به گزارش ایسنا، کنستانتین اگرت میگوید: «ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه مقاله‌ای ۵۰۰۰ کلمه‌ای تحت عنوان "به مناسبت وحدت تاریخی روس‌ها و اوکراینی‌ها" نوشته است. پوتین روز بعد از آن، در ویدیویی طولانی آن را به شکل مصاحبه با یک کارمند گمنام که احتمالا از سرویس مطبوعاتی خودش بوده، بازگو کرد. چنین چیزی هرگز پیش از این دیده نشده بود.

پوتین در این مقاله و پرسش و پاسخ بعدی، جزئیاتی از ایده‌های محبوبش را بیان کرد: اینکه چیزی به عنوان مردم اوکراین جدا وجود ندارد، آنها با روس‌ها یکی هستند؛ کشور اوکراین یک خلقت مصنوعی است، تاریخچه‌ای که باید از روسیه بابت اجازه دادن برای وجودش قدردانی کند!

به گفته پوتین، عزل ویکتور یانوکوویچ، رئیس جمهوری روس‌گرای اوکراین در فوریه ۲۰۱۴ اوج چند قرن دسیسه‌چینی غرب برای "ضد روسیه" کردن اوکراین بوده است؛ برای محدود کردن روسیه. از سال ۲۰۱۴ اوکراین مستقل نیست و تحت "حکمرانی خارجی" قرار دارد؛ یک کلمه رمز برای ایالات متحده که اتحادیه اروپا برده‌وار به آن خدمت میکند. مسکو اینگونه روابط را تحمل نمیکند. اما میلیون‌ها اوکراینی وجود دارند که این وضعیت را دوست ندارند و آرزو دارند روسیه را در آغوش بگیرند.

این مقاله مهر مشخصی از تفکر سرویسهای ویژه روسیه دارد؛ ترکیبی از مسیحی گرایی، اعتقاد راسخ به اینکه پول بر جهان حکمرانی می‌کند و نظریه‌های عجیب توطئه. رسانه‌های اجتماعی روسیه در چند ساعت اول پس از انتشار این مطلب آن را مورد انتقاد قرار دادند. مورخان، جامعه شناسان و روزنامه نگاران تعداد زیادی ناسازگاری، مغالطه‌های منطقی و جعل واقعیت‌های ساده را در این مقاله یافتند. ممکن است همین مساله باشد که مشاوران پوتین را به ترغیب او برای ضبط توضیح ویدیویی واداشت.

این مقاله بار دیگر روشن کرد که هیچ مساله‌ای مهمتر از اوکراین برای پوتین وجود ندارد. در لیست اولویتهای او، موج وحشتناک و جدید کرونا، وضعیت بی ثبات اقتصاد ملی و وضعیت در آسیای میانه و تهدید جدید از جانب طالبان، همگی از اوکراین کمتر هستند.

پوتین هرگز در صحبتهایش به نام ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین اشاره نکرد، همانطور که هیچگاه به نام الکسی ناوالنی، منتقد کرملین اشاره نمیکند. در جهان رمزآلود پوتین، این بیان خصومت شدید است. او در پاسخهایش با تحقیر عامدانه زلنسکی گفت که "وقتی آنها مقاله مرا خواندند، تنها با رهبری اوکراین" دیدار میکند. به نظر میرسد که برای او زلنسکی به شخصیت "ضد روسیه" تبدیل شده است که غرب موذی در اوکراین میسازد و پوتین در مقاله خود قول جنگ را میدهد.

پوتین مشروعیت کل طبقه سیاسی اوکراین را رد کرده است. او مرتبا به یک ایده باز میگردد؛ مردم اوکراین یک چیز هستند و رهبری اوکراین چیز دیگری. روسیه و پوتین اولی را می‌پسندند اما معتقدند دومی سیاستمدارانی واقعی نبوده و در واقع عروسک خیمه شب بازی غرب هستند. با این حال، میلیون‌ها اوکراینی رئیس جمهور و اعضای پارلمانشان را انتخاب کرده‌اند. و این به ذهن پوتین نمیرسد که او با این لحن به آنها توهین میکند.

از همان روزهای آغازین انقلاب نارنجی در سال ۲۰۰۴، پوتین درک نکرد که مردم اراده آزاد دارند و میتوانند در سیاست مشارکت کنند. حتی ده‌ها تن از کسانی که در فوریه ۲۰۱۴ در کی‌یف در مقابله با رژیم ویکتور یانوکوویچ کشته شدند، نتوانستند او را به گونه‌ای دیگر متقاعد کنند.

پوتین همچنین نگران فعالیت افزایش یافته ناتو در منطقه دریای سیاه و همکاری فعال اوکراین با این ائتلاف است. و بنابراین، او دوباره به غرب تاخت که از دید او به اوکراین "حکمرانی" میکند. او بار دیگر به اروپایی‌ها به ویژه آلمانی‌ها اطمینان داد که روس‌ها به تعهداتشان طبق قرارداد پنج ساله تامین گاز به اروپا از طریق سیستم خط لوله گاز اوکراین متعهد هستند. اما شما اینطور بخوانید: من فعلا از خط لوله تقریبا تمام شده نورد استریم ۲ برای تهدید کی‌یف استفاده نمیکنم.

اما رئیس جمهوری روسیه همچنین ارتباط مستقیمی میان امنیت انرژی و تمایلات یورو-آتلانتیک اوکراین وضع کرد. او تجدید روابط حسنه کی‌یف با ناتو را خط قرمز دانست. او همچون همیشه تلاش کرد تا اوکراینی‌ها و غرب را با تهدید غیرقابل پیش بینی بودن بترساند. با این حال او به طور ضمنی گفت که از آزادی ویکتور مدودچوک، رهبر مخالفان دولت اوکراین و مذاکرات مستقیم با جدایی طلبان لوهانسک و دونتسک با میانجیگری مسکو استقبال می‌کند. این به معنای به رسمیت شناختن رسمی این جمهوری‌های خودخوانده طرفدار روسیه و البته نوعی تعهد به عدم پیوستن به ناتو میشود.

هیچکس در کی‌یف هرگز با هیچکدام از این شرایط موافقت نمیکند. این به معنای آن است که پوتین در نهایت وارد عمل میشود، انتقال گاز از طریق اوکراین را متوقف کرده، "جمهوری‌های" دست نشانده در دونباس را به رسمیت شناخته یا حتی به حمله جدید و تمام عیار نظامی دست میزند. مبارزه علیه "ضد روسیه" تخیلی، به معنای زندگی او تبدیل شده است.»

انتهای پیام