پوست کلفت شده‌ایم برای خودمان، یعنی باید بشویم، مگر می‌شود پوست کلفت نبود و شد خبرنگار!

حال و اوضاع‌مان را فقط کارگران معدن و آنها که قیر دستی پخت می‌کنند و آنها که سم می‌دهند به مزارع و آنها که تا قعر دریاها غواصی می‌کنند و آنها که در نیروگاه‌های اتمی و زندان‌ها و بیمارستان‌های روانی کار می‌کنند، می‌فهمند.

‌آنها، با پوست و استخوانشان لمس کرده‌اند که داشتن شغل سخت یعنی چه و خوب می‌دانند که فقط یدک کشیدن این عنوان خود چه مشکل بزرگی است...

‌آنها خوب می‌دانند داشتن شغل سخت، پوست کلفت و کفش آهنین و صبر ایوب گونه می‌خواهد و می‌دانند به 20 سال بازنشستگی تعیین شده‌ات نرسیده، بدن توان از دست داده‌ات، بالاجبار، بازنشسته و خانه نشینت می‌کند...

می‌دانند 20 سال استرس کاری آنقدر فرساینده هست که دیگر نخواهند اجازه کار بیشتر را به تو بدهند و می‌دانند هر روز از این کار طاقت فرسا چگونه شیره وجودت را می‌مکد و نمی‌گذارد چیزی بماند برای دوران بازنشستگی که بخواهی با خیال آسوده با خانواده‌ات سپری‌اش کنی...

اما راستش حال و اوضاع‌مان را فقط آنها که خبر را می‌نگارند، نه، آنها که خبرنگارند درک می‌کنند...

باید خبرنگار باشی تا معنی 20 ساعت کار روزانه همراه با استرس و دغدغه را بفهمی، باید خبرنگار باشی تا سختی نوشتن تکذیبیه گفته‌هایت را با وجود داشتن مدرک و سند درک کنی...

سختی اینکه شاهد دست و پنجه نرم کردن مردمان دیارت با مشکلات و خم شدن کمرهایشان زیر بار زندگی باشی و نتوانی دردهاشان را آنجور که واقعیت دارد بنگاری را، فقط، یک خبرنگار می‌فهمد...

ساعت‌ها میخ شدن پشت میز کارت و زل زدن به این خط‌های تایپ شده روی صفحه مانیتور و این برگه‌هایی که هی سیاه می‌شوند و هی خط می‌خورند و همین‌ها که عادتمان داده‌اند، به خوردن چای سرد را فقط یک خبرنگار مزه‌مزه کرده است.

البته باید به سردی هر روزه چایمان، سردی جواب‌های آدم‌هایی که سراغشان می‌رویم تا چاره کار مشکلات مردمانمان را جویا شویم را هم اضافه کرد... خلاصه اینکه مشکلات ما خبرنگاران یا به قولی رسانه‌ای‌ها را باید زندگی کنی تا بفهمی...

خبرنگاران دغدغه مسکن و معیشت دارند

شهلا مرادی، خبرنگار روزنامه تهران امروز در کرمانشاه معتقد است: خبرنگاری که دغدغه مسکن و معیشت دارد نمی‌تواند بر روی مشکلات جامعه تمرکز کرده و بازتاب خوبی از آنها ارائه دهد.

مرادی این را هم اضافه می‌کند که خبرنگاران در کنار دغدغه معیشت و مسکنی که دارند به آینده شغلی خود هم اطمینانی ندارند و کار و حقوق آنها روزمزدی است.

او می‌گوید: اگر یک روز خبرنگاری به هر دلیلی از جمله بیماری نتواند کار کند، هیچ پشتوانه مالی نخواهد داشت و پولی که به او داده می‌شود، منوط به کار کردن اوست.

مرادی به فعالیت و حجم کاری بالای خبرنگاران اشاره می‌کند و می‌گوید: خبرنگاران پا به پای مسئولین در جلسات شرکت می‌کنند و تازه پس از پایان جلسه، کار آنها برای ارسال خبر آغاز می‌شود و این در حالی است که آنها از هیچ گونه حق ماموریتی برای شرکت در جلسات بر خوردار نیستند و یک روز کاری پرتلاش آنها نهایتا یک خبر می‌شود که در قبال آن هم مبلغ ناچیزی دریافت می‌کنند.

این خبرنگار اضافه می‌کند: اگر خبرنگاری بخواهد برای چند روزی استراحت کرده یا به مسافرت برود، هیچ‌گونه درآمدی در آن چند روز نخواهد داشت و از طرف دیگر نیز هیچ‌گونه امکانات رفاهی از جمله محل اقامت برای آنها در نظر گرفته نمی‌شود...

... اینکه فکری نشد برای دردها و مشکلات زندگیمان، قبول، مشکلات زندگی‌مان را یک طرف دلمان و مشکلات شغلمان را هم طرف دیگر می‌گذاریم و دم نمی‌زنیم، اما، بگویید مشکلات مردمان دیارمان را کجای دلمان بگذاریم، باور کنید داریم رو دل می‌کنیم، انصافا این یکی را بگذارید بگوییم و نگذارید روی دلمان بماند!

مشکلات موجود نتیجه الکن بودن زبان خبرنگاران است

روح‌الله باقری سردبیر هفته نامه آوای کرمانشاه مشکلات موجود را نتیجه الکن بودن زبان خبرنگاران و رسانه‌ها می‌داند.

او می‌گوید: اجازه دادن بیان نقد به خبرنگاران موجب رشد آنها و از طرفی رشد و توسعه جامعه می‌شود، زیرا زمانی مسئولین می‌توانند برنامه ریزی درستی داشته باشند که با جامعه و مشکلات آن به خوبی آشنا شوند.

شهلا مرادی، خبرنگار تهران امروز هم در این خصوص می‌گوید: مسئولین باید این باور را بپذیرند که خبرنگاران سوپاپ اطمینان جامعه هستند و می‌توانند با حرف‌هایشان و بازگو کردن مشکلات مردم، قدری از فشارهای موجود در جامعه بکاهند.

او معتقد است: در صورت عدم بازگو کردن مشکلات و راهکارهای اندیشیده شده، تمام نارضایتی‌های جامعه یکجا جمع شده و در یک لحظه طغیان می‌کند و تنها با انعکاس کارها و فعالیت‌های مسئولین و بیان مشکلات است که می‌توان از این اتفاق جلوگیری کرد.

مرادی این نکته را هم یادآور می‌شود که تنها خبرنگاران هستند که می‌توانند با قلم و فعالیت خود، مردم را به همکاری با مسئولین دعوت کنند.

... دردسرها و مشکلاتمان کم است که برخی افرادی که توی جلسات به اسم خبرنگار می‌آیند و می‌نشینند و دست روی دست می‌گذارند و بعد هم با اتمام جلسه سرشان خم است، پیش مدیر برای گرفتن یک آگهی این هم شده غوز بالای غوزمان...

مرز بین خبرنگار و آگهی بگیر باید مشخص شود

خبرنگار روزنامه کیهان در کرمانشاه معتقد است: باید رتبه بندی خبرنگاران انجام شود تا مرز و جایگاه خبرنگار از آگهی بگیر تمیز داده شود.

سید سیاوش حسینی، یکسان بودن جایگاه خبرنگاران را با افرادی که فقط صرف گرفتن آگهی در نشست خبری حضور یافته‌اند، مایه تاسف می‌داند و معتقد است در این زمینه حل این موضوع، ارشاد می‌تواند نقش موثری داشته باشد.

او برای انجام این مهم گرفتن آزمون ‌یا بررسی رزومه کاری خبرنگاران را پیشنهاد می‌دهد.

روح الله باقر آبادی سردبیر هفته نامه آوای کرمانشاه نیز وجود رتبه بندی خبرنگاران را الزامی می‌داند، اما معتقد است انجام این کار باید بصورت صنفی انجام گیرد.

به گفته باقر‌آبادی، معضل وجود افرادی که تنها نام خبرنگار را یدک می‌کشند، بیشتر در شهرستان‌هاست و این معضل در مرکز کشور که خبرنگاران آن به شکل حرفه‌ای‌تری عمل می‌کنند، به شکل کم رنگتری مشاهده می‌شود.

او معتقد است: در حال حاضر معدود افرادی در استان به کار خبرنگاری مشغولند و عمده آنها فقط نقش آگهی بگیر را در جلسات و نشست‌های خبری دارند. ‌

... نیامده‌ایم که بجنگیم، آمده‌ایم درد را بگوییم و درمان را بگیریم، آمده‌ایم یاریتان دهیم در حل مشکلاتی که ما داریم می‌بینیم و شما به خاطر مشغله کاریتان! از دیدن آنها غافل مانده‌اید...

دیدگاه خبرنگاران تعامل است نه تقابل!

سید سیاوش حسینی برخورد‌های تند برخی مسئولین را با نقدهای درست خبرنگاران غیر عقلانی می‌داند و می‌گوید: مسئولین باید بدانند خبرنگاران آینه جامعه آنها هستند که مشکلات جامعه را درون خود منعکس می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: اگر مسئولین از مشکلات جامعه خود با خبر نباشند، چگونه می‌توانند در رفع آن گام بردارند و موجب ارتقای جامعه خود شوند.

حسینی معتقد است: مسئولین باید به جای برخورد با نقد درست خبرنگاران، نقدهای آنها را بررسی و واکاوی کرده و از این فرصت در جهت رفع نقاط ضعف خود استفاده کنند.

او می گوید: باید با دید تعامل به کار خبرنگاران نگریست نه با دید تقابل.

...مشکلاتی که بخواهد به همین طفره رفتن‌های برخی مسئولین و ... ختم شود که به قول اهالی کوچه و بازار شکلات محسوب می‌شود و دغدغه خبرنگاری بیش از اینهاست...

باور کنید ما هم می‌فهمیم خیلی از مشکلات و مسائل را نباید گفت و یک چیزهایی هست که باید بین خودمان و خودتان بماند!

ما هم جزیی از این جامعه هستیم و می‌دانیم فهمیدن یا نفهمیدن کدام موضوع می‌تواند دردی از دردهای ما و مردمانمان را دوا کند...

دولت باید وجود رسانه‌های آزاد را بپذیرد

روح الله باقر‌آبادی سردبیر هفته نامه آوای کرمانشاه بحث وجود رسانه‌های آزاد را مطرح می‌کند و معتقد است: در صورت پذیرش این رسانه‌ها از سوی دولت بسیاری از مشکلات خبرنگاران مرتفع خواهد شد.

او می‌گوید: باید سعی شود مسئولانی کارها را به دست گیرند که هم از روحیه و ظرفیت نقدپذیری خوبی برخوردار باشند و هم با فضای رسانه‌ای آشنا باشند.

باقر‌آبادی می‌گوید: به منظور توسعه رسانه‌های آزاد، دولت باید بخش خصوصی را که متولی این رسانه‌ها هستند، تقویت کند که با انجام این کار علاوه بر ایجاد کسب و کار در این حرفه، امنیت شغلی خبرنگاران نیز پوشش داده می‌شود.

سردبیر هفته نامه آوای کرمانشاه با بیان اینکه تامین امنیت اقتصادی را تنها دغدغه خبرنگاران نمی‌داند، معتقد است: امنیت سیاسی است که تضمین کننده امنیت شغلی خبرنگاران است.

...گاهی اوقات شاید بد نباشد در کنار جوالدوزهایی که به دیگران می‌زنیم، یک سوزن هم به خودمان بزنیم، اینکه گاهی می‌نگاریم مشکلاتی را که تنها دغدغه خودمان هستند و اصلا حال و احوال نمی‌کنیم با مردمانمان و مشکلاتشان...

برخی خبرنگاران قیم مآبانه برای مردم تصمیم می‌گیرند

شهلا مرادی خبرنگار روزنامه تهران امروز تصمیم گیری قیم مآبانه برخی خبرنگاران را نسبت به مشکلات مردم جامعه از جمله معضلات این حرفه عنوان می‌کند و می‌گوید: متاسفانه هستند خبرنگارانی که با دید قیم مابانه به مردم و مشکلاتشان نگاه می‌کنند.

او می گوید: این عده از خبرنگاران تنها مشکلات را از دید خود می‌بینند و واقعا جویای مشکلات واقعی از نگاه مردم نمی‌شوند.

مرادی معتقد است: این مسئله موجب می‌شود تا خبرنگار دید درستی از مشکلات واقعی جامعه نداشته باشد و نتواند رسالت واقعی خود را در راستای انعکاس مشکلات حقیقی جامعه به درستی انجام دهد.

... روزمان دارد از راه می‌رسد، می‌دانم این گزارش هم می‌رود داخل آن گزارش‌هایی که به اسم خبرنگار نوشته شد و هیچکدام دردی از خبرنگار دوا نکرد، اما حداقل فایده گفتن این دردها و مشکلات این است که اندکی، سبکمان می‌کند... هرچند دیگر پوست کلفت شده و شده‌ایم و مصداق این مثل که کارم از گریه گذشته است، بدان می خندم...

روزت پیشاپیش مبارک!

گزارش از: محبوبه علی آقایی، خبرنگار ایسنا، منطقه کرمانشاه

انتهای پیام