به گزارش ایسنا، به نقل از دویچهوله، مورخان ممکن است سالها درباره میراث سیاسی ماموریت و حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان بحث کنند. اما کسی نمیتواند انکار کند که یکی از یادگارهای حضور نظامی آمریکا در افغانستان میزان زیادی زباله و آهن قراضه و ضایعات فلزی است.
دفع این زبالهها وظیفه کیست؟
سربازان آمریکایی قرار است تجهیزاتشان را ببرند یا به نیروهای محلی واگذار کنند. اما تکلیف مقدار زیادی خرت و پرت و دستگاههای الکترونیکی روشن نیست. از سال ۲۰۰۱ و با شروع حضور نظامی آمریکا در پایگاه هوایی بگرام تا کنون ۱۰۰ هزار سرباز این کشور در این پایگاه اقامت داشتهاند. این پایگاه حدود ۶۵ کیلومتری شمال کابل، پایتخت افغانستان قرار دارد؛ مثل شهرکی مسکونی با مراکز خرید و رستورانهای فستفود.
زباله من، گنج دیگری!
"میدان زبالهای" که در کنار پایگاه شکل گرفته است بسیاری را به این مکان جذب میکند. افراد زیادی به این مکان میآیند و در زبالهها به دنبال اشیاء بهدرد بخور میگردند؛ مانند مردی که در عکس پایین یک جفت پوتین نظامی در دست دارد. محلیها امیدوارند بتوانند این اشیاء را در بازارها بفروشند.
در جستجوی قطعات الکترونیکی باارزش
مقادیر زیادی زباله الکترونیکی در کنار پایگاه هوایی بگرام جمع شده است. بسیاری در جستجوی صفحههای الکترونیکی و قطعات قابل استفاده به این محل میآیند. در برخی از این قطعات فلزات ارزشمندی مانند مس و حتی مقادیر کمی طلا به کار رفته است. شاید برای سربازان آمریکایی اینها تنها زباله باشد اما در کشوری که میانگین درآمد سالانه حدود ۵۰۰ یورو (۶۹۵ دلار) است، این قطعات باارزشاند.
چه بر سر میدان هوایی بگرام خواهد آمد؟
بگرام در دامنه کوههای هندوکش از سالها پیش محل این پایگاه نظامی بوده است. در حمله شوروی در سال ۱۹۷۹ میلادی این پایگاه به دست نیروهای کمونیستها افتاد. بسیاری در منطقه نگرانند که این پایگاه با خروج نیروهای آمریکا به دست طالبان بیفتد که یک پیروزی استراتژیک برای آنها به شمار میآید.
خطرهای خروج نیروهای خارجی
خروج نیروهای خارجی از خاک افغانستان رسما از آغاز ماه مه سال جاری میلادی شروع شد. زمانی برای دفع درست زبالهها تعیین نشده است. نیروهای کمکی با استفاده از سلاحهای سنگین تا پایان خروج نیروها به خاطر احتمال حملات طالبان در حالت آمادهباش خواهند بود. بر اساس آخرین شمارش در مجموع ۳۶ کشور عضو ناتو، از جمله ۲۵۰۰ سرباز آمریکایی و ۱۱۰۰ سرباز آلمانی در چارچوب این ماموریت در افغانستان حضور داشتند.
زنان و کودکان در بازار کار
در تصویر زیر یک دختر جعبهای فلزی و قراضه را با خود میبرد. با وجود همه سختیها، حضور نظامی نیروهای خارجی به رهبری ایالات متحده آمریکا و سقوط طالبان در سال ۲۰۰۱ میلادی بیشترین سود را برای زنان و دختران افغانستان داشته است. آنها توانستند به مدرسه بروند و در زمینههایی مشغول به کار شوند که پیشتر به آن دسترسی نداشتند. کار در دفاتر دادگاه عالی و دیگر موسسات از جمله این مشاغل هستند.
آنها که میمانند
برخی از افراد در میان زبالهها به دنبال اشیائی میگردند که بار احساسی دارند و برای آنها یادگاری از این پایگاه خواهند بود. مقرهای زیادی متعلق به نیروهای محلی در طی این سالها اطراف پایگاه بگرام تاسیس شدند. بقای آنها هم به این پایگاه وابسته است. خروج نیروهای خارجی بسیاری را نگران وضعیت خود و خانوادههایشان در آینده کرده است.
انتهای پیام
نظرات