حسین نقاشی در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: در بیش از یک دهه اخیر سه بحران ناکارآمدی، فساد و تبعیض گریبان گیر کشور شده که هر کدام باعث توقف توسعه، اتلاف منابع و تبعیض و خشم اجتماعی شدند. هنوز در بخش قابل ملاحظه ای از جامعه نتایج این بحران ها که نهادینه شده، مشهود است.
وی ادامه داد: این مسائل یکی از ابعاد مهم انتخابات سال آتی است و مشارکت مردم را با تهدید جدی رو به رو کرده است.
نقاشی گفت: مشارکت مردم در تصمیم گیری برای انتخاب سرنوشت و مقدراتشان برای بقای مفهوم جمهوریت امری واجب و ضرروری است. مقدمه این امر ضروری بر گزاری انتخابات است که باید آزاد و منصفانه باشد و همه جریان های سیاسی امکان حضور در این رقابت را داشته باشند. مردم باید بتوانند با سلایق مختلف فرد مورد نظر خود را انتخاب کنند.
وی در همین راستا افزود: خود این ماجرا مقدماتی دارد، انتخابات آزاد بر دو ستون استوار است؛ یکی نظام انتخابات حزبی و یکی رسانه های آزاد. از این طریق است که مردم نسبت به نتیجه انتخابات امیدوار می شوند. وقتی مردم ببینند می توانند از میان چند برنامه انتخاباتی یکی را انتخاب کنند با این ذهنیت رای می دهند که آن برنامه ها قابل اجرا هستند، نه اینکه بعد از انتخابات با صاحبان قدرت آن برنامه ها ناقصبماند.عدم تحقق این موضوعات در عدم تحقق مشارکت بالای مردم در انتخابات تقش مهمی دارد.
این عضو حزب اتحاد ملت تصریح کرد: برخی از نیروهای اصلاح طلب نگاه فریضه ای به انتخابات دارند؛ بنایشان این است اصلاحات با مشارکت در انتخابات معنا پیدا می کند. هرچند خیلی وقت ها مجبور شده اند از نیروهای دسته چندم استفاده کنند. گاهی هم بر اساس این اجبار فراتر رفته و با فراخوان و مصاحبه از غیر اصلاح طلبان لیست انتخاباتی می بندند.
وی ادامه داد: نتایجی که از انتخابات مجلس دهم و بخشی از عملکرد دولت روحانی به دست آمد باعث شده است بخشی از مردم احساس کنند حضور آنان در انتخابات تاثیر به سزایی در وضعیت های سیاسی معیشتی و فرهنگی ندارد و حداکثر با رای دادن تغیرات محدود و کم رمق را شاهد هستند.
نقاشی یادآورشد: در حال حاضر یکی از مشکلات اصلی اصلاح طلبان راضی کردن پایه رایشان برای حضور در انتخابات است. دو نوع تردیدد در پایه رای اصلاح طلبان وجود دارد؛ یکی در کارکرد نهاد ها و دیگری در کارکرد راهبرد ها است. توسعه اختیارات نهادی مثل مجمع تشخیص مصلحت نظام که خودش به یک مجلس قانون گذاری بدل شده یا وجود نظارت استصوابی که انتخابات را گاهی دو مرحله ای کرده از جمله تردیدها در بخش کارکرد نهادها است.
وی ادامه داد: در پیش گرفتن سیاست هایی که به نوعی سیاست های حداقلی است مثل آن چیزی که در مجلس دهم توسط فراکسیون امید شکل گرفت، نیز راهگشا نیست. راهبرد یک تندرو کم تر یا به تعبیری ضرورت انتخاب بین بد و بدتر باعث ایجاد تردید در کارکرد نهادها شده است.
این فعال سیاسی گفت: به انتخابات مجلس خبرگان اشاره کنم؛ برخی از روحانیونی که در لیست اصلاحات قرار گرفته بودند؛ سال ها مقابل شعارهای اصلاح طلبانه ایستاده بودند، اما آقایان هاشمی و خاتمی از مردم خواستند به آن لیست رای دهند تا تندروترها وارد مجلس خبرگان نشوند. دیدیم که این روش پاسخ نداد. بر همین اساس است که می گویم در مورد کارکرد راهبردها مثل این موضوعاتی که گفته شد، امروز از سوی بخش بزرگی از اصلاح طلبان با تردید مواجهه شدیم.
وی یادآورشد: این تیپ آدم ها نیروهای دسته چندم سیاسی یا اعضای لیست گمنامان هستند و عمدتا فاقد برداشت سیاسی مناسب، پس در فضای سیاسی توان برخورد با زد و خوردهای سیاسی یا ایستادگی مقابل توصیه گرهای این سو و آن سو را ندارند.
این فعال سیاسی گفت: اصلاح طلبان بعد چندین ماه مذاکره با راه اندازی نهاد اجماع ساز انتخاباتی، تلاش جدیدی انجام دادند اما برای انتخابات پیش رو اصلاح طلبان پیش از نهاد اجماع ساز به برنامه ها، شعارها و افراد اعتماد ساز نیاز دارند. مردم باید احساس کنند رویکرد اصلاح طلبان پاسخ گوی نیاز آنان خواهد بود. ما به شعارها، برنامه ها و افرادی نیاز داریم که توان اعتماد سازی در میان پایگاه رای اصلاحات را داشته باشند.
نقاشی تاکید کرد: اگر اصلاح طلبان درزمین خود اجماع سازی کنند، اما نتوانند میان مردمی که به آن ها رای دادند اعتماد سازی کنند تلاششان فایده ندارد؛ مگراینکه این نهاد در صدد معرفی افرادی باشد که اعتماد را به پایگاه های رای بر گردانند.
وی در بخش پایانی این مصاحبه گفت: دیگر ما نمی توانیم با تبلیغ و ترویج یک تندرو کمتر، درمجلس، شوراها و ریاست جمهوری شرکت کنیم. توصیه انتخاب میان بد و بدتر پاسخ گو نیازمان نیست. راهبردهای دیو و دلبرساز پاسخ نیاز مردم را نمی دهد .
انتهای پیام