پیش از این علی اصلانی عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار به ایسنا گفته بود: «در کشور قریب به ۱۰ میلیون نفر کارگر زیرزمینی هستند که هیچ‌کس بر حقوق آن‌ها نظارت نمی‌کند و همه‌شان از حداقل مزد تعیین شده هم حقوق کمتری می‌گیرند. بعضی‌ها ماهانه ۷۰۰ یا ۸۰۰ هزار تومان دستمزد دارند.»

منشی‌ها یکی از اقشاری هستند که در همین دسته جای گرفته‌اند که به آن پرداخته‌ایم.

منشی‌ها قشری هستند که خیلی دیده نمی‌شوند. کارشان مهم است و هماهنگی بسیاری از امور برعهده آن‌هاست اما فعالیت‌شان به چشم نمی‌آید. در مطب‌های پزشکی هم همین‌طور است. حالا آن‌هایی که از شغل‌شان راضی نیستند در گفت  و گو با ایسنا، از لایه‌های پنهان منشی‌گری می‌گویند.

حدیثه کیان ۹ سال است که به عنوان منشی در مطب پزشکان بسیاری کار کرده است. او متاهل است و یک فرزند دارد. از شغلش ناراضی است و به ایسنا می‌گوید: به نظر من بدترین شغل جهان همین منشی‌گری برای مطب‌ها است. نه اینکه صرفا شغل منشی‌گری بد باشد چون بسیاری از منشی‌ها هستند که در شرکت‌ها و دفاتر معتبر کار می‌کنند و درآمد خوبی دارند اما منشی مطب بودن به هیچ وجه یک شغل محسوب نمی‌شود.

او با ناراحتی عنوان می‌کند: جامعه پزشکی باور کرده که به منشی نباید بها داد. نمی‌دانم چرا پزشکان ما این‌طور فکر می‌کنند. به هرحال آن‌ها قشر تحصیل کرده این جامعه هستند. اکثرا بر این باورند که منشی نباید زیاد حقوق بگیرد. منظورم از زیاد، همان پایه حقوق یک کارگر است که قانون مصوب می‌کند. الان حقوق من ۹۵۰ هزار تومان است. برای یک ماه کار، ۴ روز در هفته از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۱ شب، ماهی ۹۵۰ هزار تومان دستمزد می‌گیرم. آیا این درست است؟ کسی نباید به این شرایط نظارت کند؟

هیچ‌کس به حقوق منشی‌ها نظارت نمی‌کند

وی ادامه می‌دهد: البته پزشکانی هم هستند که انصاف را رعایت می‌کنند. مثلا یکی از دوستان من منشی مطب یک متخصص قلب و عروق است. حقوقش را کامل می‌گیرد و اضافه‌کاری‌هایش را هم حساب می‌کنند. پاداش و عیدی هم دارد. اما عموما این‌طور نیست. اغلب پزشکانی که من می‌شناسم با هم هماهنگ هستند و می‌دانند اگر منشی‌شان این حقوق را قبول نکند، عده زیادی هستند که منتظر شغل‌اند و با همین مبلغ کار می‌کنند پس حقوق را بالا نمی‌برند. واقعا من به همان حداقل حقوقی که همه می‌گیرند راضی‌ام.

او از این‌که نامش در رسانه‌ها پخش شود و پزشکی که در مطبش کار می‌کند مطالبش را بخواند، می‌ترسد و از ما قول می‌گیرد که با نام مستعار مصاحبه‌اش را منتشر کنیم؛ می‌گوید: اگر شکایتی بکنیم و حرفی بزنیم از فردا بیکارم. نظارتی هم به اوضاع منشی‌ها وجود ندارد که بتوانم حقم را بگیرم. هیچ‌کس تا حالا نیامده که بپرسد چه قدر حقوق می‌گیریم یا شرایط‌مان خوب است یا نه. من هم اگر ماندم و با این شرایط کار می‌کنم به این خاطر است که روی حقوقم حساب کرده‌ام و به پولش احتیاج دارم.

منشی‌گری آخر و عاقبت ندارد

یکی دیگر از خانم‌هایی که به عنوان منشی در یک مطب پزشکی فعالیت می‌کند، می‌گوید: یک‌بار مامور بیمه آمد و اسم من را در لیست شاغلین نوشت و رفت همان موقع دکتر هم از اتاقش آمد بیرون و گفت اگر می‌خواهی بیمه شوی از فردا دیگر نیا. من هم چون به پولش احتیاج داشتم چیزی نگفتم و برگشتم سرکار و از آن روز به بعد حرف بیمه را هم نزدم. این چه شغلی است که بیمه ندارد؟ خب مشخص است که منشی‌گری آخر و عاقبت ندارد.

وی ادامه می‌دهد: مرخصی هم برای منشی‌ها معنا ندارد. با من همان ابتدای کار اتمام حجت کردند که مرخصی نخواهم داشت چون اگر نباشم کار مطب لنگ می‌ماند و حتما باید بروم. تایم کاری منشی‌ها هم از بقیه مشاغل بیشتر است. ما معمولا تا دیروقت باید سرکار باشیم چون گاهی تعداد مراجعه زیاد می‌شود و باید در مطب بمانیم.

منشی‌گری؛ شغل بدون مزایا

او همچنین با انتقاد از این‌که هیچ تعریفی برای منشی‌گری در بین مشاغل وجود ندارد، می‌گوید: وقتی منشی را به عنوان یک شاغل رسمی نمی‌شناسند خب همه می‌توانند هر حقوقی دل‌شان خواست برای منشی در نظر بگیرند. تا حالا یک بار هم کسی نیامده به اوضاع شغلی من نظارت کند و ببیند آیا حق و حقوقم را می‌گیرم یا نه. پاداش هیچ وقت نداشته‌ایم و عیدی هم معمولا ۱۰۰ یا ۲۰۰ هزارتومان است آن‌هم اگر بدهند. خیلی دنبال کار دیگری گشتم اما چون مدرک و سابقه ندارم کاری پیدا نمی‌کنم و مجبورم با این شیوه بسازم.

خودش را مریم معرفی می‌کند اما او هم از این‌که نام کاملش را منتشر کنیم می‌ترسد. با خنده، برخورد جالب برخی از مردم را تعریف می‌کند و می‌گوید: نمی‌دانم این مطلب از کجا بین مردم پخش شده که منشی مطب از دکتر بیشتر کلاس می‌گذارد. بارها و بارها وقتی مراجعه‌کننده‌ها در سالن انتظار نشسته‌اند، شنیده‌ام که این موضوع را به یکدیگر می‌گویند. بیشتر فقط می‌خندم اما بعضی اوقات همراهی‌شان می‌کنم و من هم می‌گویم واقعا همین‌طور است، منشی‌ها خیلی با کلاس هستند. البته مردم حق دارند چون واقعا بعضی از همکاران من برخورد درستی ندارند که آن‌هم از روی خستگی و بی‌حوصلگی است. خب شما هم اگر ۱۰ ساعت کار کنید و بدانید حقوق‌تان نصف حد معمول هم نیست، دلخور می‌شوید.

قانون چه می‌گوید؟

یزدان همدانی، کارشناس مسائل حقوقی درباره رابطه بین کارفرما و منشی می‌گوید: شورای عالی کار هرسال مبلغی را به عنوان حداقل حقوق درنظر می‌گیرد که طبق قانون هر نوع توافقی برای دستمزد نباید از حداقل تعریف شده، کمتر باشد. همچنین برای چنین مواردی مبلغ ۶۳۶,۸۰۹ ریال نیز به عنوان دستمزد هر روز کار تعیین شده است. در هرصورت اگر حقوق پرداختی از این مبلغ کمتر باشد، خلاف قانون کار است.

همدانی ادامه می‌دهد: بیمه تامین اجتماعی نیز یک بیمه اجباری است و کارفرما موظف است هرکسی را که برای او کار می‌کند، بیمه تامین اجتماعی کند. همچنین عیدی، سنوات، بن خواروبار، کمک هزینه مسکن و حق اولاد از مزایایی هستند که طبق قانون کار به همه کارگران تعلق می‌گیرد و تفاوتی از این حیث بین کارگران نیمه وقت و تمام وقت وجود ندارد. البته باید توجه داشت که مزایای کارگران نیمه وقت و پاره وقت، متناسب با کارکرد آن‌ها محاسبه و پراخت می‌شود.

انتهای پیام