سال‌های ابتدایی دهه ۹۰، شهرداری شیراز تصمیم گرفت گذر مقابل آرامگاه حافظ را سنگفرش کند، اقدامی که آن روز هم با نقدهایی مواجه اما اجرایی شد و باند دوم را هم با شکل و شمایلی دیگر، در بر گرفت و در نهایت به عنوان نمونه‌ای از اقدامات بدون برنامه و هدف، در شیراز ماندگار و مشکلی برای شهروندان شد.
گذر مقابل حافظیه حالا از نگاه شهروندان یک محدوده سنگلاخی است که لاستیک و کمک فنر خودروها را به زوال می‌کشاند، مسیری که بخشی از آن با سنگ‌های صیغل داده شده و لغزنده و ملغمه‌ای از آجر و کاشی، که بیشتر و پیشتر در نمای ساختمان‌ها کاربرد داشته و دارد، مفروش شده است، استفاده‌ای جز پارکینگ خودروها و گاه گداری ایجاد غرفه‌های نمایشگاه‌های فصلی، ندارد.
حالا و در آخرین سال از دهه ۹۰، شهرداری در تداوم ابتکار سنگفرش کردن خیابان‌ها و معابر، کار سنگفرش خیابان‌های "مشکین فام" و "ارم" به عنوان ۲ معبر مهم گردشگری تاریخی و طبیعی شیراز را در دستور کار قرار داده و اجرایی کرده است؛ اقدامی که از اکنون، مشکلات ترافیکی ناشی از آن و نقدهای فراوان مردم و حتی کارشناسان را با خود همراه دارد؛ نقدهایی که نقطه اصلی آن، مشخص شدن اولویت اجرای چنین طرحی است.
خیابان ارم که مدت زیادی از اجرای طرح آسفالت آن نگذشته و از نظر شهروندان یکی از معابر با کیفیت به لحاظ آسفالت و پیاده‌راه و منظر شهری محسوب می‌شود، حالا دستخوش تغییراتیست که جان درختان سربه فلک کشیده و قدیمی آن را هم با مخاطره جدی مواجه کرده است.
این اقدام در حالیست که کارهای بزرگ، ماندگار و بسیار تاثیرگذاری نظیر تکمیل بزرگراه شهید سلیمانی و احداث تقاطع غیرهمسطحی برای اتصال آن به بلوار جمهوری اسلامی، به بایگانی سپرده شده است تا این شایبه ایجاد شود که شهرداری از اجرای کارهای بزرگ واهمه دارد.
عملیات سنگ فرش خیابان ارم!