گفته می‌شود این شهر در سال ۱۵۷۴ توسط «گورو رام داس» تاسیس شده و یکی از ویژگی‌های شهر آمریتسار این است که هنوز مراسم مذهبی قربانی کردن در آن برگزار می‌شود. این شهر به دلیل نزدیکی به پاکستان از ابتدای تاریخ تاسیس نیز اهمیت ویژه‌ای داشته و مردم این شهر به لحاظ فرهنگی ارتباطات زیادی با کشورهای اطراف دارند.
یکی از سوالاتی که برای گردشگران پس از شنیدن نام این شهر به وجود می‌آید دانستن معنی آن است. برخی معتقدند نام این شهر از واژه «آمریتساگار» به معنای اقیانوس جاودانگی گرفته شده است.
گردشگران می‌توانند در شهر آمریتسار از جاذبه‌هایی چون معبد طلایی، باغ جالیان والا، موزه مرکزی سیک، معبد ماتادر و کاخ مهاراجه رانجیت سینگ دیدن کنند و در تاریخ متفاوت مردم این شهر که به میهمان‌نوازی نیز در جهان شهرت دارند غرق شوند.
در مورد این شهر اما افسانه‌های گوناگونی وجود دارد. برای مثال برخی معتقدند که نیروهای خاصی از آمریتسار محافظت می‌کنند و یا عده‌ای دیگر بر این باورند که در زمان تاریکی ارواح وارد آب‌های آمریتسار شده و دور معبد گشت می‌زنند و به همین دلیل است که سرقت در اطراف این محل بسیار کم‌تر باقی مکان‌ها است.
از مکان‌هایی که گردشگران حتما باید از آن‌ها دیدن کنند می‌توان به معبد طلایی، باغ جلیان والا، کاخ مهاراجه و موزه مرکزی سیک‌ها اشاره کرد. باغ جلیان والا که در نزدیکی معبد طلایی واقع شده، یکی از مناطق معروف این شهر است و خاطرات تلخ سال‌های دور این شهر را به خاطر می‌آورد.
در موزه مرکزی سیک نیز گردشگران می‌توانند مجموعه‌ای از عکس‌های هنری را تماشا کنند که اغلب آن‌ها شهادت جمع زیادی از سیک‌ها را به نمایش در آورده‌اند. کاخ مهاراجه نیز یک کاخ تابستانی چشم‌نواز بوده که هم اکنون تبدیل به یک موزه با ارزش شده و مجموعه آثار دوره سیک‌ها در آن به معرض نمایش گذاشته شده است.
البته یکی از جاذبه‌های ارزشمند و مهم این شهر که باید بیشتر به آن پرداخت «معبد طلایی» این شهر است، این معبد مانند شهر آمریتسار برای پیروان آیین سیک ارزش بسیار زیادی دارد و آن‌ها این معبد را یکی از مقدس‌ترین مکان‌های این شهر می‌دانند.
این معبد را همچنین «گورو رام داس» تاسیس کرده که با نام‌های «هارماندیر صاحب» و «دربار صاحب» در بین مردم شهرت دارد. این معبد طلایی رنگ که با ترکیبی از معماری هندی و اسلامی ساخته شده هم‌چنان تاریخ ۵۰۰ ساله خود را استوار نگاه داشته و در حال فعالیت است.
معبد طلایی به دستور گورو رام داس و توسط «استاد راماس جی» در قرن شانزدهم میلادی ساخته شد که از ابتدا به رنگ طلایی نبوده است. این معبد طلایی درون دریاچه‌ای مصنوعی قرار گرفته و تراشه‌های کناری این معبد که حیوانات مختلف را به نمایش می‌گذارد، ظاهر بیرونی معبد طلایی را بسیار شگفت‌انگیز کرده است.
معبد طلایی آمریتسار چهار ورودی دارد که مردم هند برای شفا گرفتن پس از ورود از این درها به سمت آب‌های معبد رفته و در آن حمام می‌کنند. قسمت بالایی این معبد از طلای خالص ساخته شده است و همچنین سازه‌های مرمرین بسیار زیبای این سازه باعث درخشش آن در شهر شده است.
البته معبد طلایی شهر آمریتسار در طول تاریخ بارها توسط مسلمانان افغانستان و امپراطوری مغول مورد هجوم و تخریب قرار گرفته و توسط سیک‌ها بازسازی شده است. این مورد اما در تغییر ظاهری معبد که ابتدا گلی بوده و در سال ۱۸۰۹ با سنگ‌های مرمر بازسازی شده و در انتها با طلا پوشیده شده است.
گفته شده است که در ساختار این معبد بیش از ۷۵۰ کیلوگرم طلا استفاده شده و بسیاری از مردم که این معبد را به عنوان نماد برابری و برادری می‌دانند بیشترین طلا برای ساخت بنا را به سازنده آن اهدا کرده‌اند.
در خصوص ثبت جهانی این جاذبه تاریخی باید گفت که کشور هندوستان پرونده این معبد را برای ثبت در میراث جهانی یونسکو برای مسئولین ارسال کرده و در انتظار ثبت این جاذبه تاریخی به سر می‌برد.
منبع:
amritsar.nic.in
www.goldentempleamritsar.org
انتهای پیام