به گزارش ایسنا و به نقل از آی او، پلاستیک‌ جزو ماندگارترین دست سازهای بشری است که برای سالیان متوالی در طبیعت مانده و در کوتاه مدت قابل تجزیه نیست. هزار سال طول می‌کشد تا یک قوطی پلاستیکی تجزیه شود. کیسه‌های پلاستیکی که در طبیعت رها می‌شوند، علاوه بر آنکه چهره طبیعت را به نوعی بد تغییر داده و سبب تخریب آن می‌شوند، با آزاد کردن مواد شیمیایی باعث آلودگی خاک نیز خواهند شد. همچنین بعضی از حیوانات اهلی و وحشی با خوردن این مواد پلاستیکی آسیب جدی دیده و در برخی مواقع باعث مرگ آنها و به خطر افتادن محیط زیست و حیات وحش می‌شود. اما زیست پلاستیک‌هایی که اخیرا محققان آلمانی توسعه داده‌اند مبتنی بر سلولز که ساختار اولیه دیواره سلولی گیاهان را تشکیل می‌دهد، است.

بیوپلاستیک‌ها یا زیست‌پلاستیک‌ها(Bioplastic) مواد پلاستیکی هستند که از منابع زیست‌توده تجدیدپذیر مانند روغن‌ها و چربی‌های گیاهی، نشاسته ذرت، کاه، خرده چوب، خاک اره، ضایعات مواد غذایی بازیافت شده و غیره تولید می‌شوند.

اعمال یک تغییر کوچک در ساختار سلولز از طریق فرآیندی به نام "هیدروستینگ"(hydrosetting ) سبب ایجاد ماده جدیدی می‌شود که محققان آن را سینامیت سلولز(cellulose cinnamate) می‌نامند. این نوع پلاستیک آلی دارای ویژگی‌های خاص متعددی مانند بازیافت آسان و هزینه تولید کم است و در تماس با آب نیز نرم و قابل انعطاف است.

تنها اِشکال این بیوپلاستیک این است که نمی‌توان از آن برای ذخیره هرگونه محصولات مرطوب مانند آب میوه استفاده کرد زیرا شکل و ساختار خود را از دست می‌دهد.

به گفته "کای ژانگ"(Kai Zhang) محقق مطالعه از دانشگاه گوتینگن، برای ایجاد این بویپلاستیک نیازی به استفاده از ابزارهای گران قیمت و پیچیده یا فرایندهای پردازشی دارای انرژی زیاد نیست که این امر نه تنها تولید این نوع پلاستیک را به طور قابل توجهی آسان می‌سازد بلکه فرایند پردازش و بازیافت آنها را نیز زیست سازگارتر و پایدارتر می‌کند.

به گفته وی از زیست پلاستیک‌هایی مانند آنچه آنها در این مطالعه توسعه داده‌اند می‌توان در بسیاری از حوزه‌های مختلف مانند بیولوژی، الکترونیک و پزشکی استفاده نمود.

یافته‌های این مطالعه در مجله "Nature Sustainability" منتشر شده است.

انتهای پیام