عباس دلاور، جوان ورزشکار و خوش ذوقی‌است که بیشتر به ساخت مجسمه حیوانات، آنهم در اندازه واقعی آنها علاقه دارد اما مجسمه آدم‌ها را هم ساخته و می‌سازد، خصوصا مردانی که زمانی نام آور بوده‌اند، مردانی نظیر سیروس قهرمانی که زندگی او نوستالژی بسیاری از مردم شیراز و البته ایران است.

عباس دلاور، مجسمه ساز شیرازی، در گفت و گو با ایسنا، از روش کارش گفت: مجسمه ساز باید بتواند از قوه تخیل و تجسم قوی برخوردار باشد و حجم ها را در ذهنش طراحی کرده و روی کاغذ منتقل کند، شاید تنها 10 درصد از مجسمه سازی، آشنایی با تکنیک و شناخت مواد است.

او گفت: در حال حاضر بسیاری از مجسمه سازان با استفاده از طراحی سه بعدی و یا استفاده از دستگاه‌های «سی ان سی پیکر تراش» کار می کنند و خیلی از مردم هم متوجه نمی‌شوند و این مثل آنست که یک خواننده صداشو با افکت ساخته و به مخاطب ارائه کند؛ این البته دیگر هنر نیست، یک پیکر تراش باید درک عمیقی از عضلات و آناتومی انسان و حیوان داشته و از طرفی مبانی هنرهای تجسمی را هم کاملا بشناسد و بر اصول هنر و زیباشناسی هم مسلط باشد.

این هنرمند با بیان اینکه در کارگاهش، مجسمه را از صفر تا صد، با دست تراشیده و خلق می‌کند، افزود: قطعاً اولین گام در آموختن، شناخت استعداد و بعد داشتن استاد مسلط و توانا است، اما برای این کار هنرمند باید نگاه متفاوتی نسبت به دیگران و به پیرامونش داشته باشد.

دلاور اضافه کرد: خوب نگاه کردن و خوب دیدن از اصول اصلی این هنر محسوب می‌شود و اکثر هنرمندان ما این مسئله را جدی نمی گیرند؛ هنرمند باید چشمش مثل دوربین عکاسی باشد.

او با بیان اینکه بی شک مجسمه ها در هر کجای دنیا پیام آور و نشان فرهنگی و هنری و تاریخی یک کشور و این قضیه در همه جای دنیا رایج است، گفت: ما با داشتن تاریخ بسیار محکم و قوی می‌توانیم آثاری رو بسازیم که بیانگر این اتفاق مهم باشد. با داشتن شخصیت‌های تاریخی و ملی و همچنین نمادهای از شهدای ارزشمندمان که بخشی از افتخار و غرور تاریخ این مملکت هستند، میتوانیم مجسمه‌های غرور آفرینی را تولید کنیم، آثاری که هر کدام سند محکمی از غیرت ایرانی برای جهانیان باشد.

دلاور گفت: دوست داشتم در شیراز به عنوان دروازه تمدن ایران، تندیسی در ابعاد بزرگ از مفاخر تاریخی، فرهنگی، ادبی و .... می‌ساختم تا نمادی برای شیراز و پیامی برای دنیا باشد؛ اگر دست من و سایر هنرمندان باز و زمینه فراهم باشد، قطعا برای شهر و کشورمان کم نخواهیم گذاشت.

او با تاکید براینکه از ابتدای کار تاکنون، از حمایت هیچ فرد و نهادی برای پیشبرد آنچه هدفش بوده، استفاده نکرده است، گفت: از شروع کارم تاکنون روی پای خودم بودم من اعتقاد دارم هرکس جواب تلاش خود را به اندازه زحمتی که میکشد خواهد گرفت و من تمام جوانی و وقتم را صرف هنر و کارم کردم و الان هم شاکر خدا هستم که زمینه‌ای را برای اشتغال حداقل 12 نفر از هنرمندان جوان در این مکان فراهم کنم.

دلاور با این تاکید که شرایط بد اقتصادی، بر کار او نیز تاثیرگذار بوده است اما هیچ زمانی ناامید نمی‌شود، گفت: قطعاً پشت هر نماد و مجسمه خوب حضور یک تیم خوب را باید دید، ما هم اکنون سفارش‌هایی را از کشورهای عربی مانند عمان، عراق، دبی و ... داریم و خوشبختانه برای بسیاری از شهرهای ایران مجسمه و المان ساخته و می‌سازیم.

این مجسمه‌ساز جوان شیرازی با بیان اینکه کارگاه و شاغلان در کارگاه او، در اجرای بسیاری از ایده و طرح‌ها پیشرو کشور هستند، گفت: توقف برایمان معنی ندارد؛ به خانواده‌ها هم توصیه می‌کنم که فرزندانشان را براساس استعدادی که دارند وارد مسیر شغلی کنند، ابتدا با کمک مشاور به علاقه کودکان پی ببریم و استعدادشان را بشناسیم و برای شکوفایی و رشد آن، همراهی و کمک و حمایت کنیم.

دلاور با بیان اینکه اگر اجازه بدهیم بچه‌ها منطبق با استعدادهایشان مسیر حرفه و شغل خود را انتخاب کرده و آن را ادامه دهند، کشور ما به یک گلستان واقعی تبدیل خواهد شد، گفت: به نظرم بخشی از خستگی، افسردگی و ... به دلیل انست که بسیاری از افراد متناسب با علاقه‌مندی و استعدادهایشان، شاغل نشده‌اند؛ من خوشبختانه شغلی متناسب با استعداد و علاقه‌ام دارم و بعد از گذشت 10 سال، هر شب به امید فردایی تازه می‌خوابم و روز را به شوق کار آغاز می‌کنم.

انتهای پیام