به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، دونالد ترامپ ۷۴ ساله مسن‌ترن رئیس جمهوری آمریکاست و رقیب انتخاباتی او، جو بایدن، کمتر از سه هفته پس از روز انتخابات ۷۸ ساله می‌شود.
هر دو نامزد تحت معاینات دقیق پزشکی قرار گرفته‌اند. پزشکان رئیس جمهوری پس از بستری شدن وی در بیمارستان به دنبال ابتلا به ویروس کرونا در ماه اکتبر، پاسخ‌های متناقض و مبهمی در مورد وضع مزاجی او داده‌اند و ستاد انتخاباتی او، رقیبش را مردی پیر و مبتلا به زوال عقل خوانده است.
میچ مک‌کانل، رهبر اکثریت سنا، که سیاست‌ها و راهبردهای قضایی حزب جمهوری‌خواه را به زور در سنا جا انداخته است، ۷۸ سال دارد و اخیرا در واشنگتن با صورت و دست‌های کبود دیده شد.
او در پاسخ به این که آیا مردم باید نگران احتمال یک بیماری در او باشند، گفت: «البته خیر.»
بن اسمیت، نویسنده نشریه نیویورک تایمز، در مقاله‌ای در این زمینه علنا طیف سالمندی و بیماری را در میان رهبران آمریکا مطرح کرد؛ موضوعی که خبرنگاران سیاسی آن را یک تابو تلقی می‌کنند و کاخ سفید از اشاره به وضع مزاجی رئیس جمهوری در گرماگرم یک بحران بهداشتی عمومی که او و هزاران آمریکایی را در چنگال گرفته است، خودداری می کند.
او نوشت: «تردیدی نیست که این کنجکاوی در جهت منافع اضطراری عام است و دفتر مطبوعاتی کاخ سفید با صراحت و تهاجمی ستودنی عمل می‌کند. ما باید بدانیم چه کسی در صدر دولت است و در حالی که آمریکا دادن رای را آغاز کرده است، نتیجه پرهیزهای طولانی مدت پرزیدنت ترامپ را از پرداختن به بحران ویروس کرونا درک کنیم.»
آگاهی به سلامتی و واقعیت‌های سالمندی مقامات برای عملکرد یک دموکراسی حیاتی است، اما این نکته توسط ستاد انتخاباتی ترامپ علیه رقیبش موضوعی سیاسی شده است و اکنون مسئله همیشگی «سلامتی» نه تنها به گونه‌ای بی‌سابقه بر انتخابات ریاست جمهوری سایه افکنده است، بلکه کل کنگره سالمند آمریکا را هم در بر گرفته است.
آزمایش توانایی و سلامتی
استوارت جِی اوُلشانسکی، مولف پژوهشی که اخیرا همراه با یک تیم کارشناسان پزشکی پیرامون نامزدهای انتخاباتی انجام داده است، می‌گوید: «سلامتی و تداوم نامزدهای انتخاباتی و رئیس جمهوری، به رغم سن و سالشان، اهمیت دارد.»
گزارش فوق می‌افزاید: «این سوال مطرح است که آیا رای‌دهندگان باید روایت نامزدهای انتخاباتی را در مورد سلامتی‌شان دربست بپذیرند، یا نه. وجود نامزدی که به رغم سنش مبتلا به عارضه‌ای است که ممکن است در طول خدمتش به مرگ او بینجامد، یا دچار زوال عقلی باشد که بر توانایی‌اش در اعمال قدرت و انجام وظایفش تاثیر بگذارد، می‌تواند در نتیجه انتخابات موثر باشد.»
این نگرانی‌ها موجب شده است که تحلیلگران این نکته را مد نظر گیرند که گرچه این امر مغایر قوانین جاری در مورد محرمانه بودن اطلاعات بهداشتی فرد است، اما آیا اشخاصی که برای سمت‌های عمومی نامزد می‌شوند، باید جزئیات وضع مزاجی‌شان را علنی کنند یا خیر.
در این گزارش آمده است که هردو نامزد انتخاباتی احتمالا بر أساس اطلاعاتی که در مورد سلامتی‌شان در دست است، می‌توانند به مدت چهارسال در سمت ریاست جمهوری خدمت کنند، اما هریک از آن‌ها مستعد ابتلا به یک بیماری شدید است که می‌تواند بر سلامت عمومی‌شان تاثیر بگذارد.
ترامپ که دچار اضافه وزن است، به رغم توصیه‌های پزشکی همچنان از برنامه‌ای برای از دست دادن آن چند کیلو اضافی خودداری می‌کند و درنتیجه در معرض بیماری‌های قلبی قرار داد. او همچنین داروهای ضد کلسترول خون مصرف می‌کند و در طول اقامتش در بیمارستان به خاطر ابتلا به کووید-۱۹، مجموعه‌ای از داروهایی تجربی را مصرف کرد که پژوهشگران می‌گویند در گروه‌های آسیب‌پذیر که از بیماری بهبود می‌یابند، می‌تواند تاثیرات بلندمدت بالقوه ناتوان کننده‌ای در بر داشته باشد.
سوابق سلامت مزاج جو بایدن که در سه صفحه توسط ستاد انتخاباتی‌اش منتشر شده است، حاکی از توانایی او «برای خدمت (کار) موفقیت‌آمیز» است.
مهم‌ترین رویداد در تاریخچه پزشکی بایدن در سال ۱۹۸۸ و ۴۵ سالگی او و زمان سناتوری‌اش از ایالت دلاور بوده است. او به علت ابتلا به «آنوریسم» و سردردهای شدید تحت دو مورد جراحی عروق قرار گرفت. در جریان نخستین عمل جراحی، رگ مورد نظر پاره شد و در طول دومین جراحی، «آنوریسم» دیگری در او تشخیص داده شد. او در زندگی‌نامه‌اش در سال ۲۰۰۷ به این وضعیت بالقوه مرگبار اشاره کرده است.
کوین سی اوُکانر، رئیس اجرایی مرکز درمانی «جی دبلیو مدیکال فَکیولتی اَسوسییِتس»، می‌گوید: «او (بایدن) دیگر هرگز دچار عوارض آنوریسم نشد. تصویر «سی تی» او در سال ۲۰۱۴ هیچ نشانه‌ای از عود این بیماری نداشت.»
در روز ۱۸اکتبر، لارا ترامپ، مشاور انتخاباتی پرزیدنت ترامپ، در یک مصاحبه تلویزیونی با شبکه سی ان ان در تکرار آنچه در مبارزات انتخاباتی در مورد بایدن گفته می‌شود، گفت او دچار «زوال عقل» است.
چند روز پس از آن، ترامپ در شبکه فاکس نیوز در پاسخ به سوال ماریا بارتیرومو که پرسید آیا بایدن باید «هرگونه معضلات روانی را که باید بدانیم» افشا کند، گفت که بایدن باید در مورد سابقه ابتلایش به آنوریسم «شفافیت نشان دهد». این در حالی‌ست که هم‌اکنون پرونده پزشکی او در این مورد منتشر شده است.
سن و سال رای‌دهندگان
مبارزات انتخاباتی سال۲۰۲۰ تنها مبارزاتی نیست که در آن موضوع سن وسال و توانایی‌های نامزدهای انتخاباتی مطرح شده است.
وضع مزاجی رونالد ریگان حتی پیش از آن که درسمت ریاست جمهوری قرار گیرد، موضوع بحث رسانه‌ها بود. به دنبال یک مناظره درسال ۱۹۸۴ که حتی مشاوران شخص ریگان «تجربی» توصیف کردند، نشریه وال استریت ژورنال مقاله‌ای با این عنوان چاپ کرد: «عملکرد ریگان در مناظره موجب شایعاتی پیرامون توانایی او برای خدمت (در سمت ریاست جمهوری) شده است.»
به دنبال این مناظره بود که دبیرکل سابق حزب دموکرات برای کمیته انتخابات کنگره، به خبرنگاران گفت که رئیس جمهوری (که در۷۴ سالگی مسن‌ترین رئیس جمهوری زمانش بود) «سنش را نشان داد.»
تونی کوئلو گفت: «سن و سال اکنون در روند انتخابات مطرح است و حتی اگر والتر ماندیل (نامزد دموکرات‌ها ) نتواند، اشخاصی مثل من می‌توانند در مورد آن حرف بزنند.»
رونالد ریگان پنج سال پس از خاتمه دوره ریاست جمهوری‌اش به بیماری آلزایمر مبتلا شد.
روسای جمهوری سابق، وودرو ویلسون و فرانکلین روزولت، در ۶۰ سالگی و هنگامی که بیشتر آمریکایی‌ها در آن زمان بازنشسته می‌شدند، دچار حمله قلبی شدند.
در سال های پس از آن، و با ادامه کار هرچه بیشتر آمریکایی‌ها ورای ۶۰ و ۷۰ سالگی، سن بازنشستگی در عمل منسوخ شده است و حدنصاب سنی دریافت حقوق بازنشستگی به ۶۷ سال افزایش یافته است. در این میان، با توجه به بحران مالی سال ۲۰۰۸، کارفرمایان میزان پرداخت‌های کارمندان به صندوق بازنشستگی را تا ۴۰۱ هزار دلار افزایش داده‌اند که در نتیجه آن بر تعداد سالمندانی که قادر به بازنشسته شدن نیستند، افزوده شده است.
به گزارش اداره آمار کار ایالات متحده، تقریبا یک چهارم شهروندان ۶۵ ساله یا سالمندتر در این کشور همچنان مشغول به کار هستند.
بنا به یک نظرخواهی که توسط ایندیپندنت و «جی ال پارتنرز» انجام شده است، بیشتر آمریکایی‌ها معتقدند که «حداکثر» سن شخصی که در مقام ریاست جمهوری قرار می‌گیرد، ۸۰ سال است.
هشتاد سالگی همچنین سنی است که در مجموع مورد پذیرش جوانان نیز هست؛ ۵۲ درصد جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله و ۳۰ درصد شهروندان ۲۵ تا ۳۴ ساله بر آن صحه گذاشته‌اند.
در اشاره به تاریخچه انتخابات، ۳۴ درصد کسانی که در سال ۲۰۱۶ از هیلاری کلینتون حمایت کردند بر این نکته اشتراک نظر دارند که ۸۰ سالگی (برای ریاست جمهوری) بیش از حد مسن است، اما این رقم در میان طرفداران ترامپ به ۴۶ درصد افزایش می‌یابد.
اما ۲۶ درصد رای‌دهندگان آمریکایی، یعنی حدود یک نفر از هر چهار نفر، معتقدند که سن ۶۰ یا ۷۰ سال بیش از حد پیر است.
دِرِک تامسون در نشریه «آتلانتیک» می‌نویسد که تمرکز قدرت درمیان سالمندان «به سیاست‌های حافظ منافع سالمندان و ثروتمندان منجر می‌شود که هزینه آن را کم بضاعت‌ها می‌پردازند .»
چگونه یک رهبری سالمند خواهد توانست بحران‌هایی را که نسل های جوان‌تر به ارث می‌برند، حل کند؟
او هشدار می‌دهد که «اضطرار بحران آب و هوا مستلزم نظرات و تشریک مساعی فوری نسل‌هایی است که با بیشترین پیامدهای آن روبه‌رو خواهند بود. اگر دولت سالمندان که توسط سالمندان و برای سالمندان فعالیت می‌کند، از صحنه جهان پاک نشود، رنج آن برای ما باقی خواهد ماند.»
در حالی که عمر آمریکایی‌ها طولانی تر و سلامت‌تر شده است، اما انتخابات سال ۲۰۲۰ احتمالا آخرین انتخاباتی خواهد بود که اکثر رای‌دهندگان آن را نسلی تشکیل می‌دهد که در میان سال‌های ۱۹۴۶ تا ۶۴ متولد شده‌اند. اکثریت رای‌دهندگان سال ۲۰۲۴ را متولدین قرن بیست و یکم و گروه‌های سنی مشابه تشکیل خواهند داد.
اما در انتخابات سال ۲۰۲۰ یک چهارم رای‌دهندگان ۶۵ ساله یا مسن‌ترند که بنا به گزارش نهاد «پیو ریسرچ»، از سال ۱۹۷۰ تاکنون بیشترین تعداد رای‌دهندگان در انتخابات را تشکیل داده‌اند.
تا سال آینده، نسل سال‌های ۱۹۴۶-۶۴ و نسل‌های مسن‌تر کمتر از ۴۰ درصد واجدان شرکت در رای‌گیری را تشکیل خواهند داد.
دکتر کارن بالاک، رئیس بخش خدمات اجتماعی دانشگاه دولتی کالیفرنیای شمالی که بیست سال در مورد سالمندی وسلامت مغز مطالعه کرده است، می‌گوید که هرچند با فرارسیدن روز انتخابات (ریاست جمهوری) تمرکز بسیاری روی سلامت و سن نامزدهای انتخاباتی شده است، اما هنوز شواهد کافی وجود ندارد که رای‌دهندگان، «به سن وسال (نامزد انتخابات) به عنوان یک عامل تعیین کننده در مورد بهترین شخصی که می‌تواند در چهار سال آینده کشور را رهبری کند، الویت می‌دهند.»
او به ایندیپندنت گفت: «ما در آمریکا مدت‌های طولانی علیه کلیشه‌سازی، تصویرسازی غلط، تبعیض سنی، جنسی، نژادی و دیگر تبعیض‌ها و تعصبات مبارزه کرده‌ایم.»
او در ادامه گفت که از این جهت نامزدهای انتخاباتی «معرف اعتقاد جمعی ما، مبنی بر آن است که باید افراد را تنها بر اساس قابلیت و اخلاقیات‌شان قضاوت کنیم... بی‌توجه به این اعتقاد کهنه که سن وسال توانایی ذهنی و قابلیت رهبری فرد را مختل می‌کند.»
او افزود که خبرنگاران برای مطلع کردن مردم از سلامت مقامات منتخب‌شان باید به ارزیابی‌های معتبر پزشکی و مسایل مرتبط با سن وسال در چارچوب تاریخی – انعکاس عملکرد و بیانیه‌های گذشته آن‌ها – و جذابیت‌شان برای جوانان اتکا کنند.
او گفت: «ما باید از این تصور تاریخی که سن عامل تعیین کننده توانایی مقام منتخب برای رهبری است، دور شویم. به همین دلیل پرسش‌هایی که خبرنگاران پیرامون سلامت مقام منتخب مطرح می‌کنند، باید گامی برای تعیین عملکرد و توانایی‌های آن‌ها باشد.»
نامزدهای انتخاباتی پس از آن فرصت محدودی برای پرداختن به نیازهای قشر رو به زوال رای‌دهندگان سالمندتر و تبعیضاتی خواهند داشت که به ویژه در جریان بحران سلامت عمومی علیه آن‌ها اعمال شده است، و نیز پیامد نامتوازن کووید-۱ بر سالمندان رنگین‌پوست.
در حالی که رئیس جمهوری در مرکز درمانی «والتر رید» تحت نظارت‌های پزشکی عالی قرار گرفت، واقعیت‌های درمانی برای دیگر سالمندان آمریکایی که اغلب درآمدی محدود دارند و در مجتمع‌های مراقبت از سالمندان به‌سر می‌برند، چنین نبوده است.
دکتر بالاک می‌گوید: «برای یک سالمند که به دلیل نژادپرستی و تبعیض نهادینه یا ساختاری موفق به برخورداری از حقوق بازنشستگی نشده است، داشتن عایدات کافی در سنین کهولت ناممکن است.»
او می‌افزاید: «این افراد و جوامع در چنگال مشکلات بسیاری هستند که موارد آن رو به افزایش است. افراد آسیب‌پذیر همه روزه در سراسر کشور جان می‌سپارند، در حالی که ما رئیس جمهوری داریم که تاکید می‌کند باید مثل گذشته به کارمان ادامه دهیم.»
انتهای پیام