ناصر فخاری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: با بیان اینکه هنوز وارد بورس نشده‌ایم، گفت: این برنامه‌ریزی و جهت‌گیری ما است. باید شرکت‌های ما وارد بورس شوند تا بتوانیم سهام را به نام آن‌ها کنیم. جامعه هدف ما قریب به ۵۰ هزار عضو دارد. بخشی از این سهام را به نام‌شان خواهیم کرد. اگر هم بتوانیم به صندوق با درآمد ثابت تبدیل خواهیم کرد تا سه دهک پایین جامعه ایثارگری منتظر سود سهام در پایان سال نباشند، بلکه ماهیانه بتوانند از درآمدش استفاده کنند تا به قول شما طعم سهام‌داری مستقیم را بچشند. بنابراین اگر بورس و فرابورس اجازه بدهند حتما تا نیمه سال آینده این اتفاق می‌افتد.

وی درباره فعالیت‌های سازمان اقتصادی کوثر گفت: کشاورزی، صنعت، معدن، ساختمان ، فعالیت‌های مالی و درمان و بیمه عمده فعالیت‌های ما را شامل می‌شود. البته در گذشته، بیشتر تمرکز بر حوزه کشاورزی بود و صنعت در شرف انحلال یا فروش قرار داشت. از گذشته‌ها آنچه درباره خصوصی‌سازی شنیده‌ایم، این بود که گاهی شرکت‌های دولتی را با زیان مواجه می‌کردند تا بتوانند به ثمن بخس به افراد خاصی بفروشند. نمی‌خواهم بگویم ضرورتا در سازمان ما چنین اتفاقی رخ داد، ولی بخش صنعت ما کاملا مغفول ماند؛ صنعتی که تقریبا زیان‌ده بود. گروه صنعت ما در حوزه روغن‌کشی، تولید الکتروموتور، تجهیزات پزشکی و سیم و کابل فعالیت دارد و تقریبا همگی هم خاص و جزء نیازهای ضروری کشور به شمار می‌رود، اما قرار بوده این صنایع را بدهیم و به جایشان زمین کشاورزی بگیریم.

وی افزود: قرار بود بخش صنعت واگذار یا منحل شود، اما بعد از ۱۴ ماه می‌بینیم هزار میلیارد تومان در سال ۱۴۰۱ سوددهی داشته، درحالی‌که در دوره‌های قبل صفر و زیان‌ده بوده است.

مدیرعامل سازمان اقتصادی کوثر با اشاره به سهم ۷۰ درصدی بخش کشاورزی از فعالیت‌های این سازمان، اعلام کرد: بخشی از این مسئله به علاقه مدیران برمی‌گردد و در بخشی نیز تشخیص داده‌اند حوزه امنیت غذایی، نیاز به کمک و توجه دارد. البته رویکرد غلطی نبوده؛ چراکه هر فرد و سازمانی باید به حوزه امنیت غذایی کمک کند. اشکال در جایی ایجاد می‌شود که این حوزه را مقدم بر جامعه ایثارگری بدانیم. اساسنامه ما می‌گوید: «باید برای جامعه ایثارگری، درآمد کسب کنیم.» ما وزارت جهاد کشاورزی نیستیم.

فخاری در پاسخ به سوالی درباره اینکه چه برنامه‌ای مانند انحلال یا ادغام و تجمیع برای شرکت‌های زیان‌ده دارید؟ گفت:  درخصوص شرکت‌های زیان‌ده، بعید است که بتوان آن‌ها را منحل کرد. تجربه می‌گوید، انحلال کار بسیار سخت و خطرناکی است به این دلیل که آن‌ها عموما پرونده‌های حقوقی متعددی دارند. هنگامی که شما شرکتی را برای انحلال می‌برید، تبعات حقوقی‌اش برای سال‌های سال باقی می‌ماند. باید هیات‌مدیره و هیات‌تصفیه برای آن‌ها نگه دارید. تجربه موفق ما در طول این ۱۴ ماه، ادغام شرکت‌های زیان‌ده و پرچالش در شرکت بزرگ‌تری بود که هاضمه پذیرش چالش‌های شرکت کوچک‌تر را داشته است.

وی اضافه کرد: به عنوان مثال دو شرکت که زیان‌ده بوده، در آن‌ها مفاسد اقتصادی قابل‌توجهی اتفاق افتاده و پرونده‌های جدی داشت که در یک شرکت بزرگ‌تر ادغام کردیم. در طول این ۱۴ ماه تعداد زیادی از پرونده‌ها حل‌وفصل شده است، چون کار را به دست یک شرکت زنده سپرده‌ایم. وقتی شرکتی را به انحلال و درحال تصفیه درمی‌آورید، دیگر زنده نیست. دو تن مسئول تصفیه می‌شوند که ممکن است موفق بوده یا نبوده و انگیزه داشته یا نداشته باشند، اما وقتی کار را به شرکتی زنده محول می‌کنید، پرونده‌ها را حل‌وفصل کرده و از دارایی‌هایش برای مولدسازی دارایی‌های موجود خودش استفاده می‌کند.

انتهای پیام