به گزارش ایسنا، بنابر اعلام نشر خوب، راوی یکی از داستان‌ها می‌گوید: «دنیا بسته به نگاهی که به آن داریم ممکن است زیرورو شود. نحوۀ افتادن شعاع نور خوشید بر چیزی می‌تواند سایه را به نور یا نور را به سایه تغییر دهد. مثبت منفی و منفی مثبت می‌شود.»
همین چند جمله خلاصه‌ای از سورئالیسم خاص موراکامی‌ست که میلیون‌ها خواننده را در سرتاسر دنیا مجذوب خود کرده است. اول‌شخص مفرد نیز برای هواداران موراکامی تجربه‌ای لذت‌بخش و برای آن‌ها که آثارش را نخوانده‌اند، شروعی مناسب برای آشنایی با حال‌وهوای عجیب و مختص آثار اوست.

از ویژگی‌های خاص اول‌شخص مفرد می‌توان به این نکته اشاره کرد که سایۀ سنگین مرگ در آن پررنگ‌تر از سایر آثار موراکامی‌ست. در داستان‌هایی که راوی‌ها لحظاتی سرنوشت‌ساز از دوران جوانیِ خود را باز می‌گویند، دیگر نگران این نیستند که می‌توانست چه شود و نشد. بلکه فقط جاده‌ای کوتاه را پیشِ رو می‌بینند: «حیرتا، آدمی در یک چشم ‌به‌هم‌ زدن پیر می‌شود (شاید هم اصلاً عجیب نباشد.) هر لحظه کالبد ما در سفری بی‌بازگشت به‌سوی نیستی و زوال پیش می‌رود و قادر نیستیم عقربه‌های ساعت را به عقب برگردانیم. چشمانم را می‌بندم، دوباره می‌گشایم و در این اثنا اوضاع جهان به منوال سابق نیست. در کشاکش بادهای سهمگین زمستانی، همه‌چیز، بانشان یا بی‌نشان، بی‌هیچ ردپایی محو می‌شود.

دیگر به خاطرات هم نمی‌توان اعتماد کرد. آیا کسی پیدا می‌شود که خاطرات گذشته را موبه‌مو به یاد داشته باشد؟»

این مجموعه‌داستان جذاب با ترجمه‌ای از امیر مرزبان و امیر قاجارگر هم اکنون در دسترس اهالی کتاب قرار گرفته است.

انتهای پیام