مهدی ذاکریان در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: دولت ها استقلال حاکمیتی دارند و درباره سیاست های خودشان تصمیم گیرنده هستند اما سازمان های مردم نهاد حقوق بشری قدرت حاکمیتی ندارند و در آنجا تصمیم با اعضا است، هر جا دیدید که دولت ها مصمم شدند با مساله ای برخورد کنند آن وقت است که در سازمان های بین المللی شاهد تحرکاتی هستیم. در ماجرای اشغال کویت توسط عراق و محکومیت حمله این کشور به کویت در سازمان ملل این گونه بود که دولت ها تصمیم به این قضیه گرفتند. در قضیه فلسطین و تحولات اخیر در سرزمین های اشغالی نیز بخشی از دولت ها جنایات اسراییل را محکوم کردند، برخی هم طرف ها را دعوت به آرامش کردند و برخی اسراییل را محق دانستند. از این رو این تصمیمات و مواضع دولت هاست که در سازمان ملل و دیگر سازمان های مردم نهاد بازتاب پیدا می کند.

وی در پاسخ به این که در دنیای امروز با وجود ارتباط میان افکار عمومی از طریق فضای مجازی و تاثیرگذاری این مساله بر رویکرد سازمان های بین المللی و نیز دولت ها، هم چنان باید چشم به این داشت که این سازمان ها چه تصمیمی می گیرند؟ اظهار کرد: بنده در کتابی تحت عنوان "همه حقوق بشر برای همه"، ایده وجدان جهانی سایبری را مطرح می کردم که با توجه به تحولی که در حوزه ارتباطات در نظام بین الملل به وجود آمده امروز می توانیم وجدان جهانی سایبری داشته باشیم و همه مردم دنیا بدون اینکه یکدیگر را ملاقات کنند، در یک موضوع واکنش مشابه نشان می دهند. این به خاطر بحث های ارتباطات است و ابزارهایی که در اختیار مردم قرار گرفته که یک فکر و ایده را می توانند با کمک هم و این ابزارها جلو ببرند. آنچه روشن است این که افکار و وجدان جهانی، کودک کشی و حمله به غیرنظامیان را در سرزمین های اشغالی محکوم کرد.

این استاد دانشگاه گفت: سازمان های مردم نهاد غیردولتی مثل دیدبان حقوق بشر و عفو بین الملل و غیره چون غیرحکومتی هستند به تبعیت از وجدان جهانی سایبری ناچار به واکنش هستند و دیدیم که در مساله فلسطین واکنش نشان دادند و وقتی اینها واکنش نشان می دهند چون مقام مشورتی در سازمان ملل دارند می بینیم که شورای حقوق بشر و مجمع عمومی و غیره نیز واکنش نشان دادند و این می تواند طرف ها را به کنارگذاشتن خشونت و درگیری متمایل سازد.

ذاکریان تصریح کرد، اما این که این فشارها چقدر اعضای شورای امنیت سازمان ملل را نسبت به محکومیت کودک کشی و خشونت علیه غیرنظامیان مجاب می کند، هنوز با این خواسته فاصله داریم که این وجدان فورا به صدور قطعنامه منجر شود اما تا امروز تحولات خوبی صورت گرفته است. به نظرم هر چه زمان می گذرد و به جلو می رویم در قرن 21 فرایندها هربار پررنگ‌تر می شود و در این دوره در مقایسه با جنگ 22 روزه همراهی بیشتری را از سوی جامعه بین الملل و افکار عمومی جهانی شاهد بودیم.

وی درباره موضع آمریکا در رابطه با تحولات سرزمین های اشغالی در مقایسه با دولت های قبلی آمریکا گفت: مواضع آمریکا در دوره بایدن درباره تحولات فلسطین اتفاقا بسیار متفاوت شده است. در دوره های قبل آمریکا به طور کلی اسراییل را تایید می کردند اما این بار خواسته شد از طرفین که خشونت را ترک کنند. تنها چیزی که در مواضع آمریکا در این دوره تغییر نکرد این بود که اسراییل حق دفاع مشروع از خود دارد اما این که بگوید حمله یا عملیات نسبت به غیرنظامیان را شاهد نبودیم و تقبیح کرد و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا هم این را تاکید کرد از این رو آمریکایی ها در این موضوع تحت تاثیر فشار روانی در دنیا ناچار بودند نگرش‌شان را عوض کنند و این موضع بایدن سبب شد که اسراییل به این نتیجه برسد که راهی جز پذیرش فلسطینی ها ندارند.

این کارشناس مسایل بین الملل افزود: این البته نه به این معناست که لابی صهیونیست در آمریکا به دنبال حقوق فلسطینیان است، اما به این نتیجه رسیدند که برای قدرت دهی به اسراییل روش سخت و یک جانبه گرایانه برایشان فایده ندارد و برای نجات اسراییل به پذیرش حقوق ملت فلسطین برای بهره گیری از یک دولت مستقل نیاز است.

انتهای پیام