به گزارش ایسنا، بعد از تبریک‌هایی که برای کاربری جدید «خانه پدری جلال آل احمد» داده شد و دبده و کبکبه‌ای که متولیان وقت میراث فرهنگی برای انتخاب خانه «باستان‌شناسان» در خیابان خیام، کوچه کارکن اساسی داشتند و افتتاحیه‌ای که برای آن گرفتند و حتی یکی دو روز در هفته تا چند ماه خانه را برای فعالیت باز نگه داشتند، سرانجام صداها خوابید و به نتیجه نرسیدنِ طرح - که در همان روز افتتاح هم باستان‌شناسان پیشکسوت آن را پیش‌بینی می‌کردند - خانه را از هر فکر و ایده‌ای خالی کرد؛ مدتی بعد حرف از تبدیل خانه به پاتوق معتادان، خوابگردها و تبدیل مکان به زباله‌دانی بود و در نهایت خبر رسید که خانه را یک قاچاقچی قُرق کرده و حتی چند باری هم شده که معتادانی را در حال کندن درِ چوبی و قدیمی خانه از این بنای تاریخی دور کرده‌اند.
با این وجود متولیان صندوق احیا معتقدند که بر اساس قانون، حفاظت از این بنای تاریخی تا قبل از واگذاری کامل به بهره‌بردار بر عهده میراث فرهنگی استان تهران بوده، اداره کلی که متولی آثار تاریخی پایتخت است. اما به نظر می‌رسد آن‌ها در این زمینه خوب عمل نکردند، تا سرانجام با ورود یک سرمایه‌گذار که صندوق احیا آن را کاربلد می‌داند، امید به ساماندهی این خانه تاریخی زیادتر شده است.
طرحی ویژه برای احیای خانه‌ای که روزی قرار بود باستان‌شناسان را صاحب‌خانه کند
اکنون به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی صابتا، سیده محبوبه کاظمی دولابی - سرمایه‌گذار برنده‌شده در مزایده این بنای تاریخی -، که خود را یک «دغدغه‌مند کاربلد» در حوزه میراث فرهنگی می‌داند و نه یک سرمایه‌گذار، از طرحی ویژه برای احیای این بنای تاریخی و معرفی آن در سطح ملی و بین‌المللی خبر می‌دهد.
او با اشاره به این‌که در دو هفته آینده این بنای تاریخی را تحویل می‌گیرد، می‌گوید: با توجه به کاربری تعیین‌شده برای این بنا از سوی صندوق احیا که فرهنگی، هنری و آیینی است، طرح مرمت، احیا و بهره‌برداری خود را ارائه داده‌ایم. در واقع جنبه گردشگری را در کنار جنبه‌های فرهنگی، هنری و آیینی برای این بنای تاریخی پررنگ کرده‌ایم.
او یکی از اهداف مهم خود در احیای خانه پدری جلال را معرفی ملی و بین‌المللی این مکان به بهترین شکل بیان می‌کند و می‌افزاید: در این راستا تلاش می‌کنیم با مطالعات تاریخی، پیشینه بنا و شخصیت‌های برجسته آن از جمله حاج سیداحمد طالقانی، جلال آل احمد و شمس آل احمد را به ایرانیان و جهانیان معرفی کنیم.
کاظمی با اشاره به درک حساسیت‌ها و دغدغه‌مندی میراث‌دوستان نسبت به سرنوشت این بنای تاریخی اظهار می‌کند: برخی صرفا دغدغه میراث فرهنگی را دارند و فقط گله می‌کنند اما دغدغه‌مندی به تنهایی کافی نیست بلکه ما نیازمند افراد «دغدغه‌مند کاربلد» هستیم. در این راستا نباید نقش دولت و وزارتخانه میراث فرهنگی و صندوق احیا را نادیده گرفت. مرمت و احیای خانه پدری جلال پروژه سنگینی است و نباید سنگینی آن تنها بر دوش سرمایه‌گذار باشد.
او با تاکید بر این‌که کسی که در شرایط فعلی اقتصادی و فرهنگی در حوزه میراث فرهنگی سرمایه‌گذاری می‌کند، دغدغه این حوزه را دارد، ادامه می‌دهد: اگر هدف ما انتفاع اقتصادی بود، باید به دنبال حفظ سرمایه و حضور در سایر بازارهای سرمایه می‌رفتیم اما دغدغه ما حفظ میراث فرهنگی است و به این حوزه ورود کرده‌ایم. بنابراین موضوع انتفاع اقتصادی در احیای خانه پدری جلال منتفی است، بلکه می‌خواهیم یک حرکت تاثیرگذار فرهنگی داشته باشیم.
او با تاکید بر این‌که دلسوزان فرهنگی و متولیان امر باید مسئولیت صددرصدی خود در این حوزه را بپذیرند، بر لزوم حمایت پررنگ دولت و میراث فرهنگی بر احیای این خانه تاکید می‌کند.
«خانه پدری جلال» از جمله آثار تاریخی و فرهنگی دوره قاجار و متعلق به آیت‌الله حاج سیداحمد طالقانی(آل احمد) از علمای معروف و متنفذ تهران است. این خانه در زمان خود به محلی برای اجتماع علما و روحانیون تهران و مکان برگزاری جلسات سرّی علیه سیاست‌های سرکوبگرانه استبداد رضاشاهی تبدیل شده بود. مجالس روضه‌خوانی و تلاوت قرآن و مراسم عزاداری توسط هیئت‌های مذهبی هم جزو برنامه‌های عادی این خانه به شمار می‌رفت. این بنای تاریخی در سال ۱۳۰۸ به شکل اساسی بازسازی شد. جلال آل احمد در سال ۱۳۱۰ یعنی در سن ۸ سالگی به این خانه نقل مکان کرد و تا ۱۷ سالگی در آن حضور داشت . مهرماه ۸۳ این بنای تاریخی به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد.
سال ۸۵ سازمان میراث فرهنگی وقت، خانه را تملک کرد تا پس از مرمت، به نحو شایسته‌ای بهره‌برداری شود. اما تعریف کاربری اشتباه برای بنا باعث شد با وجود چند بار فراخوان جذب سرمایه‌گذار، کسی حاضر به احیای آن نباشد، تا سرانجام سال ۹۱ به عنوان «خانه باستان‌شناسان ایران» افتتاح شد اما حتی این عنوان نیز نتوانست حیات را در این خانه جاری کند، تا امروز که این بنای تاریخی، بر اساس گفته سرمایه‌گذارش، قرار است کاربری فرهنگی، هنری و آیینی به خود بگیرد.
انتهای پیام