این مدرس دانشگاه پیام نور در گفت‌وگو با ایسنا، درباره تجربه خود در برگزاری کلاس‌های آنلاین درس ادبیات و وضعیت برگزاری کلاس‌ها در این دوران گفت: اکنون برای ارزیابی کلاس‌های مجازی کمی زود است، چون جامعه در حال حاضر درگیر آن شده و هنوز در گود آن است، باید از آن خارج شود تا بشود ارزیابی کرد. من فکر می‌کنم آن‌ها هم که درباره این کلاس‌ها اظهارنظر می‌کنند، اظهارنظرشان کوتاه‌مدت است. باید دید در بلندمدت در جامعه، خانواده و اخلاق چه تبعاتی دارد.
او همچنین بیان کرد: برای هر کاری نیاز است بستر لازم آن آماده شود و اگر این بستر آماده نشود، افراد را دچار مشکل می‌کند. درباره کلاس‌های مجازی هم همین‌طور است. از طرفی سیستم هم گاهی مشکلات خودش را دارد و اینترنت توان این حجم از بار استفاده همه مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها را ندارد، برای همین نمی‌توان به دانشجو فشار آورد.
میرزایی با ذکر مثالی گفت: مثلا دانشجو برای من تکلیف فرستاده و می‌گوید «ببخشید گوشی من این قابلیت رو نداره». من به او نمره ندهم؟ کسرِ نمره به دلیل پول نداشتن یا کار نکردن؟ فکر نمی‌کنم در هیچ جای دنیا با مجازی شدن آموزش‌ها قیمت لپ‌تاپ و موبایل این‌قدر صعود عجیب و غریبی داشته باشد. ارگان‌های رسمی باید در این موضوع دخالت کنند و جلو آن را بگیرند. اما کمتر می‌بینیم کمکی در این راستا شود.
این مدرس زبان و ادبیات فارسی با اشاره به کمبود امکانات دانشجویان برای حضور در کلاس‌های مجازی اظهار کرد: مشکلات در هم تنیده‌ای وجود دارد که قابل حل هم هست. با منتقل شدن کلاس‌ها و کارها به گوشی و کامپیوتر، گوشی من ترم پیش سوخت، حالا گوشی دیگری دارم که آن هم خراب شده است، کیبورد لپ‌تاپم هم خراب شده، تاوان این‌ها را چه کسی می‌دهد؟ البته این‌ها قابل جبران است ولی به لحاظ روانی و اجتماعی وقتی خانه به دانشگاه تبدیل می‌شود این آمیختگی خاصی را به وجود می‌آورد. برای همین باید همه درباره این مسئله فکر کنیم. از طرفی همه دیگر خانه‌نشین هستیم و بار روانی و اجتماعی آن هم بر دوش‌مان است.
او افزود: بر روی این مسائل باید خیلی فکر کرد و سریع هم فکر کرد. حالا هر کسی در خانه یکی، دو بچه دانشجو یا دانش‌آموز دارد یا خودش تدریس می‌کند. این تبدیل شدن خانه به دانشگاه شدن، مسائلی را در پی خواهد داشت که بعدا تبعات آن را خواهیم دید. ۱۰۰ سال پیش که پلاستیک درست شد، همه از آن استقبال کردند اما حالا متوجه شده‌اند چه فاجعه‌ای از آن به بار آمده است. بنابراین خیلی راحت نمی‌توان گفت که چیزی خوب یا بد است، باید درباره آن تامل شود.
علی (پدرام) میرزایی سپس با اشاره به ضرورت رسیدگی به مشکلات و مسائل کلاس‌های مجازی گفت: ارگان‌هایی که در این زمینه مسئول هستند باید وارد شوند و کاری انجام دهند. دانشجو هدست یا لپ‌تاپ ندارد یا نمی‌توان او را دید، چون در خانه است و برای همین نمی‌دانیم خواب است یا نه. مثلا از دانشجو می‌پرسم که صدای من را می‌شنود، هیچ جوابی نمی‌دهد. ممکن است سیستم را روشن کرده و رفته یا خوابیده باشد، به این شیوه که نمی‌شود کلاس برگزار و آن را کنترل کرد. تبعات این هم فقط فیزیکی نیست بلکه اجتماعی است، یک دانشجو چند ساعت می‌تواند به خانواده بگوید «ساکت باشید. من کلاس دارم و می‌خواهم با استادم صحبت کنم»!
او سپس بیان کرد: البته این کلاس‌های مجازی محسناتی هم دارد که آن را نفی نمی‌کنم، اما هم دانشجوها و هم استادان باید آموزش ببینند. مثلا هفته پیش یک کلاس من به دلیل مشکلات سیستم، تعطیل شد. آن مشکل از ما نبود اما تاوانش را ما می‌دهیم، خصوصا منِ استاد که وقت گذاشتم و طرح درسم را آماده کردم و زمان من هم از بین رفت. اما چرا ما باید تاوان بدهیم درحالی که آن کسی که این سیستم ناقص را درست کرده بیرون گود نشسته و کاری هم ندارد.
میرزایی در ادامه به برخی دیگر از مشکلات کلاس‌های مجازی اشاره و اظهار کرد: در کلاس‌های حضوری دانشجویان هم سخنگو بودند اما حالا فقط من سخنگو هستم. الان دیگر نمی‌شود به کسی گفت که حرفی بزند یا کتابی بخواند. در مصاحبه‌های دکتری هم همین‌طور بود، از مصاحبه‌شونده سوال می‌کردم، او می‌گفت که صدای من نمی‌رسد و من نمی‌دانم که واقعا صدا نمی‌رسید یا جواب سوال را بلد نبود! بنابراین این کلاس‌های مجازی هم تبعات خودش را دارد و متاسفانه انگار کسی گامی هم برای این‌که بخواهد مشکلات را حل کند برنمی‌دارد.
او درباره چالش‌های تدریس مجموعه درس‌های زبان و ادبیات فارسی نسبت به دیگر درس‌ها نیز گفت: الان همه فکر می‌کنند که در برگزاری کلاس‌های درس عملی مشکلاتی وجود دارد و درس‌های تئوری مثل ادبیات بدون مشکل است اما این‌طور نیست. این مشکلات مربوط به درس‌های تئوری مثل ادبیات یا عملی نیست، برای همه است، فقط نسبت‌ها فرق دارد.
علی (پدرام) میرزایی لازمه رسیدگی به مسائل و مشکلات کلاس‌های مجازی را توان جمعی دانست و بیان کرد: این‌ها با حرف درست نمی‌شود. هم مدرس باید آموزش ببیند و هم دانشجو و برای این آموزش باید اصولی یاد داده شود یا سیستم طوری باشد که اصول را حفظ کند. سیستم‌های ما باید بهینه شود و بهتر این است که ما برای این کار معماری درست‌تری داشته باشیم.
انتهای پیام