به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در سال ۱۹۶۹ با فرود بر روی ماه تاریخ‌ساز شدند. پس از گذشت بیش از ۲۱ ساعت بر روی سطح ماه، این دو فضانورد برای بازگشت به زمین سوار بر بخش صعود کننده از روی سطح ماه برخاستند و پس از مدتی به مایکل کالینز در ماژول اصلی پیوستند. پیش از آن‌ که فضانوردان به سمت زمین برگردند بخش صعودکننده‌ی این فضاپیما جدا شده و در فضا رها شد. مهندسان ناسا تصور می‌کردند که این بخش از فضاپیما به سمت ماه بازگردد و به سطح آن برخورد کند اما میادور می‌گوید که این بخش به ماه برخورد نکرده و احتمالا هنوز در حال گردش در مدار قمر زمین باشد.

میادور تحقیقاتش را با بررسی احتمال برخورد بخش صعود کننده به ماه آغاز کرد. او تصور می‌کرد این سطح نشین روی سطح ماه قرار داشته باشد. او می‌گوید که ناسا در سال ۲۰۱۲ فضاپیمایی به مدار ماه فرستاد. این فضاپیما تحت پروژه "GRAIL" قرار بود گرانش ماه را مورد بررسی قرار دهد بنابراین این فضاپیما باید قادر به ردیابی بخش صعود کننده آپولو۱۱ را بر روی سطح ماه بوده باشد.

میادور با استفاده از داده‌های پروژه‌ی "GRAIL" به شبیه‌سازی شرایطی که بخش صعود کننده هنگام جدا شدن از ماژول اصلی قرار داشت پرداخت. او همچنین داده‌های گرانش خورشید و سایر سیارات را در نظر گرفت و دریافت همه‌ی شبیه‌سازی‌های به دست آمده نشان می‌دهد که بخش صعود کننده آپولو۱۱ هنوز در مدار قرار دارد.

او می‌گوید که عواملی نیز وجود دارند که ممکن است باعث نابودی این سطح‌نشین شده باشند. به طور مثال سوخت باقی‌مانده در آن ممکن است باعث انفجار و تغییر مدار شود. با این حال ناسا فناوری‌هایی در دسترس دارد که می‌تواند به وسیله آن‌ها این فضاپیما را بیابد.

انتهای پیام