به گزارش ایسنا، شاید در کل موضوع حضور خودروهای پرنده کمی عجیب به نظر برسد اما جالب است بدانید برخی شرکت‌های فناوری در جهان از مدت‌ها پیش به ساخت آنها فکر کرده و موفق نیز شده‌اند. خودروهای پرنده می‌توانند افراد را بسیار سریع‌تر از خودروهای زمینی به مقصد برسانند و این بدان معناست که در مقایسه با سفر زمینی، برای استفاده از آنها در حالیکه سوخت کمتری مورد نیاز است سفر بسیار سریع‌تر را نیز می‌توان تجربه کرد.
باید گفت در حقیقت مردم از ابتدای قرن در حال ساخت خودروهای پرنده هستند و افراد بسیاری برای ساخت آن تلاش کرده‌اند اما امروزه و با وجود فناوری‌های پیشرفته نمی‌توان توسعه خودرو پرنده را یک رویای دست نیافتنی دانست. اکنون افراد هواگردهای مختلفی ساخته‌اند که کاربران را از محدودیت‌های روزانه سفرهای زمینی رها کند.
ما در اینجا به معرفی چند فرد که رویای خود را تا حدی به واقعیت تبدیل کرده‌اند و بسیار متفاوت از دیگران به دنیا و اطراف خود نگاه کرده‌اند، پرداخته‌ایم.
در ابتدا قصد معرفی یک هواگرد به نام "بلک فلای"(BlackFly) که توسط یک مخترع کانادایی توسعه یافته را داریم. این هواگردبراق و مخروطی شکل گرچه در نگاه اول کمی عجیب به نظر می‌رسد اما می‌توان گفت یک وسیله کاربردی و جالب است. بلک فلای همانند یک هلی کوپتر و هواپیما نبود بلکه یک وسیله‌ای مابین این دو بود. این وسیله دارای یک بدنه منحنی، دو بال کوچک و هشت چرخانه چرخشی که روی دماغه و دم آن وصل شده، است.
با لمس یک دکمه روی صفحه رایانه این هواگرد اوج گرفته و به سمت آسمان می‌رود. "مارکوس لنگ"(Marcus Leng)، مخترع کانادایی که این هواپیما را طراحی کرده و نام آن را بلک فلای نامیده، گفت: شاید به نظر یک جانور عجیب باشد، اما نحوه حمل و نقل را تغییر خواهد داد.
بلک فلای همان چیزی است که غالباً ماشین پرنده نامیده می‌شود. مهندسان و کارآفرینانی مانند آقای لنگ بیش از یک دهه وقت خود را در توسعه این نوع جدید از هواگرد(وسایل نقلیه الکتریکی که می‌توانند بدون باند فرودگاه پرواز کنند و فرود بیایند)، صرف کرده‌اند.
آنها معتقدند این وسایل نقلیه ارزان‌تر و ایمن‌تر از هلی کوپترها خواهند بود و تقریباً هر فردی را قادر به پرواز بر فراز خیابان‌های شلوغ خواهند کرد. "سباستین ترون"(Sebastian Thrun) ، مهندس دیگری که در این جنبش نقش داشته، گفت: رویای ما این است که دنیا را از ترافیک خلاص کنیم.
اکثر کارشناسان معتقدند که این رویا فاصله زیادی با واقعیت دارد. اما قدرت این حوزه در حال افزایش است و اکنون ۱۰ها شرکت در حال ساخت این هواگردها هستند. افرادی مانند آقای لنگ و آقای ترون برای چندین سال نمونه‌های اولیه هواگرد خود را از دید سایر دنیا پنهان نگه داشته‌اند و تعداد کمی از مردم آنها را دیده‌اند اما آنها اکنون شروع به پرده برداری از این فناوری کرده‌اند.
شرکت آقای لنگ که" Opener " نام دارد در حال ساخت یک هواپیمای تک نفره برای استفاده در مناطق روستایی است که این اساساً یک ماشین پرواز خصوصی برای ثروتمندان محسوب شده و به گفته آنها فروش آن در سال جاری آغاز خواهد شد. برخی دیگر در حال ساخت وسایل نقلیه بزرگتری هستند که امیدوارند سال ۲۰۲۴ به عنوان تاکسی هوایی شهری مستقر شوند و به نوعی اوبر آسمان‌ها شوند. برخی از آنها در حال طراحی خودروهایی هستند که می‌توانند بدون خلبان پرواز کنند.
یکی از شرکت‌های تاکسی هوایی به نام "کیتی هاوک"(Kitty Hawk,) توسط آقای ترون استاد علوم کامپیوتر دانشگاه استنفورد که پروژه اتومبیل خودران گوگل را راه اندازی کرد، اداره می‌شود. او می‌گوید خودمختاری در هوا بسیار قدرتمندتر از زمین خواهد بود و این امر خیلی زود وارد زندگی روزمره ما خواهد شد.
گرچه برخی شرکت‌های مهم و نامی شاید حرفی از سرمایه‌گذاری در این نوع فناوری‌ها نزنند اما باید گفت این امر مانع از سرمایه‌گذاری ثروتمندان و دارندگان شرکت‌های حمل و نقل نشده است و هم اکنون برخی از آنها میلیاردها دلار از ثروث خود را برای سرمایه‌گذاری در صنعت توسعه خودروهای پرنده اختصاص داده‌اند چرا که معتقدند در آینده‌ای نزدیک شبکه گسترده‌ای از تاکسی‌های هوایی ساخته خواهند شد. علاوه بر آن این موضوع حتی در عملکرد تکنیسین‌ها نیز تاثیر مثبت داشته است و آنها همچنان پرقدرت و با تمام قوا در حال تبدیل کردن ایده‌های علمی تخیلی به واقعیت هستند.
"لری پیج" بنیانگذار گوگل هم در سال ۲۰۰۹ ایده توسعه خودروهای خودران را طی یک مهمانی با آقای ترون مطرح کرد. در آن مهمانی بسیاری از افراد شاغل در استارتاپ‌ها و علاقه‌مندان به تعطیلات آخر هفته از ساخت هواپیماهای بدون سرنشین کوچک صحبت می‌کردند، اما وقتی لری پیچ برای صرف یک وعده غذایی با سباستین ترون هم کلام شد، آقای پیج معتقد بود که آنها می‌توانند خیلی از این وضعیت فراتر روند.
آقای ترون در آن سال فقط پروژه خودرو خودران گوگل را راه اندازی کرده بود، اما رئیس او حتی ایده جالب‌تری نیز داشت و آن خودروهایی بود که می‌توانند پرواز کنند.
پس از آن شب آن دو به طور مرتب به ملاقات یکدیگر رفتند و سپس قرار گذاشتن با مهندسان هوافضا در کالیفرنیا را آغاز کردند. "مارک مور"(Mark Moore) مهندس ناسا و چندین طراح هواگرد از استنفورد مهمانان آنها بودند.
آن جلسات همانند آزادسازی ایده‌های جدید بود که در نهایت منجر به تلاش گسترده و چند میلیارد دلاری برای ابداع روش جدید برای حمل و نقل روزانه با خودروهای پرنده شد. طی دهه گذشته، همان گروه کوچک مهندسین و کارآفرینان موفق به انجام پروژه‌های گسترده‌ای شدند. مور قبل از تأسیس شرکت خود به راه اندازی یک پروژه در اوبر کمک کرد. پیج نیز در چندین استارتاپ از جمله شرکت لنگ به نام Opener و شرکت Kitty Hawk آقای ترون سرمایه‌گذاری کرد. البته استارتاپ‌های جدید پس از ورود به این عرصه بسیاری از طراحان شرکت آقای پیج را به شرکت خود کشاندند و از آنها استفاده کردند.
آقای مور گفت: این هواپیمایی غرب وحشی است و زمان تغییرات سریع، حرکات گسترده و پول کلان است.
"بلک فلای" توسط دولت به عنوان یک وسیله نقلیه آزمایشی فوق سبک طبقه‌بندی شده است، بنابراین قبل از فروش نیازی به مجوزهای قانونی ندارد. اما یک هواگرد فوق سبک نیز نمی‌تواند بر فراز شهرها یا سایر مناطق شلوغ پرواز شود.
برای اطمینان از ایمنی خودرو، Opener بیشتر آزمایشات خود را بدون سرنشین انجام می‌دهد. اما ایده این است که در آینده شخصی در کابین خلبان بنشیند و هواپیما را به صورت انفرادی بر فراز مناطق روستایی هدایت کند. خریداران می‌توانند پرواز را از طریق شبیه‌سازی واقعیت مجازی یاد بگیرند. گفتنی است هواگرد شامل خدمات خلبان خودکار مانند دکمه بازگشت به خانه است که این دکمه هواگرد را طبق دستورات فرود می‌آورد. این هواگرد فضای کافی برای یک فرد شش فوت و شش اینچی دارد و می‌تواند بدون شارژ مجدد حدود ۲۵ مایل پرواز کند. تعداد اندکی از کارمندان Opener که آن را به پرواز درآورده‌اند، حس خود را حسی وصف ناشدنی توصیف کرده‌اند و گفته‌اند همانند رانندگی با تسلا در آسمان است.
لنگ معتقد است که آنها در حال تبدیل کردن انیمیشن "The Jetsons" هستد چرا که در این انیمیشن افراد با کمک خودروهای پرنده حرکت می‌کردند و در آنجا خودروهای پرنده چیزی غیرعادی نبودند.
به گفته آنها بلک فلای بسیار گرانتر از خودروهای افراد خواهد بود و شاید هزینه آن ۱۵۰ هزار دلار یا بیشتر باشد. اما گفتنی است عمر باتری این خودروهای پرنده هنوز آنچنان قدرتمند نیست که افراد بتوانند برای پیمودن مسافت‌های طولانی در طول روز از آن استفاده کنند.
اما لنگ معتقد است که این فناوری بهبود خواهد یافت و قیمت این خودروهای پرنده همانند قیمت یک خودروی شاسی بلند خواهد شد و کاهش خواهد یافت. لنگ می‌گوید اگر فقط تعداد کمی از افراد از خودرو پرنده او استفاده کنند به مرور افراد بیشتری با آن آشنا خواهند شد.
او بلک فلای را با یکی دیگر از اختراعات خود که یک بالشتک فومی است مقایسه کرد. این اختراع نوع جدیدی از فوم حافظه دار است. وی گفت: در ابتدا نمی‌دانست برای چه چیزی خوب است، اما این فوم حافظه دار روی صندلی‌های اداری، صندلی‌های خودرو و تشک‌ها قابل استفاده است. تقریباً به همین ترتیب او درباره بلک فلای نیز همین گونه فکر می‌کند و نمی‌داند تا چه حد می‌تواند نیازهای افراد را برآورده کند اما می‌تواند با اطمینان بگوید که این خودروها بسیار کاربردی هستند.
افراد دیگر اما در این زمینه تردید دارند. آنها تخمین می‌زنند که سالها یا حتی شاید دهها سال طول خواهد کشید تا قانونگذران به هر کسی اجازه دهند تا چنین وسیله‌ای داشته باشد و بتوانند بر فراز شهرها پرواز کنند.
وسیله‌ای که سباستین ترون آن را توسعه داده "هوی ساید"(Heaviside) است و می‌تواند مانند بلک فلای اوج گرفته و به آسمان رود و بر فراز درختان و تپه‌ها پرواز کند. وی در خیال خود یک حومه شهر آمریکایی را تصور می‌کند که در آن افراد توسط هواگرد او در اسمان به مقاصد مورد نظر خود می‌رسند.
گرچه این هواگردها مزایای خود را دارند اما مشکلاتی نیز خواهند داشت. علاوه بر آنکه موانع نظارتی و سایر موارد عملی وجود دارد. این هواپیماها به پدهای فرود نیاز خواهند داشت و به خاطر خطوط برق و سایر هواپیماها که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند، احتمالا در پیمودن مسافت به مشکل بر خواهند خورد. همچنین فاکتور سر و صدا وجود دارد چرا که تنها پس از روشن کردن این ماشین پرنده به دلیل صدای چرخش روتور صدای اشخاص شنیده نمی‌شود.
هوی ساید حتی گرانتر از بلک فلای است. ترون گفت که هزینه ساخت آن حدود ۳۰۰ هزار دلار است. اما به دلیل وجود سرویس حمل و نقل اشتراکی، شرکت‌ها می‌توانند هزینه را بین بسیاری از افرادی که از آن استفاده کننده، تقسیم کنند.
هوی ساید نیز همانند بلک فلای تنها یک صندلی دارد و این صندلی نیز کاملاً برای یک فرد با اندازه متوسط مناسب است. اما نسخه پیشرفته این هواگرد مجهز به یک صندلی دیگر نیز خواهد بود و دو فرد می‌توانند از این هواگرد خودکار استفاده کنند. آقای ترون گفت با تولید انبوه هواپیمای دو نفره و اشتراک این وسیله نقلیه در میان بسیاری از افراد، این شرکت می‌تواند سرانجام هزینه هر مایل را به سطحی برابر با هزینه طی شده در هر مایل توسط خودروهای امروزی برساند.
Wisk Aero ، شرکتی که با حمایت آقای پیج و بوئینگ تاسیس شد، آینده را تقریباً به همین شکل می‌بیند. این شرکت در حال آزمایش یک وسیله نقلیه دو نفره است و در حال ساخت یک تاکسی هوایی مستقل بزرگتر است که ممکن است صندلی‌های بیشتری داشته باشد. بسیاری بر این باورند که در نهایت خودروهای پرنده به عنوان تاکسی، بدون خلبان کار خواهند کرد.
دو شرکت Kitty Hawk و Wisk در حال آزمایش پرواز خودران هستند. اما باز هم گرفتن تاییدیه کار آسانی نیست. اداره هوانوردی فدرال هرگز هواپیمای برقی را تأیید نکرده است. شرکت‌ها می‌گویند که آنها در حال بحث در مورد روش‌های جدید صدور تاییدیه با نهادهای نظارتی هستند، اما مشخص نیست که این روند با چه سرعتی پیش رود.
"ایلان کرو"(Ilan Kroo) ، استاد دانشگاه استنفورد که همچنین از نزدیک با آقای پیج همکاری کرده و قبلاً به عنوان مدیر اجرایی Kitty Hawk کار کرده است، گفت: این مدت بیش از آنچه مردم تصور می‌کنند طول خواهد کشید. قبل از اینکه مسئولین نهادهای نظارتی و مردم این وسایل نقلیه را به عنوان وسیله‌ای ایمن بپذیرند، کارهای زیادی باید انجام شود.
با این حال در یکی دیگر از مناطق مرکزی کالیفرنیا، جایی نه چندان دور از شرکت‌های Kitty Hawk و Opener، شرکت Joby Aviation در حال آزمایش نمونه‌های اولیه خود است. Joby Aviation اخیراً آزمایشات خود را انجام داده است. نمونه اولیه هواگرد آنها که "Joby Aircraft" نامیده می‌شود، با فضای بیشتر در کابین و روتورهای بزرگتر در امتداد بالها، بسیار بزرگتر از Heaviside است. به گفته این شرکت تا سال ۲۰۲۴، احتمالا این تاکسی هواگرد بر فراز شهری مانند لس آنجلس یا میامی پرواز خواهد کرد. این شرکت همچنین در حال برنامه‌ریزی یک اوبر برای آسمان‌ها است، اگرچه هواگرد آن یک خلبان مجاز خواهد داشت.
ممکن است طی چند سال آینده خودروهای پرنده وارد بازار شوند. اما آنها مانند خودروهای پرنده در انیمیشن "The Jetsons" به نظر نخواهند رسید. به احتمال زیاد، آنها مانند بالگرد عمل خواهند کرد البته آنها نسبت به بالگردها برای محیط زیست بهتر خواهند بود و به نگهداری کمتری احتیاج دارند. آنها حداقل کمی آرام‌تر خواهند بود و ممکن است به مرور زمان ارزان‌تر نیز شوند.
انتهای پیام
نظرات