پاسی از شب که می گذرد سروکله کیسه های زرد پیدا می شود، کیسه های اصلی یا تقلبی که محمل حمل زباله های خاصی هستند که به آنها پسماندهای عفونی می گویند. پسماندهایی که هم نوعشان خاص است و هم شیوه جمع آوری و هم آداب از بین بردنشان و البته به گفته قانون مدیریت آنها برعهده کسی نیست جز تولیدکنندگانشان؛ اما حداقل در اراک برخی مطب ها و کلینیک ها به عنوان تولیدکنندگان اصلی این نوع پسماند تمایلی به صرف هزینه برای انجام وظیفه قانونی خود ندارند و همین بی علاقگی است که کار زباله های عفونی اینگونه مطب ها را به کنار خیابان ها می کشاند .

از آنجاکه این زباله های قطعا خطرناک را نمی توان به حال خود رها یا بهمراه دیگر زباله ها جمع آوری کرد، شهرداری اراک موظف به جمع آوری و دفن آنها و پزشکان در این خصوص موظف به عقد قرارداد با شهرداری شده اند، شهرداری یکی از خودروهای حمل زباله خود را به اینکار اختصاص داده است، این خودرو حوالی غروب تا حدود ساعت 9 زباله های مطب ها را جمع آوری می کند و حوالی ساعت 5 صبح نیز جمع آوری زباله های بیمارستانی را آغاز می کند و در نهایت تمامی این زباله ها به سایت پسماند اراک منتقل و در سایت پسماند دفن می شوند .

مشکل اینجاست که سروکله بخش قابل توجهی از زباله های مطب ها در ساعات پایانی شب و بعد از اینکه ماشین حمل پسماندهای عفونی کارش را به پایان رساند، پیدا می شود، مطب ها و کلینیک ها پس از پایان ساعات کاری شان کیسه های زردرنگ را درون سطل های زباله عمومی می اندازند یا در کنار دیگر زباله ها رها می کنند و اینجاست که کار زباله گردها آغاز می شود. زباله گردهایی که بی محابا سطل های زباله را بدنبال ضایعات می گردند و کافی است که دستشان با تیغی یا سرنگی آلوده تماس پیدا کند و ...  و البته نباید نقش غیرقابل انکار گربه ها را در دریدن این بسته های عفونی و انتشار دست و دلبازانه محتویات آلوده آنها نادیده گرفت. آلودگی ناخوشایندی که همچون دشنامی بر سروصورت خیابان و پیاده رو منتشر می شود و شاید گذرندگان را نیز آلوده کند و این یکی از ترس های بزرگی است که پزشکان آنرا نادیده می گیرند !

مشکل بعدی اینجاست که زباله های 315 مطب و کلینیک دارای قابلیت تولید زباله عفونی اراک، چه آنها که به صورت مجزا و براساس قرارداد با پزشکان توسط شهرداری جمع آوری می شود و چه آنها که زیر بار قرارداد شهرداری نمی روند و زباله هایشان بهمراه زباله های خانگی دفن می شود، هیچیک بی خطر نمی شوند و همگی با هم از سایت دفن زباله سردرمی آورند، در واقع زباله های آلوده آنها زباله های بی خطر شده بیمارستان ها و زباله های خانگی را نیز آلوده می کند، همه درهم خاک می شوند و آلودگی پابرجاست، چه آهک بر اجسادشان بپاشند، چه نه .

یکی از موارد نگران کننده در این فرایند، مرحله تفکیک دستی زباله های خانگی در سایت پسماند است، آنجاکه زباله های عفونی جمع آوری شده بهمراه زباله های خانگی توسط نیروهای سایت پسماند جداسازی می شوند. این افراد به سادگی در معرض آلودگی عفونی ناشی از این زباله ها قرار می گیرند .

در این میان عدم تمایل پزشکان که برای نجات انسان ها از چنگال بیماری سوگند خورده اند به صرف هزینه های اندک برای از بین بردن آلودگی های ترسناک پنهان در زباله های تولیدی شان، واگذاری عجیب مسئولیتی که برعهده آنهاست به شهرداری، عدم برخورد جدی مسئولان امر با تعدادی از آنها که زیر بار همان قرارداد با شهرداری هم نمی روند و عدم توجه آنها به راهکاری که توسط بخش خصوصی برای جمع آوری و بی خطرسازی زباله های عفونی در قالب ایجاد شرکتی که به صورت ویژه اینکار را به انجام برساند، پیشنهاد شده بسیار سوال برانگیز است.