دکتر نصرالله امامی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خوزستان اظهار داشت: نقد ادبی در کشور و در حوزه زبان فارسی حرکتی به سوی رشد و آفرینندگی بیش‌تری دارد. تشکیل انجمن علمی نقد ادبی ایران، انتشار فصلنامه نقد ادبی، برگزاری همایش‌های بین‌المللی، همایش‌های یک‌روزه و کارگاه‌هایی که با همکاری انجمن نقد ادبی ایران برگزار می‌شود و در کنار این‌ها تالیفات و ترجمه آثار اصیلی در قلمرو نقد ادبی می‌تواند نوید دهنده آینده تابناکی برای نقد ادبی در ایران باشد.
وی، در خصوص سطح کمی و کیفی آثار تالیفی در این زمینه در مقایسه با آثار ترجمه شده، بیان کرد: برخی از آثار ترجمه شده، به‌ویژه آن‌ها که از اصالت بیش‌تری برخوردار و حتی دارای وجهه جهانی هستند، طبیعتا سطح بالاتری نسبت به برخی تالیفات موجود در زبان فارسی دارند ولی این سخن به معنای نادیده گرفتن آثار ارجمندی که در این یکی‌دو دهه در داخل و به زبان فارسی تالیف شده اند نیست.
او، در پاسخ به این سوال که آیا بومی‌گرایی جایگاهی در متون تالیفی نقد ادبی دارد، گفت: خیر؛ جایگاه چندانی ندارد ولی نقد ادبی می‌تواند هم برخوردار از بومی‌گرایی باشد و هم بومی‌سازی شود. در توضیح این مطلب باید گفت که هنوز بسیاری از آثار کهن و معاصر ما با معیارهای علمی مورد نقادی قرار نگرفته‌اند. هنوز بسیاری از متون ادبی گذشته ما به لحاظ دیدگاه‌های انتقادی موجود در آن‌ها چنان که باید و شاید برکاویده نشده‌اند.
امامی افزود: هنوز بسیاری از محورهای نقد ادبی متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی ما اولویت‌شناسی نشده است. ضروری است که در فرهنگستان زبان و ادب فارسی به نقد ادبی و تلاش برای بومی‌سازی نقد ادبی بهایی درخور داده شود و دانسته شود که ادبیات بدون نقد ادبی، غریب و منزوی خواهد ماند.
این عضو هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، در خصوص تاثیر راه‌اندازی رشته نقد ادبی در دانشگاه در ارتقای ظرفیت‌های شناخت نقد ادبی در جامعه علمی و عملی، گفت: راه‌اندازی رشته نقد ادبی به صورتی اصولی و سنجیده و نه در حالتی بی‌رویه و به اصطلاح کمیت‌گرایانه و با تولید انبوه، می‌تواند اقدامی بسیار ارزنده در راستای گسترش بیش‌تر و علمی‌تر کردن نقد ادبی باشد. این رشته باید با همکاری نیروهای قابل چند دانشگاه، در یک دانشگاه جامع و مادر برای اولین بار تاسیس شود. این کار حتما باید با مشورت و مدد فکری و علمی انجمن نقد ادبی ایران و هم‌فکری صاحب نظران برنامه‌ریزی شود و تردیدی نیست که نقشی کارساز در ارتقای نقد ادبی خواهد داشت.
او، در خصوص ضرورت راه‌اندازی رشته نقد ادبی در دانشگاه، خاطرنشان کرد: شاید پاسخ به این پرسش را در توضیحات قبلی داده باشم. علمی‌تر کردن، نظام‌مند کردن و تربیت نیروهای متخصص در زمینه نقد ادبی برای تدریس آن در دوره‌های دانشگاهی و پیش از آن از جمله ضرورت‌های راه‌اندازی این رشته در دانشگاه هستند.
رييس انجمن نقد ادبی ايران، در پاسخ به این سوال که مقدمات راه‌اندازی رشته نقد ادبی چیست، گفت: در این زمینه می‌توان به برگزاری یک همایش محدود متشکل از اهل فن، برگزاری جلسات مشورتی و کارشناسی، طراحی برنامه درسی و تهیه سرفصل‌ها و حتی در صورت نیاز تهیه درس‌نامه‌ها و متون لازم در کنار منابع موجود اشاره کرد.
امامی، در این خصوص که آیا در صورت راه‌اندازی این رشته منابع كافی برای آموزش آن وجود دارد یا خیر، گفت: ادعای کافی بودن منابع البته کمی اغراق‌آمیز است ولی منابع موجود برای شروع کار همراه با پیش‌بینی نیازهای عاجل، می‌تواند زمینه‌ای قابل قبول برای شروع کار باشد.
کد خبرنگار: 17015