به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «همه از نوروز ۹۹ یک خاطره مشترک داریم؛ در خانه ماندن و خط‌کشیدن دور سفر و مهمانی. دلخوش بودیم تابستان کرونا تمام می‌شود و نوروز ۱۴۰۰ بار و بندیل را می‌بندیم و می‌زنیم به دل جاده. اما یک سال گذشت، قرمز و نارنجی و زرد شدیم ولی باز هم اعلام کردند سفر نروید و اگر بروید مبتلا می‌شوید. مگر یک انسان چقدر ظرفیت دارد؟ یک سال خانه‌نشینی و تماشای در و دیوار همه ما را افسرده کرده. برای همین ترجیح دادیم ریسک کرونا را به جان بخریم تا این که به بیماری روحی و روانی مبتلا شویم.»
مهران با حرارت خاصی از دلایل سفر نوروزی‌اش می‌گوید. او با خانواده چند روز به مازندران سفر کرده و تأکید هم می‌کند که با رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی کسی از خانواده‌اش مبتلا نشده است.
این روزها رنگ بسیاری از شهرها دوباره قرمز و نارنجی شد و تعداد مبتلایان با رکوردشکنی از مرز ۲۰ هزار نفر عبور کرد. به گفته مسئولان وزارت بهداشت، عامل اصلی بالارفتن تعداد مبتلایان و وخیم‌شدن وضعیت، سفر و دید و بازدیدهای نوروزی است. نوروز امسال روزانه یک میلیون و ۷۷۹ هزار خودرو بین استان‌های مختلف کشور تردد داشته‌اند که در مجموع دو هفته تعطیلی به ۱۰ میلیون و ۲۴ هزار خودرو می‌رسد. نکته تلخ این که هفته گذشته سخنگوی ستاد کرونا اعلام کرد در ایام نوروز بیش از ۱۵ هزار نفر با وجود تست مثبت کرونا به مسافرت رفته‌اند. بسیاری از پزشکان معتقدند با این آمار در هفته‌های آینده باید منتظر بالارفتن تعداد مرگ و میرها و آمار مبتلایان باشیم.
اما چرا با وجود ریسک ابتلا به کرونا و سرایت آن باز هم تعداد زیادی از مردم سفر رفتند و مثل نوروز سال گذشته در خانه نماندند؟ مهران می‌گوید اگر مسافرت نمی‌رفت شرایط روحی بدی پیدا می‌کرد: «تنها دلخوشی ما بعد از یک سال کار و تلاش، تعطیلات نوروز و سفر نوروزی است. سال گذشته با شیوع کرونا و بسته‌شدن همه جاده‌ها نتوانستیم جایی برویم و یک سال خانه ماندیم. این مدت خیلی از روزها دورکاری کردم و امید داشتم با بهتر شدن وضعیت، نوروز ۱۴۰۰ همراه خانواده به مسافرت بروم. خوشبختانه اوضاع کمی بهتر و جاده‌ها هم باز شد اما اطرافیان توصیه کردند امسال هم مسافرت نرویم که من قبول نکردم. واقعاً خسته شده بودم و هم من و هم همسرم به مسافرت نیاز داشتیم. از آنجایی که ما و خانواده همسرم چند ماه قبل، کرونا گرفته بودیم خیالمان آسوده بود آنتی‌بادی داریم و امکان ابتلای مجدد کم است. به همین دلیل روز اول عید راهی شمال شدیم و چند روز کنار دریا آب و هوا عوض کردیم.»
مریم هم همین نظر را دارد و معتقد است خیلی از کسانی که مسافرت رفتند قبلاً به کرونا مبتلا شده‌اند: «اوایل اسفند سال گذشته من و همسرم و پسرم و خانواده پدری‌ام به کرونای انگلیسی مبتلا شدیم. وضعیت خیلی بدی داشتیم و دائم در مسیر بیمارستان و درمانگاه بودیم. بعد از سه هفته همه خوب شدیم و تست‌مان منفی شد. تا قبل از این که کرونا بگیریم تصمیمی برای سفر نداشتیم اما بعد از بهبودی گفتیم حالا که آنتی‌بادی داریم استفاده کنیم. یک هفته‌ای هم که شمال بودیم از ویلا بیرون نیامدیم و سعی کردیم خستگی درکنیم. اگر کرونا نگرفته بودیم هیچ وقت مسافرت نمی‌رفتیم و خیلی از اطرافیان ما هم که بدون نگرانی مسافرت رفته بودند قبلاً کرونا گرفته بودند و اطمینان داشتند دوباره مبتلا نمی‌شوند.»
محمد روزنامه‌نگار است. او می‌گوید بسیاری از کشورهای دنیا برای سفر پروتکل‌های تعریف‌شده‌ای دارند ولی در کشور ما هیچ پروتکلی تعریف نشده و به همین دلیل خیلی از مردم تصور می‌کنند سفر رفتن یعنی خارج‌شدن از قرنطینه بدون ابتلا به کرونا: «با خانواده به شمال سفر کردم و در طول مسیر هم توقفی نداشتم. برای خرید هم به نزدیک‌ترین مغازه می‌رفتم چون وضعیت مغازه‌های آنجا از نظر امکان انتشار کرونا با تهران هیچ تفاوتی ندارد. اما به عنوان یک شهروند احساس می‌کنم آستانه تحمل مردم در این یک سال خانه‌نشینی لبریز شده بود و همه منتظر بودند که از این وضعیت بیرون بیایند.»
مژگان چند روزی است از مسافرت ترکیه برگشته. می‌گوید این سفر ریسک زیادی داشته و تا زمانی که کرونا باشد دیگر سفر نخواهد رفت: «زنان خانه‌داری که فرزند دانش‌آموز دارند این یک سال از لحاظ روحی و جسمی به‌شدت خسته شدند. من دو فرزند دانش‌آموز دارم و در یک سال گذشته پابه‌پای آنها در کلاس‌های آنلاین حاضر بودم و الان هم لحظه‌شماری می‌کنم این چند روز سال تحصیلی هم بگذرد تا یک نفس راحت بکشم. واقعاً به مسافرت و دورشدن از فضای خانه نیاز داشتم. یک سال بود مسافرت نرفته بودم. دخترخاله همسرم در شهر ازمیر ترکیه خانه دارد و پسرش آنجا دانشجوی پزشکی است. پیشنهاد دادند نوروز مهمان آنها باشیم. برای رفتن باید تست پی‌سی‌آر می‌دادیم. البته آنجا هم به مکان‌های شلوغ نرفتیم. قبل از ورود به فروشگاه‌های بزرگ هم تب‌سنجی می‌کردند. با این حال شیوع کرونا در ترکیه خیلی زیاد بود و ریسک بزرگی کردیم. الان که نگاه می‌کنم می‌بینم ارزش نداشت و اگر یک نفر از اعضای خانواده مبتلا می‌شد باید دو هفته در یکی از بیمارستان‌های ترکیه بستری می‌شد و هزینه‌های بیمارستانی آنجا هم خیلی زیاد است.»
سهیل بر خلاف خیلی‌ها معتقد است سفر در ایام نوروز امسال ریسک نبود و اگر همه پروتکل‌های بهداشتی رعایت می‌شد تفاوتی بین شمال و تهران وجود نداشت: «با تعدادی از دوستانم که همیشه با هم سفر می‌رویم نوروز امسال به رشت رفتیم. از سلامت یکدیگر مطمئن بودیم و همه پروتکل‌های بهداشتی را هم رعایت کردیم. به اعتقاد من سفر رفتن در این شرایط ریسک نیست و این بخشی از سبک زندگی دوران کروناست چون همه شهرها وضعیت مشابهی دارند و خطر ابتلا به کرونا در رستوران‌های تهران با رشت به یک اندازه است. هفته دوم فروردین هم برای انجام یک کار اداری به استانبول سفر کردم و آنجا هم دو بار تست کرونا دادم. به نظرم دنیا به سمتی می‌رود که پروتکل‌های بهداشتی بخشی از سبک زندگی می‌شود و باید این نوع سبک زندگی را تا زمانی که همه واکسینه شوند ادامه داد.»
سفرهای یک روزه هم تجربه‌ای بوده که زینب و خانواده‌اش در نوروز تجربه کرده‌اند. او می‌گوید با این وضعیت باید تا مدت‌ها قید رفتن به شمال و دیدن خانواده پدری‌اش را بزند: «دو سالی هست که خانواده‌ام را ندیده‌ام. نوروز امسال تصمیم داشتیم چند روزی به خانه پدری‌ام برویم اما به دلیل رفت و آمد فامیل و تذکر دو خواهرم که در سیستم بهداشت و درمان کار می‌کنند ترجیح دادم امسال هم از آنها دور باشم. البته به جای سفر طولانی با همسر و دخترم دو سفر یک روزه به الموت قزوین و کاشان داشتیم. صبح از تهران راه افتادیم و عصر هم برگشتیم و سعی کردیم از مسیر لذت ببریم و کمتر ریسک کنیم. متأسفانه با وجود این که خیلی از مردم، عزیزان و دوستان‌شان را به خاطر کرونا از دست داده اند اما باز هم این ویروس را جدی نمی‌گیرند. نوروز هم دیدیم که خیلی‌ها سفر رفتند. خیلی‌ها هنوز فکر می‌کنند کرونا فقط در شهرهای بزرگ جولان می‌دهد و در روستاها و شهرهای کوچک خبری از کرونا نیست.»
به هر حال هر کسی به شکلی سفر نوروزی‌اش را توجیه می‌کند و شرح حالی جدا برایش دارد. راستش را بخواهید چاره‌ای هم نیست. هر طرف قضیه را که بگیری یک طرف دیگرش لنگ می‌زند. به هر حال اتفاقی است که افتاده و همه امیدواریم که هر چه زودتر بحران از سرمان بگذرد.»
انتهای پیام
نظرات