به نقل از ارث، معمولا افراد هنگام صحبت کردن برای تاکید عبارات مهم از حرکات بالا و پاییندست، استفاده میکنند، اما آیا این حرکات تاثیری در درک ما از صحبتهای یک سخنران دارد؟ محققان موسسه روانشناسی زبان ماکس پلانک هلند دریافتند که درواقع آنچه میبینیم شنیدهها را شکل میدهد.
هانس روتگر بوسکر، محقق ارشد این بررسی افزود: نقش زبان در ارتباطات رودررو، بیش از گفتار است. گوینده برای انتقال پیام از روشهای مختلف مانند دهان، دست و صورت استفاده میکند. میخواهیم بدانیم که هنگام شنیدن صحبتهای شخصی شنوندگان چگونه از این دادههای مختلف استفاده میکنند.
اثر مک گورک، پدیدهای است که نشان میدهد در درک گفتار بین شنوایی و بینایی تعامل وجود دارد و اطلاعات دیداری، در ادراک انسان از صدایی که میشنود تاثیرگذار است. زمانی که صدایی با مولفه بصری صدای دیگر جفت شود، این خطای حسی اتفاق میافتد و درک شنیداری ما را فریب میدهد.
محققان تصمیم گرفتند تا بررسی کنند که آیا آنچه میشنویم با حرکاتی (ژست) که میبینیم ارتباط دارد؟
این بررسی بر روی مجموعهای از کلمات هلندی که فقط الگوی استرس متفاوت دارند، متمرکز بود. آنان برای سنجش اینکه تغییر حرکات در هجای اول یا دوم کلمات، میتواند نحوه تفسیر افراد از شنیدهها را تغییر دهد، آزمایشی را ارائه کردند.
نتایج بررسی نشان داد، اگر حرکات روی یک هجاء بیشتر باشد، برای شنوندگان احتمال شنیدن استرس روی یک هجاء بیشتر است. البته تاثیرات آن برای کلمات و غیر کلمات یکسان بود. زمانی که افراد واکه (حرف صدادار) را بلند یا کوتاه میفهمند، تحت تاثیر حرکات قرار میگیرند.
بوسکر گفت: «شنوندگان نهتنها با گوش، بلکه با چشم نیز گوش میدهند.» این یافتهها برای اولین بار نشان میدهد که حرکات ژست بر روی صدای گفتاری که میشنوید تاثیر میگذارد.
به گفته محققان، تاثیر حرکات ژست در زندگی واقعی نسبت به آزمایشگاه بیشتر است. افراد در سروصدا، ممکن است برای برقراری ارتباط موفقیتآمیز بیشتر به این نوع حرکات بصری اعتماد کنند.
این یافتهها توانایی بهبود تعامل بین انسان و رایانه و سیستمهای تشخیص گفتار چندوجهی را دارند. واضح است که چنین سیستمهایی را باید بیش از گفتار در نظر گرفت.
محققان با استفاده از واقعیتمجازی این مطالعه را پیگیری میکنند تا این تاثیرات را موردبررسی قرار دهند که این حرکات بهتنهایی موثر هستند یا انواع نشانههای دیگر، مانند تکان دادن سر و حرکات ابرو نیز تاثیر دارند.
این بررسی در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشرشده است.
انتهای پیام