به گزارش ایسنا و به نقل از اسکای‌نت، محققان یک سیاه‌چاله جدید را از طریق تشخیص انفجار اشعه گاما با عدسی گرانشی دریافتند.

آنها می‌گویند این سیاه‌چاله تازه کشف شده می‌تواند یادگاری باستانی از زمان پیش از تشکیل اولین ستاره‌ها و کهکشان‌ها باشد.

محققان می‌گویند این سیاه‌چاله تقریباً ۵۵ هزار برابر جرم خورشید است و ممکن است بذر سیاه‌چاله‌های بزرگی باشد که امروزه وجود دارند و می‌تواند به دانشمندان در تخمین تعداد کل سیاه‌چاله‌ها در جهان کمک کند.

کشف سیاه‌چاله جرم متوسط "گادی‌لاکس" متفاوت از سیاه‌چاله‌های کوچک ساخته شده از ستاره‌ها و غول‌های بزرگ در هسته اغلب کهکشان‌ها است که در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.

محققان تخمین می‌زنند که حدود ۴۶ هزار سیاه‌چاله با جرم متوسط ​​در مجاورت کهکشان راه شیری وجود دارد.

محققان دانشگاه "ملبورن" و دانشگاه "موناش" از طریق ردیابی انفجار اشعه گاما با لنزهای گرانشی این سیاه‌چاله جدید را کشف کرده‌اند.

این انفجار که یک صاعقه نیم ثانیه‌ای از نور پرانرژی است که توسط یک جفت ستاره در حال ادغام ساطع می‌شود، دارای یک "پژواک" است که ناشی از سیاه‌چاله جرم متوسط ​​است که مسیر نور را به سمت زمین خم می‌کند، به طوری که ستاره‌شناسان این صاعقه را دو بار مشاهده کردند.

از نرم افزاری که برای تشخیص سیاه‌چاله‌ها از امواج گرانشی ایجاد شده است، برای تشخیص اینکه این دو صاعقه تصاویر یک جسم هستند، استفاده شد.

پروفسور "اریک تران" یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه "موناش" گفت: این سیاه‌چاله که به تازگی کشف شده است، می‌تواند یک یادگار باستانی و یک سیاه‌چاله اولیه در جهان آغازین قبل از تشکیل اولین ستارگان و کهکشان‌ها باشد.

وی افزود: این سیاه‌چاله‌های اولیه ممکن است بذر سیاه‌چاله‌های بزرگی باشند که امروزه در قلب کهکشان‌ها زندگی می‌کنند.

پروفسور "راشل وبستر" از محققان این مطالعه از دانشگاه ملبورن این یافته‌ها را هیجان‌انگیز توصیف کرد. وی گفت: با استفاده از این سیاه‌چاله جدید می‌توان تعداد کل این اجرام را در جهان تخمین زد.

"جیمز پینتر" محقق اصلی این مطالعه و دانشجوی دکترای دانشگاه ملبورن گفت که این کشف جدید می‌تواند به تابش نور جدیدی بر چگونگی ایجاد سیاه‌چاله‌های بزرگ کمک کند.

وی افزود: در حالی که می‌دانیم این سیاه‌چاله‌های بزرگ در مرکز اگر نه همه کهکشان‌ها، بلکه اغلب کهکشان‌ها وجود دارند، هنوز درنیافته‌ایم که چگونه این غول‌ها در طول عمر جهان هستی توانسته‌اند به این بزرگی رشد کنند.

انتهای پیام