احمدرضا بهرامی در نشستی تحت عنوان «فرصت‌های توسعه فناوری برای صنعت نساجی»که با حضور دکتر جمیلی، دکتر مومنی و مهندس صفارزادگان به عنوان کارشناس برگزار شد، در خصوص فرصت مطالعاتی اعضاء هیأت علمی در صنعت عنوان کرد: فرصت مطالعاتی در صنعت با دیگر فرصت‌های مطالعاتی متفاوت است، در این فرصت مطالعاتی نه سهمیه می‌سوزد و نه اینکه ما درخواست گزارش از فرصت مطالعاتی چه در خارج و چه در داخل نداریم. در این حوزه صرفا فرد در صنعت حضور پیدا کرده و حقوق دریافت می‌کند.

وی ادامه داد: فرصت مطالعاتی در صنعت به دو شکل مطرح می‌شود، شکل اول آن سفر قطعی به خارج از کشور است به این صورت افرادی که درخواست تبدیل وضعیت دارند از پیمانی به رسمی آزمایشی را دارند باید به خارج سفر کنند اما باقی اعضا می‌توانند از بین فرصت مطالعاتی داخل یا خارج دست به انتخاب بزنند، البته که ما ترجیح می‌دهیم که افراد در صنایع بزرگ و خارج از دانشگاه به فعالیت مشغول شوند و تجربه‌ای جدید برای دانشگاه بدست آورند. 

معاون پژوهشی دانشگاه فردوسی اضافه کرد: در اینجا باید اشاره کنم که در دانشگاه مواردی وجود دارد که نه دانشگاهیان و نه فعالان حوزه صنعت کاربرد آن را نمی‎دانند و من با گوشت و استخوان خود درک کرده‌ام که دانشگاه و دانشگاهیان مواردی نهفته دارند که از آن‌ها به درستی در این حوزه استفاده نمی‌شود. البته در حوزه تعامل دانشگاهیان و صنعتگران مشکلی وجود دارد تحت این عنوان که صنعتگران ما مهارت را با دانش اشتباه می‌گیرند، به این شکل که افراد مهارت‌دار در صنعت تصور می‌کنند از دانش لازم و کافی نیز برخوردارند که اینطور نیست؛ در نهایت نباید مهارت و دانش با هم مقایسه یا حتی به جای هم استفاده شود.

در ادامه رئیس پارک علم و فناوری خراسان رضوی، اظهار کرد: فرصت مطالعاتی یکی دیگر از ارکانی است که می‌تواند به ارتباط درونی زیست‌بوم‌ فناوری، کنشگران نوآور و پژوهشگرانی که در زیست‌بوم حضور دارند، کمک کند تا بتوان بین اعضا ارتباط بیشتری برقرار کرد و سرعت انتقال دانش و رسیدن آن‌ها را به مرحله تجاری سازی بالا برد.  

رضا قنبری افزود: فکر می‌کنم که این ارتباطات را در سطح دانشگاه فردوسی و دیگر دانشگاه‌ها داشته‌ایم که یک بعد ملی پیدا کرده و در حال حاضر به صورت آیین‌نامه در اختیار اعضاء هیأت علمی است و آن هم فرصت مطالعاتی است که اعضاء هیأت علمی می‌توانند در جامعه و صنعت داشته باشند. 

وی در خصوص شرکت‌هایی که R&D ندارند خاطرنشان کرد: این شرکت‌ها باید ارتباط موثری با دانشگاه که مکانیزم‌های تولید علم را بهتر می‌داند و امکانات آزمایشگاهی مناسب دارد، داشته باشند و در باقی موارد استفاده از فرصت مطالعاتی و گرنت تحقیق و توسعه می‌تواند به فضاهایی که برای پیشبرد شرکت لازم است، کمک کند.   

قنبری در خصوص فرصت‌های مطالعاتی بیرون از دانشگاه فردوسی تشریح کرد: اگر فرصت‌های مطالعاتی مربوط به شرکت‌هایی بیرون از دانشگاه فردوسی باشند بر اساس اصولی که وجود دارد هیأت علمی می‌تواند در آن حیطه به فعالیت مشغول شود. در این حوزه همچنین وزرات علوم می‌تواند در جهت حمایت از فرصت مطالعاتی که برای رشد یک هیأت علمی لازم است برای ورود او به یک صنعت و ارتباط با آن حقوقش را پرداخت کند.  

وی در خصوص استخدام نیروی انسانی در این حوزه تصریح کرد: پارک علم و فناوری و دانشگاه فردوسی اگر بخواهند نیروی انسانی استخدام کنند در حال حاضر می‌توانند با شهاب (شورای هدایت استعدادهای برتر دانشگاه) در ارتباط باشند که به عقیده من استفاده از شیوه دانش‌بنیان  برای یافتن افرادی که به لحاظ تحصیلات و موارد دیگر متناسب با شغل هستند بسیار موثر است. از آنجایی که در بیشتر شرکت‌های دانش‌بنیان خصوصیت نیروی انسانی بیشتر اهمیت پیدا کرده است و در حال حاضر یکی از اصلی‌ترین نیازهای شبکه نوآوری و فناوری نیروی انسانی است، تلاش برای آشنایی این نیرو با صنعت سرعت به وجود آمدن، انتقال و تجاری سازی ایده را بالاتر خواهد برد.

انتهای پیام