به نقل از کانورسیشن، تصور کنید، از طریق لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند می‌توانید به راحتی از روی کاناپه به سواحل زیبای لومبوک در شرق اندونزی سفر کنید. در حال حاضر، گردشگران می‌توانند در خانه بمانند و صوت‌های ارائه شده از سوی آژانس‌های گردشگری برای معرفی مکان‌های گردشگری را گوش کرده و تصاویر آن‌ها را مشاهده کنند.

محدودیت‌های سفر در چندین کشور برای کنترل شیوع ویروس کرونا باعث کاهش ۷۳۰ میلیارد دلار درآمد صادراتی گردشگری بین‌المللی شده که بیش از هشت برابر ضرر ناشی از بحران اقتصادی و مالی جهانی سال ۲۰۰۹ است.

سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) گزارش کرد که ورود گردشگران بین‌المللی در ماه آگوست ۲۰۲۰ نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۱۹، ۷۹ درصد کاهش یافته و حدود ۷۰۰ میلیون ورودی کمتر شده است. کشورهای مختلف جهان برای کمک به جبران این روند نزولی از گردشگری مجازی استفاده کرده‌اند و محققان دریافتند که گردشگری مجازی به حفظ علاقه گردشگران کمک می‌کند.

گردشگری مجازی طی همه‌گیر شدن بیماری کووید، روشی برای حفظ علاقه گردشگران به مقصد است و همچنین می‌تواند برای این صنعت (راهنماهای تور و فروشگاه‌های سوغاتی) درآمد کسب کند.

در ژاپن، دولت متروپولیتن توکیو تورهای آنلاین مکان‌های دیدنی در پایتخت ژاپن ارائه می‌دهد. با این وجود، گردشگری مجازی نه به‌عنوان جایگزین گردشگری متداول افراد، بلکه برای حفظ علاقه گردشگران در طول همه‌گیری تا زمان بهترشدن اوضاع خواهد بود، اما چگونه مشاغل محلی را کنار نگذاریم؟

مطابق روند جهانی، تعداد گردشگران خارجی که از اندونزی بازدید می‌کنند با کاهش  ۸۸.۹ درصدی در ماه سپتامبر به ۱۵۳ هزار و ۴۹۸ نفر نسبت به یک میلیون و ۳۸ نفر در مدت مشابه سال گذشته رسیده است. در اندونزی، دولت و بنگاه‌های خصوصی برای کمک به حفظ علاقه گردشگران به گردشگری مجازی روی آورده‌اند.

در این دوران، برگزاری رویدادهای مختلف گردشگری مجازی مانند جشنواره ژئوتوریسم (زمین گردشگری) حائز اهمیت شده و پورتال مسافرتی اندونزی (Traveloka) برای مقاصد محلی و خارج از کشور تجربه‌های گردشگری مجازی  ارائه‌کرده است. برخی از تورهای مجازی رایگان هستند، اما تور همراه با راهنما هزینه دارد و می‌تواند منبع درآمد برای شرکت‌ها و راهنمایان تور باشد.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که برخی از شرکت‌ها برای مثال آژانس گردشگری محلی در جاکارتای غربی، اندونزی (Jakarta Good Guide) در این زمینه موفق بوده‌ و توانسته در هر تور، ۱۰۰ نفر را جذب کند.

با این حال، این روش اشکالاتی دارد. به‌عنوان‌مثال، گردشگران نیازی به رزرو هتل و استفاده از خدمات غذا ندارند و این موضوع باعث کاهش هزینه‌های گردشگری خواهد شد و همچنین تجربیات و احساسات گردشگران از مکان‌ها در گردشگری مجازی نسبت به گردشگری مرسوم کاهش می‌یابد.

در حالت ایده‌آل، گردشگری مجازی نه‌تنها مقاصد گردشگری بلکه صنایع دستی منطقه را نیز ارتقاء می‌دهد، اما بستگی به این دارد که آژانس‌های مسافرتی برای حمایت از فروشندگان محلی این مکان‌ها را برای خرید سوغاتی تبلیغ کنند. برای مثال، برگزارکنندگان جشنواره ژئوتوریسم می‌توانند از این روش استفاده کنند.

همچنین آژانس‌های مسافرتی می‌توانند با فروشندگان محلی ارتباط برقرار کرده و صنایع دستی آنان را جمع‌آوری و این سوغاتی را برای بازدیدکنندگان از طریق وب‌سایت‌های آژانس مسافرتی تبلیغ کنند.

در حالی که آژانس‌های مسافرتی با گردشگری مجازی می‌توانند در این زمینه اندکی موفق باشند، اما هنوز این مزایا برای فروشندگان محلی بسیار چشمگیر نیست و دولت‌ها باید به دنبال نوآوری‌های بیشتری در صنعت جهانگردی باشند زیرا شیوع این بیماری همچنان ادامه دارد.

انتهای پیام