به گزارش ایسنا، معاون دولت الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات با تاکید براینکه بیماری واگیر کرونا حریم خصوصی ندارد، درباره ابهام حقوقی استعلام کدملی مبتلایان هنگام استفاده از وسائل حمل ونقل عمومی توضیح داد.
چندی پیش امیر ناظمی -رئیس سازمان فناوری اطلاعات- اعلام کرد: طبق یک بررسی با وزارت بهداشت، مشخص شد ۲۰ درصد مبتلایان به کرونا، قرنطینه را رعایت نمی‌کنند. با ابلاغ وزارت بهداشت بر پایه دولت الکترونیکی، به زودی مبتلایان کووید ۱۹ امکان استفاده از قطار بین شهری، پروازهای هواپیمایی و تاکسی‌های اینترنتی را در دوران بیماری و قرنطینه ندارند.
علیرضا رئیسی -معاون بهداشت وزیر بهداشت- نیز اعلام کرد: در راستای اجرای بند ۷ مصوبه جلسه چهل و دوم ستاد ملی مدیریت کرونا در مورد عدم جابجایی مسافران دارای تست کرونای مثبت و با عنایت به تسریع در قطع زنجیره انتقال کرونا، از تاریخ ۲۸ آبان هرگونه جابجایی مسافر به صورت هوایی، زمینی و دریایی بدون دریافت نتیجه تست کرونا ممنوع است.
در این راستا بهنام ولی‌زاده -سرپرست معاونت دولت الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات ایران- به تازگی در توئیتر نوشت: پس از اینکه ستاد ملی کرونا لزوم استعلام وضعیت تست کرونا مسافران از سامانه وزارت بهداشت و بر بستر دولت الکترونیکی را مصوب کرد، برخی دوستان با مصاحبه‌هایی مساله حفظ حریم خصوصی بیمار را مطرح کردند که در این خصوص مواردی قابل تأمل است.
وی با بیان اینکه مسئولیت مدنی در برابر افشای اسرار پزشکی در همه‌جا از جمله ایران همیشه مورد تاکید است، ادامه داد: از جمله معاهده پزشکی ۱۹۴۸ ژنو و اصلاحیه ۱۹۶۸ آن، ماده ۲۳ منشور حقوق بیمار اتحادیه جهانی پزشکی، ماده ۶ منشور حقوق بیمار ایران مصوب ۱۳۸۰، اما این موضوع همه‌جا استثناهایی دارد. برای مثال بر اساس دستورالعمل شورای عمومی پزشکی در انگلیس مواردی وجود دارد که افشای اسرار بیمار در حقوق عرفی ممکن است.
سرپرست معاونت دولت الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات ایران ادامه داد: یکی از این موارد «منافع عمومی» است یعنی آیا افشای اطلاعات به نفع عموم مردم است یا خیر؟ مورد بعدی نیز «بیماری واگیردار» است. اگرچه حفظ اسرار بیمار امری بسیار ضروری است، اما در موارد خاص مثل زمانی که بیمار مبتلا به امراض واگیردار است، افشای این موضوع ضروری است.
حفظ اسرار پزشکی بیمار استثنائاتی دارد
ولی‌زاده بیان کرد: در نظام حقوقی ایران نیز اصل بر حفظ اسرار پزشکی بیمار است، اما باز استثنائاتی دارد. یکی از این موارد بیماری‌های واگیردار است. از جمله قانون طرز جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی و واگیردار مصوب ۱۱ خرداد ۱۳۲۰ (هر چند که با گذشت زمان نیاز به اصلاح دارد) در این خصوص صراحت دارد. در ماده ۱۳ قانون فوق اشاره شده که با توجه به آثار جبران‌ناپذیری که بیماری‌های واگیردار بر جامعه دارد ابتلاء به این بیماری‌ها برای حفظ سلامتی افراد می‌تواند به نظر خانواده برسد که این افشا جرم نیست.
وی گفت: ازطرفی مطابق با ماده ۲۲ همین قانون اشخاصی که مانع اجرای مقررات بهداشتی می‌شوند یا در اثر غفلت باعث انتشار یکی از بیماری‌های واگیردار می‌شوند به هشت روز تا دو ماه حبس تأدیبی یا جریمه نقدی و یا به یکی از این دو کیفری محکوم می‌شوند. همچنین مطابق ماده ۹ قانون فوق هرکس بداند مبتلا به بیماری واگیر بوده و یا آن‌که اوضاع و احوال شخصی او طوری باشد که باید حدس بزند که بیماری‌اش واگیردار است و به‌واسطه او طرف مقابل مبتلا شود و به مراجع قضائی شکایت کند، مبتلا کننده به حبس تأدیبی از سه ماه تا یک سال محکوم می‌شود.
سرپرست معاونت دولت الکترونیکی سازمان فناوری اطلاعات ایران با بیان اینکه بیماری واگیر کرونا حریم خصوصی ندارد، افزود: بلکه کسانی که با علم بر مبتلا بودن و یا داشتن علائم سوار وسیله نقلیه عمومی شوند و دیگران را مبتلا کنند، مرتکب جرم می‌شوند. همچنین این سامانه به صورت استعلامی هنگام صدور بلیت کد ملی و تاریخ سفر را با دیتابیس وزارت بهداشت چک می‌کند.
انتهای پیام