به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، در ششم فوریه ۱۹۷۱ فرمانده‌ی ماموریت آپولو ۱۴ به عنوان یکی از آخرین اقدامات در سومین سفر سرنشین‌دار ناسا به ماه، به دو توپ گلف بر روی ماه ضربه زد. یکی از دو توپ به یکی از دهانه‌های  ماه برخورد کرد و دیگری به گفته فرمانده شپرد مایل‌ها دور شد.

با این حال تصاویر تازه بازسازی شده از محل فرود آپولو ۱۴ نشان می‌دهد که ضربه شپرد آن قدر که فکر می‌کرده موفقیت آمیز نبوده است.

در حقیقت توپ اول در فاصله‌ی ۲۴ یاردی‌(۲۱ متری) و دومی ۴۰ یارد (۳۵ متر) دور شد.

میزان مسافتی که توپ‌ها طی کرده‌اند تنها بر روی یک فیلم بی‌کیفیت ثبت شده است، اما اندی ساندرز (Andy Saunders) متخصص تصاویر به سختی توانست کیفیت اسکن‌های این ماموریت را افزایش دهد.

او کیفیت اسکن‌هایی که به تازگی منتشر شده‌اند را به طور دیجیتالی بهبود بخشید و از یک تکنیک شامل فیلم‌های ۱۶ میلیمتری گرفته شد توسط خدمه استفاده کرد. همه‌ی این‌ها به او کمک کرد تا توپ دوم را که برای پنج دهه گم شده بود پیدا کند و بفهمد که نه مایل‌ها بلکه ۴۰ یارد(۳۵ متر) جابه‌جا شده است.

این تصاویر جدید در بین تصاویر دیگر در کتاب آتی اندی ساندرز به نام "آپولوی بازسازی شده"( Apollo Remastered) به زودی منتشر می‌شود.

در برخی روایت‌ها گفته می‌شود فرمانده شپرد پنهانی قطعه اصلی چوب گلفش یعنی سر آهنی آن را در جورابش پنهان کرد تا آن را با خود به داخل موشک ببرد. و سپس آن را به وسیله‌ای به نام "ابزار نمونه برداری" وصل کند. این وسیله برای جمع آوری نمونه سنگ‌های سطح ماه برای تجزیه و تحلیل استفاده می‌شود.

باتوجه به انعطاف پذیر نبودن لباس فضانوردی فرمانده شپرد تنها می‌توانست از یک دست استفاده کند و شاید علت اینکه حتی با جاذبه کم توپ‌ها زیاد دور نشدند همین باشد.

اقای ساندرز به بی‌بی‌سی گفت: من هر گلف‌بازی را به چالش می‌کشم تا به باشگاه گلف‌بازی رفته و با یک دست ضربه‌ای به توپ بزند. آن‌گاه تصور کنید لباس‌های فضایی و کلاه و دستکش‌های کلفت به تن دارید و جاذبه برای پایین‌ بردن چوب گلف نیز کم است. در حقیقت همین که شپرد توانست توپ را لمس کند و به هوا بفرستد شگفت‌انگیز است.

در پی گلف بازی کردن شپرد در ماه خلبان ادگار میشل(Edgar Mitchell) نیز وسیله‌ی نمونه برداری را مانند بازی پرتاب نیزه پرتاب کرد که دقیقا در دهانه‌ی ماه در محل قرارگیری توپ اول قرار گرفت.

هنگام بازگشت از ماه شپرد سر فلزی چوب گلف را به موزه‌ی انجمن گلف ایالات متحده اهدا کرد. این انجمن در بازسازی تصاویر به اقای ساندرز کمک کرد. ماکتی از این سر فلزی نیز ساخته شد و به موزه‌ی ملی هوا و فضا واشنگتن اهدا شد.

با این حال بازی گلف مورد توجه دانشمندان در زمین که بر روی سنگ‌های جمع‌آوری شده از ماه مطالعه می‌کنند قرار نگرفت.

دان ویلهلمز (Don Wilhelms) از مرکز زمین‌شناسی ایالات متحده می‌گوید: این بازی برای زمین‌شناسان مستقر در زمین مفید نبود و ما نمونه‌های کمی از دهانه‌ی ماه داریم.

انتهای پیام