مرحوم نوری خدایاری متولد هفتم فروردین ماه ۱۳۲۳ در بغداد و از پدر و مادری ایرانی الاصل بود که در سن ۱۹ سالگی به ایران مهاجرت می‌کند. او که پیش از مهاجرت به ایران نیز علاقه بسیاری به فوتبال داشت، در تهران به فوتبالش ادامه می دهد.

به گزارش ایسنا، نوری خدایاری پس از این که در پرسپولیس به موفقیت آنچنانی دست پیدا نکرد به اهواز می‌آید و در یک تیم محلی، گویی استعدادش دوباره شکوفا می شود. نوری خدایاری سپس به عضویت تیم پاس اهواز در می آید و عملکرد و درخشش او باعث می شود که هم تیمش در مسابقات باشگاه های اهواز جام قهرمانی را بالای سر ببرد و هم به واسطه تکنیک ناب و حرکات خاص اش با توپ در زمین به او لقب "جادوگر فوتبال" را بدهند. نوری خدایاری بیشتر در فوتبال رشد کرد و به عضویت تیم ملی جوانان نیز درآمد و همراه با تیم ملی توانست قهرمانی در آسیا را جشن بگیرد. او سپس برای تیم ملی ب ایران هم انتخاب شد.

در کنار تکنیک ناب و تسلطش به توپ در زمین فوتبال، نکته بارز و با اهمیت در شخصیت نوری خدایاری که در شش دوره جام تخت جمشید نیز حضور داشت، اخلاق مداری در مستطیل سبز و زندگی شخصی اش بود. او هرگز اخلاق را فدای نتیجه در فوتبال و مطرح شدن خود نکرد و شاید آنچه باعث شده نام او پس از گذشت هشت سال از فوتش همچنان بر سر زبان ها باشد و همگان به نیکی از او یاد کنند، اخلاق مداری او است.

این فوتبالیست ارزنده که به اعجوبه فوتبال ایران نیز معروف بود، در ۱۷ اسفندماه ۱۳۹۱ و در سن ۶۸ سالگی در اهواز دار فانی را وداع گفت.

در ادامه مصاحبه ایسنا با حمید شهبازی یکی از همبازی‌های مرحوم نوری خدایاری در تیم نیرو اهواز به مناسبت ۱۷ اسفند، هشتمین سالگرد درگذشت این فوتبالیست با اخلاق را می‌خوانید.

این پیشکسوت فوتبال خوزستان گفت: نوری خدایاری برای تمام همبازی هایش در تیم نیرو مثل برادر بود. اگر یک روز در تمرین حاضر نمی شد یا در یک بازی همراه تیم نبود، انگار چیزی را گم کرده بودیم. هر وقت سر مزار او می روم، می گویم "نوری جان نباید ما را تنها می گذاشتی و می رفتی". من معتقدم فوتبال ایران هنوز به فوتبالیست با اخلاقی چون نوری خدایاری نیاز دارد.

وی با اشاره به هشت سال پیش که خبر فوت دوست و همبازی خود را می شنود، عنوان کرد: یک شب قبل از  فوت او با هم بودیم و قرار بود با دیگر دوستان مجددا دور هم جمع شویم که فردای آن روز وقتی خبر فوتش را به من دادند، شوکه شدم و گوشی تلفن از دستم افتاد و اصلا نمی توانستم صحبت کنم. آن روز فوتبال ایران یک مرد بزرگ را از دست داد، مردی که اسوه و الگوی اخلاق بود. او در کنار تکنیک خوبش، بسیار اخلاق مدار و خوش زبان بود.

شهبازی ادامه داد: نوری خدایاری بسیار باتکنیک بود که البته خیلی قدر خود را ندانست وگرنه به نظرم آن زمان مانند او در فوتبال ایران نداشتیم. من به واسطه کارهایی که در زمین فوتبال انجام می داد به اندازه پله بزرگترین فوتبالیست دنیا، او را دوست داشتم. نوری خدایاری از نظر مهارت و تکنیک، فوتبالیست بسیار بزرگی بود. او بعدها نیز عهده دار ورزش کارگران خوزستان شد که آن جا را هم متحول کرد. به نظر من اکنون جای خالی او در فوتبال و ورزش، بسیار حس می شود.

انتهای پیام