علی عزیزی در همایش ملی مرز، مناسبات اجتماعی و توسعه فرهنگی، با ارائه مقاله ای تحت عنوان اولویت بندی معیارهای مبتنی بر آمایش سرزمین مناطق مرزی اظهار کرد: چارچوب آمایش مناطق مرزی نوعی برنامه­ریزی است که توسعه را با امنیت و راهکاریی برای توسعه مناطق مرزی ارایه می ­دهد که در آن شرایطی که مناطق مرزی دارند را به یکدیگر پیوند می­دهد.

وی افزود: از طرفی پنج مؤلفه مشروعیت، مشارکت، هویت، توزیع و نفوذ که حکمرانی متمرکز است و نبود یا تضعیف آن­ها می­تواند به بحران­های همنام منجر شود، و در ثبات سیاسی و توسعه آمایش مناطق مرزی و حاشیه ای مؤثر باشد.

این پژوهشگر عنوان کرد: با توجه به اینکه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر عدالت اجتماعی است، این تفکر ساماندهی فضا را به­نحوی کاملاً متفاوت از آنچه قبل از انقلاب بود می­طلبید، اما در طی این سال­ها علی­رغم اجرای سیاست­های سنجیده عدالت خواهانه این سیاست­ها به نتیجه مطلوب نرسید.

وی ادامه داد: مفهوم آمایش مناطق مرزی دفاع، از نیازهای مناطق مرزی، در چارچوب آمایش مناطق مرزی نوعی برنامه­ریزی است که توسعه را با امنیت و راهکاریی برای توسعه مناطق مرزی معرفی می کند که در آن شرایطی که مناطق مرزی دارند، به یکدیگر پیوند می دهد و ملزوم یکدیگر می­شود.

این پژوهشگر بیان کرد: کلمه آمایش از مصدر آمودن به معنای آباد کـردن، آمیخـتن، آراسـتن و نظم دادن اسـت  در واقـع آمـایش سـرزمین ترکیبـی از رشته­های مختلف علوم انسانی و تجربی و فنی است که با مشارکت منطقـی و شیوه ای هماهنگ به سازماندهی سرزمین می­پردازد .

عزیزی خاطرنشان کرد: آمایش سرزمین عبـارت اسـت از تنظـیم روابـط بـین انسـان، فضـا و فعالیت­های انسان، به منظور بهره­برداری منطقی از تمام امکانات، برای بهبود وضعیت مادی، معنوی و اجتماعی، بر اسـاس ارزش هـای اعتقـادی، سـوابق فرهنگی و ابزار علم و تجربه در طول زمان می­باشد.