به گزارش ایسنا بنابر اعلام موسسه به مهربانی، محمد نوری، مدیرعامل دفتر فرهنگ معلولین و سخنران این برنامه، مطابق رویه ایجاد شده در ایام کرونا با حضور در دفتر مرکزی موسسه دارالاکرام از طریق پخش زنده اینترنتی برای مخاطبان و علاقه مندان این برنامه صحبت نمود.

وی ضمن اشاره به گستردگی مبحث و ابعاد مختلف موضوع، سخنان خود را با این مقدمه آغاز کردند: «در مقابل مفهوم فیزوتراپی که به معنای درمان فیزیک یا جسم انسان است، مفهومی به نام  فرهنگ درمانی وجود دارد. در دنیا کم کم به این نتیجه رسیدند که فرهنگ درمانی مکمل و حتی جایگزینی برای جسم درمانی است. یعنی می­ شود تغییرات و تفاوت­ ها و کمبودها را با توجه و تاکید روی فکر، اندیشه، روح و روان بر طرف نمود».

نوری در ادامه  اشاره­ ای به  تاریخچه برخورد با معلولین در جهان داشت: «معلولیت همیشه در تاریخ انسان ها وجود داشته است. حتی در تصاویر بجا مانده از غارنشین­ ها هم تصاویری از معلولین وجود دارد. در تاریخ این موضوع همان ایام دو نگاه مطرح بوده است: یکی اینکه معلولین موجودات زاید و اضافی جامعه هستند. این نگاه هنوز هم وجود دارد. هیتلر می گفت اینها زاید هستند و باید حذف شوند. هنوز هم خیلی گفته می­ شود. اما نگاه دیگری وجود دارد که معلولان را صرفاً متفاوت می­ داند. این نگاه به دنبال حل مشکلات و چالش های زندگی معلولین بوده است. این دو تفکر در طول تاریخ به موزات هم پیش آمدند. تا پیش از قرون وسطی در بسیاری جوامع اروپایی معلولین را با همان دیدگاه که اینها اضافی هستند، می­ کشتند. اما از اواسط قرون وسطی ادیان گفتند کشتن انسان ها مجاز نیست و بر همین اساس جاهایی برای نگهداری معلولان تاسیس شد که البته فقط یک زندگی نباتی در آن داشتند. یعنی حداقل امکانات برای اینکه زنده بمانند و البته از جامعه جدا باشند. چون در این دوره نیز معلولین همچنان موجودات شیطانی یا شیطان زده تلقی می شدند. در قرن نوزدهم یک تحول غرب شروع شد و گفته شد نه تنها معلولین شیطانی نیستند بلکه سرمایه اند. چون اینها ابتکارات زیادی از خود نشان می دادند. بعد ها دیدگاه های دیگری آمد که می گفتند معلولین اساساً با سایری تفاوتی ندارند. نخستین مدارس ویژه در این دوره تاسیس شدند و رفته رفته این نگاه رشد کرد و فراگیر شد».

ایشان درباره تاریخچه معلولین در ایران و اسلام گفت: دین اسلام از همان ابتدا توجه ویژه ای به معلولین داشت. پیامبر اسلام (ص) با اینها سفره مشترک داشت و ائمه ما اینجور بودند. امام علی (ع) اولین حمایت های حاکمیتی از معلولان را داشت. در ایران باستان مواردی وجود دارد. گزنف که خودش رومی بود ولی شیفته کوروش شد و عضو سپاهش شد. کتابی نوشت درباره کوروش با عنوان «زندگی کوروش» در این کتاب آمده است که کوروش دستور داد که جایی را برای معلولین  بسازند. اما درباره بحث معلولین در دوره جدید باید بگویم که اولین بار امیر کبیر در سفر به روسیه تابلوی مدرسه نابینایان را دید و بسیار تعجب کرد و در بازگشت به ایران به پادشاه گزارش داد. ما کتابی در این باره چاپ کردیم و در سایتمان است. امیر کبیر و دو سفیر شروع کننده این نگاه در ایران بودند. اولین مدرسه نابینایان در تبریز توسط یک کشیش مسیحی تاسیس شد. در اصفهان هم یک خانه وقف معلولان شد. درست همزمان با این خانه یک خانه در آمریکا وقف شد. اما آن خانه الان یک شهرک شده است ولی موقوفات بسیار زیادی که در اصفهان برای معلولین وجود داشته به تصرف اشخاص در آمده است. املاک خیلی زیادی در اصفهان وجود دارد که در واقع وقف معلولین شده ولی الان متاسفانه به مالکیت اشخاص در آمده است».

مدیر عامل دفتر فرهنگ معلولین با انتقاد از قوانین موجود در ایران گفت: «این قوانین دچار اشکالات اساسی هستند و بر اساس یک دیدگاه اشتباه و تبعیض آمیز تدوین شده­ اند. در این قانون معلولیت را یک مقوله شخصی و پزشکی دانستند نه یک پدیده اجتماعی و فرهنگی. مثلا فرد نابینا است و پزشک باید تلاش کند بینا شود اگر نشد باید کمک کنیم یه جوری زنده بماند. اما امروز این دیدگاه در دنیا پذیرفته نیست. همه جهان می گویند  معلول یک فرد صاحب حقوق است. جامعه باید کمک کند تا معلول بتواند به معنای کاملش زندگی کند. درس بخواند. رشد کند. مثل سایرین تردد کند. از امکانات بهره ببرد. اما حتی نگاه بهزیستی ما که متصدی این امور است چنین نیست.»

آقای نوری در ادامه ضمن آسیب شناسی دیدگاه موجود در میان مردم، خیریه ها و نهادهای دولتی به تشریح راهکارهایی در این زمینه پرداخت و سپس به پرسش­های پر تعداد مخاطبین در این موضوع پاسخ دادند. ویدئو و متن کامل این برنامه به زودی در سایت به مهربانی منتشر خواهد شد.

انتهای رپرتاژ آگهی