به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، فضانوردان  به طور مدام در معرض تشعشعات فضایی قرار دارند و اگر برخورد با این تشعشعات کنترل نشود سلامتی فضانوردان در معرض آسیب‌های گوناگونی از جمله سرطان قرار می‌گیرد.

ناسا در ماموریت‌های خود محدودیتی برای مدت زمان قرار گرفتن در معرض تشعشع لحاظ می‌کند. اما این محدودیت برای همه‌ی فضانوردان یکسان نیست اما اکنون کارشناسان از ناسا می‌خواهند که این موضوع را تغییر دهد.

در حال حاضر ناسا این محدودیت را براساس میزان خطر محاسبه می‌کند. داده‌های موجود نشان می‌دهد که میزان استاندارد تعیین شده توسط ناسا باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان در فضانوردان تا سه درصد می‌شود.

با این حال اثراتی که این تابش‌ها بر افراد می‌گذارند وابسته به سن و جنسیت  آن‌ها است. زنان نمی‌توانند به اندازه همتایان مردشان در مدار بمانند و فضانوردان جوان نیز نمی‌توانند به اندازه‌ی فضانوردان مسن‌ در فضا بمانند.

ناسا پیش از این قصد داشت این سیستم را تغییر دهد و تمام فضانوردان را در معرض تشعشعاتی یکسان قرار دهد. تشعشعاتی معادل میزانی که برای یک زن ۳۵ ساله مناسب است. اکنون کمیته آکادمی‌های ملی علوم، مهندسی و پزشکی گزارشی ارائه کرده که از این تصمیم ناسا پشتیانی می‌کند.

میزان اشعه‌ی عکس‌برداری از قفسه سینه برابر با ۰.۱ میلی سیورت است(سیورت واحد اندازه‌گیری در فیزیک پزشکی است). میزان اشعه‌ای که در یک سال در زمین دریافت می‌کنیم سه میلی‌سیورت و میزان اشعه‌ای که کارمندان تاسیسات چرنوبیل با آن برخورد داشتند شش هزار میلی سیورت بود.

ماندن در ایستگاه بین‌المللی فضایی به مدت شش ماه فضانوردان را در معرض ۵۰ تا ۱۲۰ میلی‌سیورت اشعه قرار می‌دهد و محدودیت پیشنهادی توسط ناسا می‌تواند زنان و فضانوردان جوان را در معرض خطر بیشتری قرار دهد و از مدت زمان اقامت فضانوردان مسن در فضا بکاهد.

دکتر کارول اسکات کنر(Carol Scott-Conner)، پروفسور دانشگاه آیوا(Iowa)‌ به اسپیس‌ می‌گوید: محدودیت تشعشعات ناسا آخرین بار در سال ۲۰۱۴ به روز رسانی شده است و از آن زمان خیلی چیزها تغییر کرده است.

این استاندارد براساس مطالعات مربوط به بازماندگان انفجارهای هسته‌ای مانند هیروشیما و ناکازاکی در سال ۱۹۴۵ بوده است. اما اکنون داده‌های جدیدتری مانند اطلاعات مربوط به کارگران صنایع انرژی هسته‌ای در دسترس است.

اما همه با این تغییر موافق نیستند. فرانسیس کوچینوتا(Francis Cucinotta)، زیست‌شناس پرتوی در دانشگاه نوادا می‌گوید: من فکر می‌کنم این تغییر مشکل‌ساز شود و برای فضانوردان زن ایجاد خطر بیشتری کند.

اما اسکات کنر با نظر او مخالف است و می‌گوید: بهترین کار تعیین استانداردی معادل میزان تشعشعات مناسب برای یک زن ۳۵ ساله است.

 با این حال کوچینوتا معتقد است تمرکز بر تنها یک عامل خطر یعنی سرطان  باعث نادیده‌ گرفتن سایر خطرات ناشی از برخورد تشعشع  مانند بیماری‌های قلبی و شناختی می‌شود و ناسا باید پیش از انجام تغییرات داده‌های بیشتری را مورد بررسی قرار دهد.

این تغییرات در حالی پیشنهاد شده‌اند که ناسا برای ارسال فضانوردان به خارج از مدار زمین آماده می‌شود.

انتهای پیام