به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این ایمپلنت به طور بی‌سیم به یک سیستم رایانه‌ای در قاب یک عینک که فرد استفاده خواهد کرد متصل می‌شود و یک دوربین که به فریم عینک متصل است سیگنال‌ها را به ایمپلنت می‌فرستد و براساس آن الکترودها روشن می‌شوند.

الکترودهای روشن شده سلول‌های بینایی چشم را فعال می‌کنند و تصویری به مغز ارسال می‌شود. تصویر ایجاد شده به شکل نقاط سیاه و سفید است و اگرچه بسیار با دیدن معمولی فرق دارد اما به افراد کمک می‌کند تا اشکال مختلف و اشیاء را از هم تشخیص دهند.

این فناوری در مرحله‌ی دریافت تاییدیه پزشکی برای استفاده‌ی انسان‌هاست و هنوز بر روی مردم آزمایش نشده است. با این حال تولید کننده‌های سوئیسی آن می‌گویند این فناوری همانطوری که در مدل‌های مجازی دیده شد کار کرده است.

پروفسور دیه‌گو گزی(Diego Ghezzi) از موسسه‌ی فناوری فدرال سوئیس در لوزان(Lausanne) که در تولید این دستگاه نقش داشته می‌گوید: سیستم ما به گونه‌ای طراحی شده است که با استفاده از الکترودها و تحریک سلول‌های شبکیه به افراد نابینا نوعی دید مصنوعی می‌دهد.

هر یک از این ۱۰۵۰۰ الکترود مانند یک پیکسل در تلوزیون سیاه‌ و سفید عمل می‌کنند و یا خاموش یا روشن‌اند.

محققان شکل این بینایی مصنوعی را به شکل صورفلکی در آسمان شب تشبیه می‌کنند. با گذر زمان و تمرین می‌توان نحوه‌ی قرارگیری آن‌ها را تشخیص داد با این تفاوت که به جای ستارگان به محیط اطراف نگاه می‌کنید. با گذر زمان هنگامی که موارد دیگری توسط دوربین ضبط می‌شوند این قرارگیری تغییر خواهد کرد.

این شبکیه که حدود یک سانتی‌متر عرض دارد به گونه‌ای طراحی شده که مستقیما در بخش پشتی چشم و شبکیه قرار گیرد و سیگنال‌ها را از کامپیوتر کوچک تعبیه شده در عینک دریافت کند. سازندگان دریافتند ۱۰۵۰۰ الکترود برای ایجاد تعادل بین وضوح و جزئیات کافی است.

پروفسور گزی می‌گوید: استفاده از تعداد بیشتر الکترود برای بیماران منفعتی نداشت.

گروه سازنده می‌گوید: این سیستم آماده آزمایش انسانی است.

یافته‌های این مطالعه در مجله‌ی  Communication Materials به چاپ رسیده است.

انتهای پیام