عباس عسگری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: سوانح و بلایای طبیعی از دیرباز جوامع انسانی را تهدید کرده و همه ابعاد زندگی انسان را از قبیل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و ... را به خطر انداخته است.
وی با بیان اینکه یکی از اقدامات اولیه در این حوزه مقابله بشر در مواجهه با تهدیدها کاهش آسیب‌پذیری بوده است، تصریح کرد: از اواخر قرن گذشته این نگرش جای خود را به مفهوم جدیدی به نام تاب‌آوری داد، یعنی شهرها به گونه‌ای طراحی شوند که در مقابله با تهدیدها علاوه بر کاهش آسیب‌پذیری، انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشند، به طوری که تهدیدها را در خود هضم کرده و بدون اختلال به راه خود ادامه دهند.
این مسئول با اشاره به اینکه شهر تاب‌آور شهری است که آماده است در مواقع اضطراری به سرعت به شرایط جدید پاسخ داده و با کمترین آسیب به کار خود ادامه دهد، بیان کرد: در بحران کرونا کشورهایی که بر اساس مفهوم تاب‌آوری طراحی و شکل گرفته بودند با کمترین آسیب و با کمترین اختلال به راه خود ادامه دادند و از طرفی کشورهایی که با مفهوم تاب‌آوری آشنا نبودند بیشترین آسیب را دیدند و در روند اداره کشور دچار مشکلات و خسارات متعددی شدند.
عضو شورای شهر هیدج با تاکید بر این مطلب که مهم‌ترین درسی که از بحران کرونا باید آموخت اهمیت دادن به مفهوم تاب‌آوری و طراحی شهرها بر اساس معیارهای تاب‌آوری است، تصریح کرد: یک شهر با تاب‌آوری قابل قبول و همه جانبه مشخصات گوناگونی دارد. مشخصاتی از قبیل پیروی همه جانبه از قوانین معقول ساخت و ساز، وجود دولت‌های محلی فراگیر تصمیم‌گیر، اختیار و قدرت لازم برای حضور مردم در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی شهر، توانایی مقابله سریع، اجرای راه‌کارهای بازیابی فوری و بسیاری خصوصیات دیگر از جمله آن‌ها است.
عسگری تاکید کرد: اگر شهرهای کشور ما بر اساس مفهوم تاب‌آوری شکل گرفته بودند نه تنها در کنترل و قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا موفق تر بودیم، بلکه دچار خسارت‌های جبران‌ناپذیر اجتماعی، فرهنگی اقتصادی، سیاسی و ... نیز نمی‌شدیم.
انتهای پیام