به گزارش ایسنا و به نقل از مدگجت، برخلاف بسیاری از دستگاه‌های قابل کاشت، حسگر مذکور می‌تواند ماه‌ها بدون اینکه توسط بدن رد شود یا عملکرد خود را از دست بدهد، در زیر پوست قرار بگیرد.

این سیستم از گیرنده نانوذرات طلای استفاده می‌کند. گفتنی است این ذرات هنگامی که یک آنالیت به آنها تغییر رنگ می‌دهند، محققان می‌توانند این تغییر رنگ را به صورت غیرتهاجمی از خارج بدن تشخیص دهند.

حسگرهای زیستی قابل کاشت که قادرند به مدت طولانی در محل قرار بگیرند کاربردهای بالینی بسیاری دارند. برای مثال می‌توانند بر غلظت داروها یا نشانگرهای زیستی در بدن نظارت داشته باشند.

 با این حال دستگاه‌های کاشته شده معمولاً پاسخ جسم خارجی را تحریک می‌کنند و در نتیجه سبب حمله ایمنی و کپسوله سازی بافت لیفی می‌شود که این امر عملکرد حسگر را مختل می‌کند.

محققان این مطالعه با در نظر گرفتن مشکلات این حسگر را که شامل نانو ذرات طلا است و در یک هیدروژل پلیمری قرار دارد، توسعه دادند. هیدروژل به کاهش احتمال دفع سیستم ایمنی کمک می‌کند و به عنوان یک بافت مصنوعی در بدن عمل می‌کند. نکته جالب توجه این است که رشد بافت به جای آنکه سبب خراب شدن یا تضعیف حسگر جدید شود باعث عملکرد بهتر آن می‌شود چرا که حسگر مذکور برای انجام کارش به آن نیاز دارد.

ساختار هیدروژل بسیار ریز است. حسگر مذکور مانند یک خالکوبی نامرئی است و محققان آنها را در زیر پوست موش صحرایی بدون مو آزمایش کرده‌اند. این حسگرها برای شناسایی آنتی بیوتیکی به نام کانامایسین(kanamycin) آماده شدند و به بهترین نحو قادر به انجام این کار برای مدت چند ماه نیز بوده‌اند.

 انتهای پیام