به گزارش ایسنا، فصل قبل بود که «راهنمای گام دوم مبارزه با کووید-۱۹(کرونا ویروس) فاصله گذاری اجتماعی و الزامات سلامت محیط لیگ فوتبال» از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی ابلاغ شد و پس از آن این اجازه به فدراسیون فوتبال داده شد تا پروتکل سلامت لیگ فوتبال را پیش ببرد، در این بین برخی موارد دستخوش تغییراتی شد که یکی از مهم ترین موارد شرط برگزاری دیدارها در صورت ابتلای بازیکنان و عوامل تیم ها به ویروس کرونا بود.
در نهایت و بر اساس آخرین تصمیم، قانون ۵+۱۱ از آغاز بیستمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران ملاک عمل قرار گرفت که بر اساس آن هر تیم با ۱۱ بازیکن درون زمین و پنج بازیکن روی نیمکت به شرط اینکه یکی از نیمکت نشینان دروازه بان باشد و تست کرونای تمامی بازیکنان درون زمین و روی نیمکت پیش از بازی منفی اعلام شده باشد، ملزم به برگزاری و انجام دیدار خود است.
وضع قانون در شرایط برابر برای تمام تیم‌ها
چنین قانونی پیش از شروع لیگ مدنظر قرار گرفته و شرایط در آن زمان برای تمامی تیم‌های یکسان بود و اگر هم اعتراضی نسبت به این مسئله وجود داشت باید همان زمان به صورت مکتوب به سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال اعلام می شد تا موضوع در صورت نیاز مورد بازنگری قرار گیرد، بنابراین اعتراض برخی تیم‌ها در شرایط کنونی و پس از ابتلای بیش از انتظار که شرایط را از نظر فنی برای هر تیم سخت می‌کند چندان مورد قبول نیست؛ در این رابطه اما جای بازنگری نیز وجود دارد و اگر باشگاه‌ها معتقد به سخت گیرانه بودن قانون در این خصوص هستند، می توانند اعتراض خود را به صورت جامع و رسمی اعلام کنند تا بر حسب قوانین استاندارد وضع شده در سایر لیگ های دنیا، نسبت به چنین چالشی تصمیم گیری شود. هرچند در مورد لیگ برتر فوتبال ایران به جای سه بازیکن روی نیمکت، با توجه به شرایط لیگ فوتبال ایران از نظر زیرساختی و طولانی‌تر بودن، پنج بازیکن در نظر گرفته شده است.
چند تیم معترض هستند؟
شرایطی که تیم فوتبال ذوب آهن در چند هفته اخیر تجربه کرد، باعث شد فشار کنار گذاشتن بازیکنان مبتلا به کرونا در این تیم شرایط سختی را برای کادر فنی سبزپوشان اصفهانی رقم بزند، در آن سو اما تیم فوتبال شهر خودرو در بازی متقابل با ذوب آن بر لزوم برگزاری این دیدار تاکید داشتند و معتقد بودند که شرایط برای تیم ها در صورت رعایت قانون یکسان است و تیم مشهدی چند هفته پیش‌تر، شرایط تقریبا مشابهی را تجربه کرده است.
بنابراین نکته بسیار مهمی که نباید از آن مغفول ماند نه وضع موجود تیم ها پس از شروع لیگ، بلکه شرایط برابر آن‌ها قبل از آغاز رقابت‌ها بوده و اگر تیمی دچار ابتلای گسترده به ویروس کرونا در بطن خود می شود باید علت را در جای دیگری دنبال کرد و نباید به قانون وضع شده در شرایط سخت خرده گرفت، همان گونه که اعمال قوانین حتی در لیگ قهرمانان آسیا کار را تا جایی پیش برد که تیمی همچون الهلال عربستان به عنوان مدافع عنوان قهرمانی و به دلیل ابتلای بیش از حد بازیکنان و عوامل این تیم به ویروس کرونا از آسیا در فصل جاری کنار گذاشته شد.
در جست و جوی مقصر!
به طور حتم دلیل اصلی ابتلای گسترده بازیکنان و عوامل یک تیم در ابتلا به ویروس کرونا را باید در بدنه باشگاه ها جستجو کرد. اگر بازیکنان و عوامل تیم ها به ویروس کرونا دچار شده اند و و تعداد مبتلایان به عدد بزرگی نزدیک به ۲۰ نفر رسیده است، بدون شک عدم توجه و رعایت پروتکل های بهداشتی از سوی بازیکنان و عوامل چه در محیط اردو و تمرین و چه در زمان جدایی از محیط باشگاه باعث شده تا شاهد شیوع ویروس باشیم.
اینکه به چه علت جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در یک باشگاه یا تیم از کنترل خارج شده و شاهد ابتلای گسترده عوامل و بازیکنان یک تیم به کووید۱۹ هستیم؟ سوالی که باید از سوی مسئولان تیم ها به آن پاسخ داده شود. هرچند فوتبال به عنوان یک رشته برخوردی انتقال ویروس را در ذات خود دارد اما به طور حتم سهل انگاری های فردی و جمعی در ابتلا به ویروس تا این حد غیرقابل اجتناب است.
چالش بازیکنان امید در لیست تیم‌ها
موضوعی که برخی تیم‌ها نسبت به آن معترض هستند این است که تعداد بازیکنان اعلامی در لیست ارائه شده جهت شرکت در رقابت‌های لیگ باعث شده تا با وجود ابتلای تعداد زیادی از بازیکنان نیز دیدار تیم‌ها لغو نشود! عمده این چالش نیز به لیست بازیکنان رده سنی امید باز می‌گردد و سوالاتی را مطرح می‌کند که باید به آن پاسخ داد؛ اول اینکه تیم‌های فوتبال در سطح لیگ برتر از میدان دادن به بازیکنان امیدشان و ارائه فرصت به آن ها در طول لیگ برتر در سطح کلان متضرر می‌شوند یا بهره مند؟ اینکه یک تیم در طول لیگ چندبار با شرایطی که ذوب آهن در این فصل با آن روبرو شده مواجه می‌شود؟ اینکه لیست ارائه شده با اجبار همراه بوده یا تیم‌ها می‌توانند بازیکنان کمتری را به سازمان لیگ جهت شرکت در رقابت‌ها معرفی کنند؟
نکته دیگری که باید به آن اشاره داشت به چند فصل اخیر مربوط می شود، جایی که برخی تیم ها به دلیل بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی خود امکان خرید بازیکن نداشتند و در برهه های زمانی حساس همین بازیکنان رده سنی امید بودند که مثابه عصای دست به کار تیم ها آمدند و توانستند بار سنگینی از دوش تیم خود بردارند.
امکان تغییر قانون در چه شرایطی؟
بدون شک امکان اصلاح قانون در صورت وجود دلایل منطقی وجود دارد و اگر قانون در نظر گرفته جای ایراد دارد باید به صورت رسمی، مکتوب و با استدلال با اقدامی جامع از سوی تمام تیم ها، درخواست مربوطه به سازمان لیگ ارائه و در صورت صلاحدید و بررسی نسبت به تغییر آن اقدام کرد، در غیر این صورت درست نیست هر زمان که به دلایل مختلف کار یک یا چند تیم با مشکل مواجه شود به زمین و زمان خرده گرفت و صرفا به تنش آمیز شدن فضا کمک کرد.
انتهای پیام