مژگان ثابت‌تیموری در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص گردشگری و توسعه روستایی اظهار کرد: یکی از مباحثی که ابتدا باید به آن اشاره کرد، مولد بودن روستاست. باید در نظر داشت که روستا محل تولید محصولاتی برای شهروندان شهری و روستایی است. در کنار این موارد اگر بخواهیم موضوع مهاجرت معکوس را رقم بزنیم، گردشگری می‌تواند به عنوان صنعت درآمدزا و مکمل درآمد فعلی کشاورزان و روستاییان مطرح باشد.
وی افزود: در همین راستا می‌توان آن بخش از خانواده‌ای که در روستا زندگی می‌کرده و به واسطه محدودیت‌های مالی و اقتصادی دست به مهاجرت از روستا به شهر زده را دوباره با این فکر و دلیل که آن‌ها، خود می‌توانند بازو و نیروی کار حوزه خدمات گردشگری باشند، به روستا بازگرداند.
سازمان توانمندسازی جهانی به دنبال توانمندسازی روستاهاست
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی خاطرنشان کرد: دومین مساله این است که سازمان «توانمندسازی روستایی جهانی» در حال برنامه‌ریزی است تا روستاها را توانمند کند و یکی از شرح وظایفی که برای این موضوع تعریف شده، توسعه گردشگری روستایی و گردشگری کشاورزی است که دو مقوله کاملا متفاوت است.
ثابت‌تیموری ادامه داد: زمانی که روستا را توانمند می‌کنیم، تمام لایه‌های روستا از پیر و جوان، زن و مرد وارد فضای فعالیتی و توانمندی می‌شوند. همچنین بانوان روستا در این حوزه بیشتر به تولید ثروت مشغول می‌شوند چرا که مردان در روستا فعالیت‌های سنگین‌تری را بر عهده دارند.
وی گفت: از آنجایی که پس از مراحل برداشت و فرآوری، تمام مسئولیت‌ها بر عهده بانوان روستایی است، سازمان ملل و سازمان جهانی گردشگری برای این قشر بیشتر برنامه‌ریزی کرده است و این مسائل همگی دست به دست هم داده تا به موضوع توسعه روستایی بهتر از گذشته پرداخته شود.
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی در خصوص بسترهای لازم، برای گردشگری روستایی تشریح کرد: واقعیت این است که ما تا استانداردها فاصله داریم. البته در این بخش چالش دیگری نیز وجود دارد که آن تعارضی است که بین مردم بومی با جامعه گردشگری به وجود آمده است که این عارضه باید هر چه زودتر حل شود چون ما در برخی از موارد می‌بینیم که روستاهایی در روز تعطیل راه ورودی روستا را می‌بندند و اجازه ورود به گردشگران را نمی‌دهند. به عقیده من حل این معضلات و موضوعات یکی از مهم‌ترین دستاوردها و وظایف دولت است. برای مثال می‌توان افراد جامعه بومی را در جریانات مربوط به این نوع گردشگری ذی‌نفع کرد.
ظرفیت قابل تحمل و بُرد، دو فاکتور عمده در برنامه‌ریزی توسعه گردشگری
وی عنوان کرد: نکته دوم این است که ما بتوانیم همیشه به ظرفیت قابل تحمل و ظرفیت برد به عنوان دو نوع فاکتور عمده در برنامه‌ریزی توسعه گردشگری توجه داشته باشیم. ظرفیت قابل تحمل به این معناست که در یک اتاق ۲۰ صندلی وجود دارد و برای ۲۵ نفر جایی ندارد. در نتیجه باید برای یک مجموعه روستایی و طبیعت‌گردی یک ظرفیت قابل توجه تعریف شود.
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی ادامه داد: در این حوزه‌ها معمولا کار علمی انجام نشده است. در روستاهای هدف گردشگری این اتفاق که در یک روز تعطیل افراد و گردشگران به یک روستا سرازیر می‌شوند، رخ می‌دهد و در ادامه مشکلات بیشتری به وجود می‌آید.
معرفی درستی از جاذبه‌های گردشگری استان نمی‌شود
ثابت‌تیموری ابراز کرد: موضوع بعدی این است که اطلاع‌رسانی و معرفی درستی از جاذبه‌های روستایی در استان ما انجام نمی‌شود. برای مثال در مشهد بسیاری از مردم روستاهای جاذبه گردشگری را نمی‌شناسند.
وی خاطرنشان کرد: موضوع بعدی مساله اقتصاد و معیشت روستاست که به آن توجه درخوری نمی‌شود. البته اخیرا متوجه شده‌ایم که سازمان همیاری‌های شهرداری در استان اتفاقات خوبی را رقم می‌زند به این صورت که روستاها، سوغات و نوع مارکتینگ آن‌ها را شناسایی می‌کند که این کار باعث رخدادهای خوبی خواهد شد.
عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری جهاد دانشگاهی افزود: به این صورت که در ابتدا روستا معرفی و زیرساختش تامین می‌شود؛ سپس طی یک فرایند آژانس‌ها و بنگاه‌های گردشگری با توجه به ظرفیت برد آن مقصد برنامه‌ریزی‌هایی لازم را انجام داده و آن را اجرا می‌کنند. یکی از مشکلات ما در این زمینه این است که معمولا اتفاقات گفته شده در قالب یک بسته رخ نمی‌دهد. این موضوعی است که تا اندازه‌ای با افراط و تفریط همراه است.
انتهای پیام