پیمان فروهر در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه آب بسته‌بندی در ایران صادرات محور نیست، اظهار کرد: به دلایل مختلف طی ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته صادرات آب‌های بسته‌بندی روند نزولی داشته و حتی به زیر یک میلیون دلار رسیده است.  

به گفته وی قیمت تمام شده آب بسته بندی در ایران به واسطه بار مالی، یعنی تسهیلات بانکی قابل مقایسه با رقیب ترکیه‌ای نیست. در ترکیه بانک زیر پای تولیدکنندگانی که بخواهند صنعتی راه بیاندازند فرش قرمز پهن می‌کند و معادل ۸۰ تا ۹۰ درصد مجموعه تسهیلات با نرخ بازگشت قابل صرف نظر پرداخت می‌کند. اما در ایران این نرخ بازگشت به صورت چراغ خاموش به ۳۰ درصد هم می‌رسد.  

دبیر انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان آبهای معدنی و آشامیدنی همچنین کرایه سنگین حمل از کارخانه تا مرز و از مرز تا بازار هدف و ضعف بنیه مالی واحدهای تولیدی را از دلایل دیگر آمار پایین صادرات در این بخش عنوان کرد و گفت: با توجه به اینکه صنعت آب بسته بندی صنعتی استراتژیک نیست، واحدهای تولیدی در این بخش به لحاظ اقتصادی ضعیف هستند و توان حضور در بازارهای صادراتی و پرداخت هزینه برای حضور در نمایشگاه‌های بین المللی را ندارند.  

فروهر با بیان این که مجموع این شرایط باعث شده تا تولیدکنندگان آب‌های بسته‌بندی حضور گسترده‌ای در بازار بین المللی نداشته باشند، تصریح کرد: البته حتی اگر تولید کنندگان در بازارهای بین‌المللی حضور پیدا کنند هم به دلیل بالا بودن قیمت تمام شده نمی‌تواند با ترکیه رقابت کنند.  

وی افزود: همچنین دو بازار مهم ایران یعنی عراق و افغانستان خود را به شدت در این حوزه توسعه دادند و کارخانه های آب بسته بندی و نوشیدنی آنها افزایش پیدا کرده بنابراین وابستگی آنها به ایران کمتر شده است. ناامنی ها و جنگ ها در کشورهای همسایه نیز به کاهش صادرات دامن زده است. بنابراین در مجموع بیش از ۹۷ درصد محصولات تولیدی در بخش آب های بسته بندی در داخل مصرف می‌شود.

انتهای پیام