این کارگردان تئاتر که تصمیم به اجرای دو نمایش «آقای اشمیت کیه» و «دفتر خاطرات» دارد، در گفتگو با ایسنا توضیح داد: شرایط تئاتر بحرانی است و در این وضعیت، طبیعتا مرکز هنرهای نمایشی هم به عنوان متولی این هنر باید، نگاه خود را تغییر بدهد.
او با اشاره به اینکه این مرکز بودجه سالانه‌ای برای تولید آثار نمایشی دارد، افزود: برای بودجه امسال چه برنامه‌ای دارند؟ وظیفه این مرکز که فقط برگزاری جشنواره نیست بلکه باید برای تئاتر با توجه به شرایط فعلی، برنامه‌ای داشته باشد ولی متاسفانه می‌بینیم که مدیران فقط کلی‌گویی می‌کنند و هیچ نشانی در سخنان‌شان نمی‌یابیم که به جامعه تئاتری، قدری احساس امنیت بدهد.
سلیمی با تاکید بر اینکه در این شرایط، لازم است مرکز هنرهای نمایشی تغییر آهنگ بدهد، اضافه کرد: مرکز باید مسئولیت تاریخی خود را به عنوان متولی تئاتر انجام بدهد. در حال حاضر بهترین و منطقی‌ترین کار این است که به عنوان تهیه‌کننده در کنار گروه‌های نمایشی قرار بگیرد و آنان را برای تولید و پخش تئاتر از طریق شبکه نمایش خانگی، حمایت کند.
او با تایید پیشنهادی که چندی پیش در این زمینه از سوی حسین کیانی، دیگر کارگردان تئاتر مطرح شده بود، افزود: من نیز با نظر آقای کیانی کاملا موافقم. مرکز هنرهای نمایشی امکانات خوبی در اختیار دارد مانند تجهیزات نوری، دوربین‌های حرفهای و سالن‌های خوبی مانند تالار وحدت یا تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر. بنابراین کم‌خطرترین و مقرون به صرفه‌ترین کار این است که گروه‌های نمایشی با بهره‌گیری از این امکانات، نمایش‌های خود را به صورت حرفهای ضبط کنند و این نمایش‌ها از طریق شبکه نمایش خانگی به تماشاگران عرضه شود.
این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه ضبط حرفهای و پخش آثار نمایشی در تمام کشورهای صاحب تئاتر، امر مرسومی است، ادامه داد: به عنوان دنبال کننده رویدادهای تئاتری در دیگر کشورها، دیده‌ام که آثار ارزشمند تئاتری در بسیاری از این کشورها بعد از اجرای عمومی، به صورت گسترده و با تغییراتی در امور فنی و تکنیکی، ضبط می‌شوند و در اختیار تماشاگران در سراسر جهان قرار می‌گیرند و ما نیز از تماشای این نمایش‌ها لذت می‌بریم. پس این پیشنهاد می‌تواند در دوران بعد از کرونا هم کارکرد خود را داشته باشد.
سلیمی یادآوری کرد: با عملی شدن این پیشنهاد، گروه اجرایی از آغاز خود را برای تولید تئاتر در شبکه نمایش خانگی آماده می‌کند و از همان اول، امور فنی را در نظر می‌گیرد و دوربین را در جایگاه تماشاگر قرار می‌دهد. بنابراین کیفیت این گونه آثار بسیار بالاتر از فیلم نمایش‌هایی خواهد بود که تنها به وسیله یک دوربین ثابت ضبط شده‌اند. به هر حال باید تلاش شود که کار تولید شده از هر نظر، برای جذب بیننده از کیفیت خوبی برخوردار باشد؛ هم از نظر تصویربرداری و هم از نظر صدابرداری.
این کارگردان افزود: علاوه بر این، ضروری است قبل از پخش، از تبلیغات و اطلاع‌رسانی خوبی برخودار باشیم تا مخاطبان به راحتی از ساعت پخش اثر تولید شده باخبر شوند و بتوانند برای دیدن آن برنامه‌ریزی کنند.
سلیمی که اجرای نمایشش «آقای اشمیت کیه» به دلیل همه‌گیری کرونا متوقف شد، اضافه کرد: هنوز اجرای این نمایش جزو برنامه‌های من است چراکه قربانی شرایط شد و لذتی را که قرار بود از اجرای این نمایش ببریم، نبردیم. در حالیکه معتقدم نمایش دلنشینی شده بود و می‌توانست ارتباط گرمی با تماشاگران برقرار کند که متاسفانه کرونا مجال نداد.
او با تاکید بر دشواری‌های اجرای نمایش در دوران کرونا تصریح کرد: ضمن لزوم توجه به سلامتی افراد در هر شرایطی، اجرای تئاتر در قیاس با سال گذشته، از نظر اقتصادی دشوارتر شده است. ضمن اینکه حتی بعد از کرونا هم مدتی زمان می‌برد تا تماشاگران از فشار روحی ناشی از کرونا رهایی یابند و بار دیگر به دیدن تئاتر بیایند.
این کارگردان تئاتر که همچنان علاقه‌مند به اجرای نمایش «دفتر خاطرات» نوشته ژان کلود کاریر است، افزود: با اینکه فعلا چشم‌انداز مشخصی برای اجرای تئاتر وجود ندارد، همچنان ارتباط اعضای گروه را حفظ کرده‌ایم و هفته‌ای یکی دو بار دیدار و گفتگو داریم .
سهراب سلیمی در پایان تاکید کرد: بشدت مشتاق اجرای تئاتر و برقراری ارتباط با تماشاگران هستم ولی همان گونه که گفتم، شرایط اقتصادی بسیار تعیین کننده است. شاید من حقوق بازنشستگی ناچیزی داشته باشم ولی باید منافع دیگر اعضای گروه را در نظر بگیرم. متاسفانه در دوران کرونا، جامعه هنری یکی از آسیب‌پذیرترین اقشار بودند و دوباره اهمیت مساله امنیت شغلی آنان اثبات شد ولی دیگر از زدن این حرفهای تکراری خسته شده‌ایم چراکه آدمی حس می‌کند هیچ گوش شنوایی وجود ندارد.
انتهای پیام