به گزارش اسکای نیوز، دانشمندان مشخص کردند که کدام یخ عامل این افزایش سریع است که با ۱۰ برابر سرعت فعلی این اتفاق رخ داده است و طی بیش از ۵۰۰ سال سطح دریا را حدود ۳.۶ متر در هر قرن افزایش می‌دهد.

تجزیه‌وتحلیل جدید از سوابق زمین‌شناسی نشان می‌دهد که در پایان آخرین عصر یخبندان، در حدود ۱۴ هزار و ۶۰۰ سال پیش، آب حاصل از ذوب شدن توده‌های یخی آمریکای شمالی و اوراسیای سابق در واقع عامل افزایش این سطح است نه توده‌های یخی قطب جنوب که معمولا به آن‌ها مشکوک هستند.

این دوره سریع افزایش سطح دریا پس از آخرین عصر یخبندان اتفاق افتاد، هنگامی که صفحات بزرگ یخ به داخل اقیانوس رانده می‌شدند و آب حاصل از ذوب این توده‌های عظیم یخی به اقیانوس‌ها سرازیر شدند. اما دانشمندان مطمئن نبودند که کدام یخ مسئول این افزایش عظیم سطح آب است، افزایشی معادل دو برابر ذوب کوه یخی گرینلند در ۵۰۰ سال.

محققان می‌گویند: آب شیرین حاصل از ذوب توده‌های یخی، گردش آب اقیانوس‌ها را مختل می‌کند و تاثیرات زیادی بر آب‌وهوای جهانی دارد و یافتن این منشاء افزایش آب، دانشمندان را قادر می‌سازد تا دقت مدل‌های آب‌وهوایی خود را بهبود بخشند.

دانشمندان افزودند: «نتایج برای درک ما از فعل و انفعالات یخ، اقیانوس و آب‌وهوا که نقش مهمی در شکل‌گیری الگوهای آب‌وهوایی زمینی دارند، مهم است. نتیجه این تحقیقات بسیار به موقع ارائه شده است به ویژه اینکه ذوب شدن سریع توده یخی گرینلند، به افزایش سطح دریا و تغییر در گردش اقیانوس جهانی منجر می‌شود.»

محقق اصلی این تحقیق، یوچنگ لین از گروه جغرافیای دورهام گفت: «با وجود اینکه بیش از ۳۰ سال است که این مشکل تشخیص داده شده اما تعیین اینکه کدام توده یخ بیشترین سهم را در این افزایش چشمگیر سطح آب دریا دارد، به‌طور شگفت‌انگیزی چالش برانگیز است. پیش از این، دانشمندان سعی داشتند منبع افزایش سطح دریا را بر اساس داده‌های سطح دریا از مناطق استوایی بررسی کنند، اما اکثر این مطالعات با سوابق زمین‌شناسی تغییر صفحه یخ مخالف بود.»

دکتر لین اضافه کرد: «تحقیق ما شامل اطلاعات جدیدی از دریاچه‌های اطراف سواحل اسکاتلند است که از آب اقیانوس جدا بودند اما عقب‌نشینی توده یخ انگلیس به داخل اقیانوس به ما این امکان را داد که با اطمینان منابع آب حاصل از ذوب را شناسایی کنیم.»

دکتر پیپا وایتهاوس، همکار این تحقیق بیان کرد: تکنیکی که ما از آن استفاده کرده‌ایم به ما این امکان را می‌دهد که خطای داده‌ها را بررسی کنیم و  به احتمال زیاد سناریوهای ذوب یخ را درک کنیم. ما دریافتیم که بیشترین افزایش سریع سطح دریا به دلیل ذوب شدن یخ در سراسر آمریکای شمالی و اسکاندیناوی بوده و به‌طور شگفت‌آوری دریافتیم که این افزایش سطح آب بسیار کم به ذوب شدن توده‌های قطب جنوب مربوط است. سوال بزرگ بعدی این است که بدانیم چه عاملی باعث ذوب شدن یخ است و این ذوب شدن چه تاثیری بر هجوم گسترده آب اقیانوس اطلس شمالی دارد.

دکتر وایت هاوس افزود: این مسئله بسیار مورد توجه ما قرار گرفته است. هرگونه اختلال در جریان‌های آب خلیجی، به‌عنوان‌مثال، به دلیل ذوب شدن ورق یخ گرینلند، پیامدهای قابل توجهی برای آب‌وهوای انگلیس خواهد داشت.

انتهای پیام