهربانی حضرت باری تعالی محقق کند.
وی گفت: اگر تثلیث محبت تشیع را بخواهیم ترسیم کنیم؛ حب، عشق و ابراز عشق سه ضلع اساسی اضلاع مذهب محبت و مهربانی یعنی تشیع امامی محسوب می‌شود که در زیر بر بنیادهای عاطفی تشیع در این سه ضلع مهربانی می‌پردازیم تا نشان داده شود حب حسین، عشق حسین و ابرازای عشق و عاطفه چگونه می‌تواند معرفت نسبت به عاشورا و امام حسین (ع) و ائمه شیعی و اهل بیت پیامبر صلوات الله علیه را به عنوان معیار و الگویی برای حیات، عقده و جهاد بر اساس مهربانی و عاطفه را روشن سازد. لذا عاشورا منظومه‌ای است که بر مدار حب، عشق و ابراز عشق صورت گرفته و محمل جاودانه مهربانی و عاطفه و محبت است که در ادامه به مقام هریک از این مفاهیم عاطفی که اضلاع سه گانه عاطفی در نهضت امام حسین می پردازیم.
نخسین ضلع اندیشه عاطفی تشیع مفهوم حب است
بهرامی نخسین ضلع اندیشه عاطفی تشیع مفهوم حب عنوان کرد و با بیان اینکه حب نسبت به پیامبر همان دوستی و ابراز نماد و نشان دائمی هر انسان در ارسال درود و سلام و صلوات بر ایشان است که ذکر دائم حضرت باری تعالی، کائنات و ملائک آسمان و اهل زمین است: إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا (الاحزاب : ۵۶ ) حب به معصوم و حب به امام و باورهای شیعی، این چنین حبی، حب به پاکی‌ها و طهارتهاست؛ افزود: این مهم حب به ائمه‌ای است که یهدون الی النور هستند و حب به تقوی و حب به معرفت و حب به تمام فضائل است و حب مقصود مراد رسالت انبیاء: لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ (الحدید ۲۵ ) یعنی حب به عدالت است، حب به اصلاح جامعه و قرآن و در حقیقت حب به خداست. پیروی کردن از خدا، رسول(ص) و امام(ع) بدون تجلی این حب در تفکر و حیات انسان شیعی بی‌معنی خواهد بود.
این دانشیار تاریخ اسلام اضافه کرد: قرآن و پیامبر اسلام هردو ما را به حب ائمه هدایت‌گر و اهل بیت راهنمائی کرده اند : إِنَّمَا یُرِیدُ اللهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً( ۳). حبی که پیامبر در هنگامه ترک این جهان پیروانش را به آن دعوت می‌کند و حب و تمسک به اهل بیت(ع) را قرین قرآن و وحی الهی می‌داند و همتایی و هم‌کناری ایندو تاکید دارد. «انِّی تَارِک فِیکمْ أَمْرَینِ إِنْ أَخَذْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا- کتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَهْلَ بَیتِی عِتْرَتِی أَیهَا النَّاسُ اسْمَعُوا وَ قَدْ بَلَّغْتُ إِنَّکمْ سَتَرِدُونَ عَلَی الْحَوْضَ فَأَسْأَلُکمْ عَمَّا فَعَلْتُمْ فِی الثَّقَلَینِ وَ الثَّقَلَانِ کتَابُ اللَّهِ جَلَّ ذِکرُهُ وَ أَهْلُ بَیتِی» (حدیث ثقلین در منبع حدیثی فریقین آمده است)؛ حال شایسته است که به درستی اندیشیده شود و تاکید بر این حب و تمسک فهمیده می‌شود که فلسفه این تاکید بر التزام به این حب و دوستی در چیست؟ آیا تمسک به دوستی اهل بیت(ع) به عنوان ثقلی مهم از دو ثقل مورد توصیه پیامبر اسلام را می‌شود سهل گرفت، یا اینکه آیا دوستی به صرف دوستی یا دوستی برای دوستی صرف معنائی خواهد داشت یا دوستی دارای مقصود و مرادی است و دوستی واقعی هم ابزار و لوازمی دارد و هم فلسفه و غایتی و هم مبنایی دارد و هم علت و دلیلی دارد.
مبنای بسیاری از حرکت‌های تاریخ‌ساز تشیع نشات گرفته از نهضت امام حسین (ع) بوده است
وی با بیان اینکه حب امام در نظام امامتی تشیع، حب ائمه و دوستی و ابراز عاطفه نسبت به آنها و فهم درست علت و اسباب و فلسفه چنین حبی برای انسان شیعی باعث می‌شود که امام و پیشوایان هدایت‌گر و فضلیت‌مند را در هیچ شرایطی رها نسازیم و البته چنین حبی با اعتقاد و عمل عجین شده و معنی می‌یابد، گفت: حب واقعی حبی است که با اعتقادات راستین و راسخ در اندیشه و عمل همراه باشد و اندیشه، سنت، راه و رسم و دستور امام که سرچشمه فضلیت و عدالت است مبنای حرکت و حیات باشد.
به گفته عضو هیات علمی گروه علوم تاریخی دانشگاه رازی کرمانشاه، فضیلت و رفتار درست عادلانه در تاسی از امام با پیروی و با حب امام کامل تجلی پیدا می‌کند و کربلا به عنوان یک صحنه بزرگ از حیات، عقیده و جهاد صحنه پرافتخار تجلی این گونه رفتارهای مبتنی بر محبت الهی است و این همه بخاطر حب به امام فاضل و عادل به وقوع پیوسته و بصورت عشق به زیبائی‌ها و فداکاری‌های انسانی در راه دین راستین و راه نجات انسان تحقق یافته و چون از این سرچشمه حب الهی سیراب شده و در تعالی زندگی انسان همین اهتمام به حب و دوستی برگزیدگان و اخیار الهی است که پیمودن مسیر نجات بخش دین الهی را محقق و هموار می‌سازد. بنابراین عاطفه و حب اهلبیت(ع) مبنای بسیاری از حرکت‌های تاریخ‌ساز در سرشت و سرنوشت تشیع و از جمله تراژدیک‌ترین حادثه تاریخ اسلام یعنی نهضت امام حسین (ع) بوده است.
عاشورا مکتب سرچشمه عشق خالص و ناب نسبت به امام حسین(ع) است
بهرامی دومین ضلع از اضلاع تثلیث محبت نسبت به اهل بیت(ع) و منظو مه عاطفی تشیع عشق نسبت به امام(ع) و معصوم (ع) دانست و با بیان اینکه عالی‌ترین تجلی این عشق و حرکت‌های عاشقانه تشیع در محفل حسین بن علی (ع) و در مکتب عاشورا به وقوع پیوسته است و همین مکتب سرچشمه عشق خالص و ناب نسبت به امام حسین(ع) است، عنوان کرد: عشق به امام(ع) به عنوان اعلی درجه حب ترسیم کننده اعتبار خلوص عاطفه نسبت به اهلبیت است. این عشق البته از نوع شعور و معرفت نسبت به امام(ع) است و قطعا شناخت امام(ع) بدون معرفت و شعور ممکن نیست؛ دوستی مبتنی به شک و تردید به عشق مبدل نمی‌شود عشق به امام(ع) در تشیع بایستی از حب و عاطفه‌ای بدون غل و غش و با خلوص تمام برخاسته باشد تا به عشق به مفهوم واقعی‌اش باشد.
بهرامی در عین حال با بیان این که تشیع واقعی پیروی عاشقانه همراه با معرفت عالمانه است، بیان کرد: بدون تردید اگر معرفتی وجود نداشته باشد عشق تنها عاطفه محض است و این عاطفه نمی‌تواند مبنای باور و فداکاری خالص عاشقانه شود وصول به محبوب معشوق در باور تشیع در بستری از معرفت نسبتبه امام شکل می‌گیرد و البته در وصول به این عشق به اقتضای معرفت و دریافت شناخت مراتبی دارد که هر کس نمی‌تواند بدان واصل شود، اما در مراتب حقیقی و واقعی این عشق عارفانه عشق به امام فاضل و متقی و عشق به امام عادل و عشق به فضائل و عشق به خوبیها و خیر برگزیده و مطلق است و دریک کلام عشق به آگاهی و معرفت است.
وی ادامه داد: عاشق حسین(ع) همه این مبانی عشق‌ورزی را در صحنه‌های کربلا در سنت و سیره حسین بن علی می‌بیند و کربلا صحنه بروز و تجلی این زیبائی‌های عاشقانه و عارفانه است و منبع حیات عاشقانه تشیع، منبع معرفت و آگاهی، تجلی و مشاهده زیبائی‌های الهی است. در کربلا یاران امام حسین(ع) با شناخت عاشقانه امام (ع) زیباترین سروده‌های حیات عاشقانه خویش را سروده‌اند تا نغمه جاودانه‌ای در یاد و اندیشه پیروان این امام همام باشد و این عاشق را با محبت به امام خویش تقدیم کرده عشقی که با خلوص تمام معرفت، فضلیت، طهارت، عقل، آگاهی، عرفان و نیایش و مسئولیت موج می‌زند و مدار و مرکز آن امام محبوب و معشوق معروف است.
این دانشیار تاریخ اسلام گفت: این عشق تجلی کمال مهربانی و عاطفه نسبت به امام(ع) است که از سر تعلق کور کورانه و تفنن عاطفی شکل نگرفته بلکه از وجدان مهربان عاشق و آگاه برخاسته است و عاطفه حقیقی نسبت به امام و عاشورا از چنین جایگاهی بر می‌خیزد و انسان عاشورایی و حسینی بایستی منبع مهربانی، عاطفه واگاهی مبتنی بر احساس مسئولیت باشد و در مکتب تشیع عاطفه در عاشورا به اوج کمال خویش می‌رسد.
بهرامی با بیان اینکه سومین ضلع از اضلاع حب و عاطفه نسبت به اهل بیت که در نهضت عاشورا به کمال می‌رسد ابراز وجود و نظر عاشقانه نسبت به عشق به امام(ع) است، بیان کرد: عاشورا و نهضت کربلا صحنه‌ای برای ابراز این تجلیات عاشقانه نسبت به معشوق است، لذا ابراز عشق سومین ضلع از اضلاع سه‌گانه حب نسبت به امام و اهل بیت و در راس آن نسبت به امام حسین(ع) است که عاطفی‌ترین و غم انگیزترین بستر ابراز عاطفه و عاشقانه‌ترین بستر برای ابراز عشق و عاطفه را پدید آورده است.
وی با اشاره به اینکه ابراز عشق، صفحه شفاف نشان دادن عشق به امام و اهل بیت است بدون ابراز عشق و نشان دادن علاقه عاشقانه وعاطفی عاشق نسبت به امام (ع) به حقیقت نمی‌پیوندد و عشق به کمال واقعی خود نمی‌رسد و عشق خود نمایی نمی‌کند، گفت: عاشق با ابراز عشق، عاشق بودن خویش را به معشوق اثبات می‌کند.
حسین بن علی(ع) با قیام عاشورا عاشقانه ترین ابراز وجود را در مقام معشوق خویش نمایش داده است
عضو هیات علمی دانشگاه رازی کرمانشاه با اشاره به اینکه حسین بن علی(ع) با قیام عاشورا عاشقانه‌ترین ابراز وجود را در مقام معشوق خویش نمایش داده است، تصریح کرد: امام (ع) راه عاشقی، مکتب عاطفه، حب واقعی و ابراز و اخلاص عشق در مقام عاشقی را به یاران و پیروان خویش خالصانه به نمایش گذاشته است.
وی گفت: عاشقانه‌ترین اعمال در راه معشوق بوسیله حسین بن علی(ع) در راه گسترش مهربانی، عزت انسانی و تحقق عدالت الهی نثار شده و این عریان‌ترین چهره ابراز عاطفه و رفتار عاشقانه که انسانی در راه معشوق خویش و برای تجلی اهداف و مقاصد عاشقانه ابراز می‌دارد و لذا عاشورا تجلیگاه جاودانه عشق بازی‌ها و وفاداری‌هایی است که سخت‌ترین قلب های جهان انسانی را به طپش و رقت و ا می دارد که : ان‌الحسین حراره فی قلوب ( ۴) و رمز جاودانگی دلتنگی عاشقان عاشورا و نوحه و عزا و ماتم بر حسین (ع) همین ابراز عشق حسینی در صحنه‌هایی متعدد نمایشگاه جاودانه کربلا است که در این صحنه‌ها امام (ع) عاشقانه‌ترین و زیباترین جنبه‌های عاطفی را نثار معبود و معشوق خود ساخت و آن را با اوج رسانید و یارانش به تبعیت از ایشان همین صحنه‌های زیبا را مهربانانه ترسیم کردند.
بهرامی خاطرنشان کرد: انسان شیعی وقتی امام (ع) و عشق و اشتیاقش را به محبوب لطیف و مهربان می‌بیند و وقتی شناخت و عرفان و مهر او نسبت به محبوبش را بشناسد عاشقش می‌شود و چون عاشقش شد ابراز وجود عاشقی می‌کند و مهمترین ابراز وجود عاشقی دوستی و مهربانی خالصانه نسبت به امام(ع) است، لذا عشق به امام حسین (ع) عشق به همه مهربانی‌های عالم است و عشق به مجموعه خوبیها و زیبایی‌های وجودی معبود است که چنین انسان عاشق و زیبایی آفریده است که همه هستی خویش را نثار خواست معبود و معشوق خویش می‌سازد و این ابراز عشق جزوی از اجزاء وجودی تشیع نسبت به اهل بیت (ع) و عترت رسول(ص) که مورد تاکیدات حضرت رسول و قرآن است.
این دانشیار تاریخ اسلام با بیان اینکه دوستداری و مهربانی با ذی‌القربی و سرور شباب اهل‌الجنه و دوستی با دوستان پیامبر و دشمنی با دشمنان، مهربان‌ترین انسانها و وجود نازنین رحمه‌للعالمین (ص) است خشم و رضای آنها خشم و رضای پیامبر و پرودگار است، بنابراین مقوله ابراز عشق چیزی بسیار فراتر از عشق بوده و امری است که موضوع عشق و عاشقی نمایان می‌سازد و در سطوحی بالاتر پیروی از اطاعت عاشقانه را به نمایش می‌گذارد، گفت: در ابراز عشق اشکال مختلف عشق‌بازی عاشق نسبت به معشوق و اشکال مختلف نمایشنامه عاطفه، مهرورزی و دوستی نسبت به اهلبیت(ع) را برملا می‌سازد شرکت در مصیبت اهل بیت (ع) دل به دلدار دادن است.
حسین بن علی(ع) خیمه‌گاه تجلی عشق و عاطفه در محفل اهل بیت(ع) است
وی با اشاره به اینکه حضور و همراهی در مراسم و مواسم و یادواره حماسه‌سازان نهضت عاشورا با مهر و یاد آنان همراه شدن است و در لحظه‌های شادی و سرور و غم آنها شریک شدن است، خاطرنشان کرد: شرکت در مراسم و مواسم آنان و حضور در لحظه های شادی و بزرگداشت مقام آنها و شرکت در جشن‌ها و عزاداری‌های آنها ابراز اندوه و غم و چرخش با حالات معشوق همه نوعی از ابراز وفاداری عاشقانه و ابراز عشق و تجلیات عاطفی هستند که در لحظات شادی و مصیبت‌شان برای پیروانشان تجلی و بروز پیدا می‌کند و البته هرکس به قدر ادراک و حالات خویش و به اندازه درک و دریافت حالات عاشقانه و علاقه و حب خود به مقامات و مراتب عشق به وجود ائمه (ع) خاصه حسین بن علی(ع) به عنوان خیمه‌گاه تجلی عشق و عاطفه در محفل اهل بیت نزدیک می‌شود، بدین معنا عاطفه اهمیت بسیار مهمی در سرنوشت و سرشت و باورها و اعتقادات تشیع دارد و از طریق مراتب حب اهل بیت (ع)، عشق و ابراز عاشق نسبت به آنها تحقق می‌یابد.
عشق به امام حسین (ع) باعث نجات و کشتی رستگاری حیات جاودانه است
بهرامی تصریح کرد: در تمام حیات تشیع هیچ شخصیتی مانند حسین بن علی (ع) مورد حب، عشق و ابراز عشق واقع نشده است لذا دوستی امام حسین (ع) مخزن سرشار دوستی اهل بیت و دوستی ائمه تشیع است که دوستی امام سوم شیعیان، دوستی پیامبر و دوستی با پیامبر مهر لایزال الهی و مایه رحمت‌الهی و سرمایه دوستی در دنیا و عقبی است؛ لذا حب حسین (ع) عشق به این امام همام و ابراز عشق به ایشان مرکزیت تجلی روح عاشقی و قلب عاطفه و ابراز علائق جاودانه عاشقانه در تشیع محسوب می‌شود.
این دانشیار تاریخ اسلام بیان کرد: عشق به امام حسین(ع) باعث نجات و کشتی رستگاری حیات جاودانه بوده و این کشتی مسیری به سوی خالق مهربانی‌ها است.
وی اضافه کرد: با توجه به ظرفیت این سفینه‌النجاه است که برگزاری مراسم و مواسم حسینی بزرگترین اجتماع و محفل عاشقی شده است که میکده جاودانه عرفان و مهربانی و شناخت حقیقت است و بی‌نظیرترین احساسات و ابراز وجود و ارادت‌های عاشقانه به مقام حسین (ع) در این محافل اهداء می‌شود و جان‌ها و دلهای عاشقان را و حتی قلب‌های صعب را رقیق می‌کند و احساسی‌ترین رفتارهای عاشقانه را مجذوب خود می‌سازد.
قیام حسینی منظومه عشق و ملاطفت و قله کمال حقیقت مهربانی و رحمت است
رئیس انجمن ایرانی تاریخ اسلام استان کرمانشاه با بیان اینکه حب حسین(ع)، عشق و گرما و حرارتی است که در تمام قلب‌ها کاشته شده که با کوچک‌ترین شناختی نسبت به او به حرکت در می‌آید و با ابراز عاطفه به وسیله دوستدارانش به کمال می‌رسد و عاطفه در وجود و با شناخت حسین (ع) به قله کمال خویش می‌نشیند، گفت: البته عاطفه و احساس نسبت به امام حسین (ع) همیشه در بستر معرفت تجلی پیدا می‌کند لذا عشق و عرفان در حسین(ع) بهم آمیخته است و عاشق و معشوق به هم واصل و عشق و عقل بهم دوخته و کربلا و عاشورا تجلیگاه عشق و عرفان است و عاشق عارف دوستدار انسانیت و مهربانی و عدالت و آزادی و اندیشه است.
بهرامی یادآور شد: امام حسین (ع) و نهضت عاشورا دشمن جاودانه خشونت و ستمگری و پیام آور عدالت، مهربانی و عطوفت برای جهان بشریت است نمادی است علیه ستمگران خونریز و نشانه‌ای است علیه خشونت بی‌مهار که دلها و قلب‌ها را رقیق می‌کند و شست‌وشو می‌دهد و تخم‌مهر مطهر و عطوفت و عاشقی و معرفت می‌کارد از این‌رو قیام حسینی منظومه عشق و ملاطفت و قله کمال حقیقت مهربانی و رحمت است.
انتهای پیام
نظرات