به باور یك شاعر: جامعه شعر گذشته جهانی بود اما شعر جدید ما اقلیمی‌تر و مرزبندی شده‌تر است.
محمد جوروند در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) ـ منطقه خوزستان ـ بیان كرد: در شعر سپید دهه‌های گذشته نگاه مشتركی بود كه شاعر از اوضاع اجتماعی می‌نالید و افق‌های دور را نیز ترسیم می‌كرد اما در حوزه‌های سیاسی خیلی به دنبال تغییر و تحول نبود.
وی افزود: شاعر در دهه‌های گذشته تماشاگری خیلی حرفه‌ای از پیرامون بود مهدی اخوان‌ثالث، احمد شاملو و فروغ فرخ‌زاد نگاه خوب و ویژه‌ای به مسایل اجتماعی داشتند و موضوعاتی مانند كودتا یا مسایل نفت در شعر آن‌ها نمود می‌یابد. این شاعران تماشاگر خوبی بودند و ریز تا درشت را در شعرهای خود منعكس كردند. اما در دهه‌های اخیر شاعر از یك تماشاگر صرف به یك بازیگر تبدیل می‌شود. خود شاعر در زمینه مسایل اجتماعی تحول‌گرا و خود او نیز به دنبال ایجاد تغییر است.
این شاعر اظهار داشت: اگرچه شاعران دوره‌های اخیر از نظر فنی در مقایسه با دهه‌های گذشته پایین‌تر هستند اما از لحاظ تكاملی در حوزه جامعه‌شناسانه قوی‌تر عمل كردند و فعال‌تر بودند. خودشان در راه‌پیمایی‌ها و در جنگ بودند، شاعرانی مانند قیصر امین‌پور، سید حسن حسینی و یوسفعلی میرشكاك هم در جنگ و در متن جریان‌های اجتماعی بودند و هم اوضاع و احوال و دورنمای روشن را ترسیم می‌كردند. اما در دهه‌های گذشته این گونه نبود و این یك تفاوت عمده است.
جوروند تصریح كرد: در دهه‌های گذشته انسان مورد لحاظ بود. مثلاً شاملو می‌گوید: "من و تو انسان را رعایت كردیم/ خود اگر شاهكار خدا بود یا نبود" اما در دهه‌های اخیر انسان دینی مد نظر شاعر بوده است. انسان در نسبتی كه با دین دارد مقایسه می‌شود. در حالی كه در گذشته نسبت انسان با انسانیت مطرح می‌شد.
وی یادآور شد: همان طور كه جامعه تغییر كرده زبان اجتماعی هم تغییر كرده است. در گذشته دغدغه‌هایی وجود داشتند كه دیگر نیستند. می‌توان گفت كه زبان مشترك در شعر گذشته بیش‌تر از امروز بود و در شعر دهه اخیر اختلاف‌ها بیش‌تر از اشتراك‌ها بودند.
كد خبرنگار: 17015