یک استاد برجسته ارتباطات گفت: سخنور باید فصاحت بیان داشته باشد و استفاده از واژگان سخت و مصنوع نه تنها تشخص ساز نیست بلکه گاهی مواقع باعث استهزا نیز می شود.
محمد علی حسینیان در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)منطقه سمنان، با طرح این سئوال که چگونه سخن بگوییم که دچار پراکنده گویی نشویم؟ افزود: سخنور باید یاد بگیرد که هر چه می گوید در خدمت شروع و پایان باشد و آغاز می تواند لحظه ای باشد که سخنور کل حرف را بگوید و زمان باقی مانده برای تحکیم و تثبیت حرف زده شده باشد.
حسینیان با اشاره به اینکه اولین اصل اصیل در سخن گفتن تشخص است گفت: تشخص فقط شخصیت نیست بلکه جدیت، اعتبار ،احترام و نفوذ و قدر و منزلت و حتی آبروست.
وی که در حاشیه سلسله همایشهای سخنوری با موضوع جذب،نفوذ پذیری و اثر گذاری با خبرنگار ایسنای سمنان سخن می گفت، از ایجاد یک چهره ی انسانی بعنوان اولین اصل ایجاد تشخص نام برد و افزود: وضعیت ظاهری فرد سخنگو و آرامش رفتار از نوع ظاهری نیز در تشخص، بسیار اثرگذار است زیرا یک فرد اثرگذار باید انسانی به دور از فخر و تجمل ، آراسته و پیراسته و با آرامش باشد.
بنیانگذار ارتباطات کلامی و غیر کلامی در ایران، استفاده از قدرت چشمان و ویژه و خاص جلوه نمودن را از دیگر ویژگی های تشخص برشمرد و افزود: استفاده از قدرت چشمان سبب غلبه بر محاطب می شود و سخنور نباید با تعلق و تملق سخن بگوید.
حسینیان گفت: کسی که می خواهد با استفاده از کلمات تأثير گذار باشد نباید از تواضع حقیرانه یا کلمات و عبارات کوچه بازاری استفاده کند چون فرد با نفوذ نه متکبر است نه حقیر و کوچک. ضمن اینکه بکارگیری واژه ها نیز در سخنوری مهم است و سخنور باید عالمانه به نظر آید .
این استاد برجسته ارتباطات افزود: سخنور باید فصاحت بیان داشته باشد و استفاده از واژگان سخت و مصنوع نه تنها تشخص ساز نیست بلکه گاهی مواقع باعث استهزا نیز می شود.
حسينيان در پاسخ به این پرسش که چگونه می توان با داشتن خط ذهنی دقیق، نفوذ و جذابیت هم داشت گفت: اگر انسانی قصد داشته باشد با استفاده از ابزار کلام به خواسته های قلبی خود دست یابد گریزی جز دست یافتن به فنون سخنوری ندارد.
وي افزود: سخنوری ارائه ی کلام با نگاه راهبری است چه برای یک نفر و چه برای هزاران نفر، راهبری یعنی اقناع ،ترغیب، تشویق و تهییج مخاطب نسبت به خواسته ی کشور.
حسينيان با بیان اینکه اقناع مخاطب در سخنوری بسیار مهم است افزود: اقناع می تواند با زیبایی در سخن اتفاق بیفتد.
حسینیان گفت: سخنور باید بداند چرا می گوید،چه چیزی می گوید و تا زمانی که این اصول را نداند نمی تواند بر معنا و مفهوم تسلط داشته باشد.
این استاد ارتباطات تصریح کرد: سخنور باید اندیشه مخاطب را به چالش بکشاند زیرا مخاطبی که هنوز درگیر باورها و ذهنیات خودش باشد به حرف او توجه نمی کند، فرد اثرگذار باید در موضوع، ایجاد روشنگری کند و کلام عجیب و دلنشین داشته باشد، سخنور باید نگاه مخاطب را تغییر دهد هر چند که اطلاعات جدید به او ندهد و با گریز زدن از حرف های کلیشه ای و دائمی از دیدگاه هایی که دیگران نگاه نکرده اند سخن گوید. همچنین بیان از قول فرد مشهور نیز می تواند باعث تشخص در سخنور شود.
حسینیان گفت: سخنور می تواند در آغاز سخن از شعری مربوط به موضوع یا قصه های منحصر به فرد و یا متون علمی و ادبی و احساسی استفاده کند تا زودتر با مخاطب ارتباط بگیرد.
وی فکر کردن قبل از سخن گفتن را نادرست عنوان کرد و افزود: سخنگو باید بر مفهوم و محتوا مسلط باشد و تنها در مورد آغاز و پایان سخنانش از قبل بیاندیشد.
وی افزود: وقتی "آغاز" شروع شد مطالب باید برای رسیدن به پایان باشد و یک پایان خوب هم می تواند مقدار زیادی از اشتباهات سخنور را بپوشاند و مخاطب هیچگاه سخن او را فراموش نکند.