حبیب نجفی دهکردی در گفت و گو با ایسنا، افزود: با توجه به اینکه عکس‌های اولیه تاریخ عکاسی جز عکاسی مستند اجتماعی است، عکاسی آیینی ایران ریشه در زمان ناصرالدین شاه دارد و عکس‌هایی از آداب و رسوم و آیین‌های ایران ثبت شده ‌است.

این مدرس عکاسی با اشاره به این‌ نکته که یک عکاس آیینی علاوه بر داشتن دانش عکاسی، باید مطالعه و درک عمیقی از فرهنگ و آیین منطقه‌ای که در آن عکاسی می‌کند داشته باشد، اظهار کرد: عکاس آیینی اشاعه دهنده آیین‌ها و فرهنگ جامعه است و لحظاتی را ثبت می‌کند که ماندگار می‌شود.

وی اضافه کرد: با توجه به نقش مهم عکاس آیینی باید مراقب باشیم در این اشاعه فرهنگی با ثبت لحظاتی که ریشه در خرافه و باورهای نادرست دارد، تبلیغ ضد فرهنگ‌ها نکنیم.

نجفی دهکردی اظهار کرد: در عکاسی مستند اگر زمان مناسبی در مکان مناسبی باشید و کمی هم شانس چاشنی کار عکاس شود نور محیط می تواند بسیار موثر باشد اما معمولا ما امکان و یا فرصت نورپردازی را در عکاسی آیینی نداریم؛ پس برای مدیریت ثبت لحظات بهتر است از قبل نورسنجی کنیم.

وی بیان کرد: عکاسان حرفه‌ای با دانش و تحقیقی که دارند در مورد مکان، زمان، شرایط جوی و ... با پیش‌بینی و آگاهی زاویه استقرار و مکان و فضا را انتخاب می‌کنند و منتظر ثبت و یا شکار لحظه ناب می‌شوند. گاهی هم دیده شده دوستان عکاس یک قاب را از قبل در محیط بسته‌اند و منتظر حضور سوژه مناسب می‌شوند و تا آن عکسی که مد نظرشان هست نگیرند، جابه جا نمی‌شوند.

نجفی دهکردی با اشاره به حماسه بزرگ عاشورا به عنوان یکی از آیین‌های مهم ایران اسلامی که بیش از هزار سال در مناطق مختلف ایران برگزار می‌شود، خاطرنشان کرد: طی دو سال گذشته تغییرات شگرفی در نحوه برگزاری این مراسم ناشی از شیوع کرونا رخ داده است؛ اما با پذیرش شرایط کرونایی می‌توانیم آیین‌های محرم در دوران کرونا را ثبت کنیم. 

انتهای پیام