یوسف رشیدی در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه توقف و اجرایی نشدن برخی راهکارها و برنامه‌های کاهش آلودگی هوا گفت: مدیریت تردد خودروها، کاهش ترافیک، از رده خارج کردن خودروهای فرسوده، ارتقای استاندارد خودروهای پرتردد از جمله تاکسی ها و موتورسیکلت‌ها و تعویض کاتالیست خودروها همه از موارد و راهکارهای کاهش آلودگی هوا هستند که به‌صورت جامع و قاطع اجرایی نشده اند بنابراین عملا اقدامی در جهت کاهش آلودگی هوا صورت نگرفته است و در چنین شرایطی نمی‌توان انتظار بهبود کیفیت هوا را داشت.
وی ادامه داد: اکنون نیز در شرایط شیوع ویروس کرونا طبیعی است که مردم ترجیح می‌دهند از خودروهای شخصی استفاده کنند بنابراین مشخص است که آلودگی هوا نه تنها کاهش نمی‌یابد بلکه افزایش نیز پیدا خواهد کرد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی تصریح کرد: تردد خودروهای فرسوده از عوامل مهم در انتشار آلاینده‌ها و افزایش آلودگی هوا است اما با قطع شدن واردات خودرو عملا اجرای طرح از رده خارج کردن خودروهای فرسوده رو به توقف رفت و دولت هیچ اقدامی در این زمینه انجام نداد. خودروسازان داخلی نیز به اجرا شدن این طرح تن در نمی‌دهند بنابراین به نتیجه‌ای نرسید.
به گفته رشیدی، زمانی کیفیت هوا بهبود پیدا خواهد کرد که یک اقدام قاطع و اثربخشی در زمینه کاهش آلودگی هوا صورت گیرد در حالی که ما هنوز هم همان خودروهایی که ۲۰ سال پیش تولید می‌کرده‌ایم را تولید می‌کنیم. گرچه به حرف گفته می‌شود که استاندارد خودروها ارتقا پیدا کرده‌اند اما اینکه این استانداردها تا چه حد پایدار هستند و آیا استاندارد خودروهایی که در شهر تردد می‌کنند از همان استاندارد مرحله تولید برخوردار است؟ اینها پرسش‌هایی است که کسی نمی‌تواند به آن‌ها پاسخ دهد.
وی درباره لزوم پایبندی به قانون منع استقرار صنایع تا شعاع ۱۲۰ کیلومتری تهران درپی صحبت‌های انوشیروان محسنی بندپی - استاندار تهران- مبنی براینکه " قانون منع استقرار صنایع در شعاع ۱۲۰ کیلومتری در تهران مانع جهش تولید است" ، تصریح کرد: در بسیاری از کشورهای دنیا صنایع بزرگ در محدوده شهری مستقر می‌شوند و به لحاظ کارشناسی مشکلی را ایجاد نمی‌کنند اما در کشوری مانند ایران صنایعی که مستقر می‌شوند از استانداردهای لازم برخوردار نیستند و نظارت کافی بر آن‌ها نمی‌شود قانونی تصویب شد تا صنایع با دورتر شدن از محدوده شهر حداقل اثر را در آلودگی شهر تهران داشته باشند.
رشیدی در پایان گفت: اگر در کشور صنایع مناسبی وجود داشت که منطبق با استانداردهای محیط زیستی بودند، می‌توانستیم برخی از آن‌ها را حتی در محدوده شهری مستقر کنیم اما هدف‌گذاری اصلی تصویب قانون منع اسقرار صنایع تا شعاع ۱۲۰ کیلومتری تهران بر این اساس بود که نمی‌توانیم صنایع را بهبود بخشیم یا مدیریت کنیم چراکه یا امکانات و تجهیزات لازم را نداریم یا درآینده توانایی آن را نداریم که فعالیت صنایع آلاینده را متوقف کنیم. از این رو بهترین راهکار مستقر کردن صنایع در نقاطی با فاصله از محدوده شهر است تا بتوانیم حداقل تهدیدات را داشته باشیم . نادیده گرفتن این قانون تنها باعث افزایش مشکلات آلودگی هوای تهران می‌شود.
انتهای پیام