به گزارش ایسنا، این پژوهشگر و استاد دانشگاه در یادداشتی نوشته است: افلاکی در قونیه بین سال‌های ۶۹۰ – ۶۸۵ هجری قمری به دنیا آمد. او کتاب «مناقب‌العارفین» را در ۱۰ فصل درباره شرح احوال و کرامات از پدر تا نوه مولانا طی سه دهه تنظیم کرده است. (نگارنده شرح و گزیده‌ای از این کتاب را به نام «مقیم دل» در انتشارات معین به چاپ رسانده است). او نزد سراج‌الدین مثنوی‌خوان، عبدالمؤمن توقاتی و نظام‌الدین ارزنجانی به فراگیری علوم پرداخته و از بدرالدین تبریزی (معمار آرامگاه مولانا) که در نجوم، رقوم، هندسه و کیمیا دست داشت، کسب دانش کرد. افلاکی تا آخر عمر قونیه را ترک نکرد و با واجد چلبی و امیر عالم چلبی معاصر بوده و در ۷۶۱ هجری قمری وفات یافت و نزدیک تربت مولانا به خاک سپرده شد که اکنون در حیاط پشت آرامگاه در حصاری مشخص شده است. نگارنده سنگ مزار او را که در موزه مولانا نگهداری می‌شود مشاهده کرد و این عکس منحصر به‌فرد و بی‌نظیر توسط آقای علی‌اصغر محمدخانی گرفته شد. (شرح دیدار مزار افلاکی در کتاب «خاتون خاطره» [سفرنامه قونیه] نگارنده آمده است.)
گویا این سنگ در حیاط خانه مردی به نام خواجه توپ‌باش پیدا شده است. بر سنگ مزار نوشته است: «للهُ الباقی. انتقل من دار الفناء الی دارالبقاء- صدر الکبیر و الخبر الخبیر فرید دهره وحید عصره المرحوم المغفور له افلاکی العارفی تغمدالله بغفر انه یوم الاثنین آخر رجب من سنه احدی و ستین و سبعمائه.»
انتهای پیام