محسن پویان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: گیاه دارویی علف شور بر مبنای نظر اطبای طب سنتی دارای طبیعت سرد و خشک است.

وی با بیان اینکه نام محلی این گیاه شور یا شوره است، افزود: این گیاه، بوته‌ای یک‌ساله‌، ساقه و برگ‌های آب‌دار و گوشتی، دارای انشعابات و شاخه‌های گسترده بر روی اراضی شور و بحالت کپه‌ای دیده می‌شود.

این پژوهشگر گیاهان دارویی بیان کرد: این گیاه، گیاهی ایستا، به ارتفاع ۱۵ تا ۱۵۰ سانتی‌متر که توسط بذر تکثیر می‌یابد؛ ساقه آن از پائین تا بالا منشعب بوده و ظاهری درختچه‌ای دارد؛ انشعابات آن باریک و محکم و فاقد کرک هستند.

وی افزود: علف شور در نواحی مختلف بیابان‌های حوضه مسیله، دشت کویر، حاشیه دق‌های بیابانی مانند بیابان سیاه رگه و چهار طاغی می‌روید.

مدیر مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی با بیان اینکه یکی از بهترین گیاهانی است که در مناطق غیر شور، اما کم باران می‌تواند کاشته شود، تصریح کرد: بیشتر خاصیت دارویی علف شور مربوط به برگ آن است؛ این گیاه دارویی اثرات هیجان‌آور و ضد کرم دارد.

پویان با اشاره به اینکه آب گیاه تازه یک دوای عالی برای ادرارآوری است، افزود: برای تنظیم فشار خون از این گیاه بهره می‌گیرند؛ اعضاء این گیاه داری اثر ملین، ضد اسکوربوت، و مدر است.

وی با بیان اینکه برای تنظیم فشار خون از این گیاه بهره می‌گیرند، افزود: از آن به عنوان یک تصفیه کننده خون یاد می‌شود و برای رفع مشکلات پوستی کارساز است.

مدیر مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی خراسان جنوبی با بیان اینکه در درمان عوارض ناشی از کمبود ویتامین C موثر است، تصریح کرد: استفاده از خاکستر این گیاه برای رفع خارش پوست مفید است.

میزان مصرف و نکات احتیاطی

پویان با بیان اینکه میزان مصرف مقدار خوراک آن دو گرم و دو بار در روز است، تصریح کرد: در این گیاه اسیداگزالیک وجود دارد که به همین دلیل مصرف بیش از حد مجاز آن جایز نیست.

گیاهان دارویی ذخایر ارزشمند خراسان جنوبی بشمار می‌روند که علاوه بر حفاظت و احیاء، بهره‌برداری صحیح از آن در عرصه‌های منابع طبیعی، سبب بهبود سطح سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی مردم می‌شود. در حال حاضر در خراسان جنوبی ۱۵۰۰ گونه گیاهی شناسایی شده که از این تعداد ۸۰۰ گونه گیاهی مفید تولید می‌شود که باید در زمینه فراوری این گیاهان سرمایه‌گذاری شود. 

انتهای پیام